Morgunblaðið - 22.12.2021, Qupperneq 21

skipti. Við lögðum allt í sölurnar
til þess að gera Pálshús og Stund-
vísi sem best við gátum og spör-
uðum ekkert í því sambandi,
hvorki efni né vinnu. Ég ætla ekki
að segja að þetta hafi gengið allt
snurðulaust fyrir sig – báðir
þrjóskari en andskotinn – en ann-
ar okkar hafði oft á orði: „Ég hef
nú oftast nær rétt fyrir mér!“ Sá
sem þetta sagði meinti nú samt að
mínu mati að hann hefði alltaf
rétt fyrir sér. Allavega fór hann
alltaf að tala strax um eitthvað
annað ef svo var ekki.
Síðustu 20 árin höfum við talað
saman nánast á hverjum degi og
stundum oft á dag fyrir utan
tímabil sem ég held að við vildum
báðir gleyma. Ég þakka guði fyr-
ir að þú hafir ekki horfið af sjón-
arsviðinu á þeim tíma.
Núna seinni árin gáfum við
okkur tíma til að leika okkur að-
eins og fórum nokkrar sjóferðir
saman. Eftirminnileg er ferð sem
við fórum saman í Fljótavík en
þangað hafðir þú aldrei komið og
ekki ég heldur. Saman fórum við
tveir í Hrafnfjörð og ég held að
þeirri ferð eigi ég aldrei eftir að
gleyma. Það var virkilega gaman
hjá okkur þó að ýmislegt hafi far-
ið úrskeiðis en þetta endaði allt
vel að lokum. Ekki má heldur
gleyma öllum ferðunum sem við
fórum til berja en við höfðum
báðir sérstaka unun af því að tína
aðalbláber.
Þú varst mikill vinnuþjarkur
allt þitt líf og mikil synd að þú
hafir ekki haft lengri tíma til að
gera meira af því sem þig langaði
að gera með Jóhönnu. Húsbíla-
draumurinn fékk alla vega
snubbóttan endi. Ég held að ég
yrði alveg brjálaður ef ég mundi
drepast alveg nýhættur að vinna.
Það verður tómlegt að koma vest-
ur í vor ef ég tóri eins og amma
sagði. Ég mun samt reyna eins og
ég get að halda áfram að hlúa að
Pálshúsi, Stundvísi og vörinni.
Ég er hræddur um að ég þurfi
að hafa með mér nokkra vasa-
klúta í kirkjuna þegar ég kveð þig
í hinsta sinn. Hvíldu í friði frændi
minn.
Þinn uppáhaldsfrændi,
Guðmundur (Gummi).
Elsku Palli frændi, í sumar
kvöddumst við og föðmuðust
þétt, þið Jóhanna voruð búin að
vera í Pálshúsi og voruð á leið
suður á húsbílnum. Ekki hefði
mig grunað að þetta yrði okkar
síðasta faðmlag, þú varst svo
hress og leist svo vel út – sól-
brúnn og flottur. Ég var heppin
að eiga stundir með þér í sumar,
og ein sú besta var þegar þú dast
inn um dyrnar á U19 með nýbak-
að rúgbrauð á laugardagsmorgni.
Við drukkum kaffi og þú sagðir
mér sögur úr fortíðinni, meðal
annars söguna af afa Páli og
stolnu hænunni. Þú varst alltaf
mikill grínari og við hlógum, en
það var alvörugefinn undirtónn
og af því tilefni fórstu með ljóðið
um mikilvægi sannleikans, því þú
varst maður orða þinna og rétt-
lætis.
Það var dýrmætt hvað þú varst
duglegur að halda tryggðina við
fjölskylduna, bæði með símtölum,
heimsóknum og viðveru á heima-
slóðunum í Hnífsdal. Stundvís og
Pálshús voru pabba hjartans mál
og það var ljúft að sjá hvernig þú
hélst verkefninu á lífi og hélst í
leiðinni sögu fjölskyldunnar á
lofti.
Um þetta leyti hringdir þú allt-
af í mig og óskaðir gleðilegra jóla
og við tókum árlegu stöðuna á
jólamatnum og heilsunni. Þessi
jól kveð ég þig með miklum sökn-
uði. Ég er full þakklætis fyrir að
hafa fengið að eiga stað í hjarta
þínu, elsku Palli frændi, og alla
tíð fengið að njóta kærleikans
sem því fylgdi.
Ég votta Jóhönnu, Elísabetu,
Einari, Helgu og öllum öðrum að-
standendum mína innilegustu
samúð og sendi hlýju og styrk á
þessum erfiðu tímum.
Hafdís Sunna
Hermannsdóttir.
Leiðir okkar Palla Skúla lágu
fyrst saman um miðja síðustu öld
vestur í Hnífsdal, hvar hann
fæddist og ólst upp til fullorðins-
ára. Okkur frændunum varð vel
til vina enda jafnaldrar og álíka
uppátækjasamir. Palli var óhjá-
kvæmilega leiðtogi í okkar bralli,
enda örlítið eldri og auðvitað á
heimavelli og þekkti því allt og
alla í þessu fámenna en frábæra
þorpi við Ísafjarðardjúp.
Miðpunktur okkar í Dalnum
var hús afa okkar á Brekkunni,
sem varð einmitt heimili foreldra
Palla og fjölskyldunnar á þessum
tíma. Áratugum síðar varð Palli
einn af eigendum þessa sama
húss, sem byggt var um aldamót-
in 1900 af langafa okkar, og lagði
Palli mikið af mörkum varðandi
tilfallandi viðgerðir og viðhald á
þessu óðali ættarinnar.
Fyrir krakka á okkar aldri var
Hnífsdalur einn samfelldur leik-
völlur og krakkafjöldinn var mik-
ill með 5+ börn á flestum heim-
ilum. Þar voru stundaðir hinir
ýmsu leikir sem þekktir voru al-
mennt. Áin, sem rann nokkuð
lygn um mitt þorpið, var áhuga-
verður staður fyrir silungsveiði,
og stutt var í berin í næstu
brekku síðsumars. Þá var stöku
sinnum þörf fyrir vinnuframlag
krakkanna við heyskap og var
jafnvel greitt fyrir slíkt í reiðufé.
Sjórinn var einnig innan seiling-
ar, enda átti afi okkar, afi Páll,
trilluna Stundvís sem hann reri á
til grásleppuveiða með meiru. Við
Palli öðluðumst okkar fyrstu
reynslu í sjómennsku á þessu
tímabili. Að vísu var ekki langt ró-
ið en fyrir gat komið að veður
versnaði áður en ferðinni lauk og
fór þá yfirleitt lítið fyrir sjó-
hreysti hásetanna ungu. Sérstak-
lega er minnisstæð brælukennd
sjóferð þegar afi Páll lagði okkur
Palla báða, sjóveika mjög, þvers-
um miðskips og breiddi yfir okkur
segldúk á landstíminu. Heimsigl-
ingin gekk vel enda vanur maður,
sem hóf sína sjómennsku á ára-
bátum, við stjórnvölinn. Háset-
arnir voru forfærðir úr Stundvís í
land og stauluðust síðan aðfram-
komnir til síns heima. Þeir komu
ekki að marki við sögu sem sjó-
menn eftir þetta. Þannig voru
leikir barnanna í Dalnum ná-
tengdir undirstöðuatvinnuvegum
til sjós og lands.
Palli yfirgaf Dalinn um tvítugt
og fór suður, hvar hann kynntist
Jóhönnu sinni og áttu þau giftu-
ríka samleið þaðan í frá. Hann
kynnti sér iðngreinar, enda fork-
ur duglegur og handlaginn og
valdi pípulagningar og starfaði
sem meistari í þeirri grein um
langt árabil. Palli var vel liðinn
sem traustur fagmaður og sinnti
sínu fagi víða um suðvestanvert
landið með Akranes sem mið-
svæði hvar hann bjó öll sín full-
orðinsár.
En Hnífsdalur var alltaf ofar-
lega í huga Palla þótt sjálfur væri
hann kominn suður. Með árunum
fjölgaði ferðum hans vestur og
dvöl hans þar lengdist. Húsið á
Brekkunni kallaði líka á ómælda
vinnu og Stundvís sömuleiðis,
sem Palli hafði eignast að hluta.
Og loksins var kominn tími og að-
stæður til að njóta þess að dvelj-
ast langdvölum í Dalnum og gera
bara það sem skemmtilegast þyk-
ir.
Það er mikil eftirsjá að frænda
mínum Palla Skúla. Að sjá ekki
framar fram á hressilegt kaffi-
spjall með honum um lífið og til-
veruna, Hnífsdalinn og mannlífið
þar í tímans rás, sem Palli hafði á
hraðbergi betur en flestir aðrir.
Missir Jóhönnu er mikill á tíma
þegar stuðningur hans var henni
svo mikilvægur.
Ég votta Jóhönnu, fjölskyld-
unni allri og öðrum aðstandend-
um mína dýpstu samúð.
Ólafur Karvel Pálsson.
Fráfall Páls bar brátt að.
Stuttu eftir síðasta fund í Kiwan-
isklúbbnum Þyrli í byrjun þessa
mánaðar, sem Palli sat glaður í
bragði eins og jafnan, bárust þau
tíðindi flestum að óvörum að Páll
væri lagstur inn á sjúkrahús og
ástand hans væri svo alvarlegt að
tvísýnt þætti. Var mér nokkuð
brugðið þar eð ég hafði á venju-
legri morgungöngu rétt áður
mætt honum og við tekið sem
jafnan upp líflegar umræður um
hvað eina. Gat ég ekki annað
fundið en hann væri hinn hress-
asti þrátt fyrir veikindaerfiðleika
eiginkonu hans, sem hann sagði
mér frá lítillega.
Kynni okkar Páls hafa staðið
frá því hann kom á Akranes um
1970. Lærður sem pípulagninga-
maður var hann fljótur að kynn-
ast fólkinu hér. Greiðvikinn og
snar að leysa aðkallandi viðfangs-
efni. Þar að auki giftur Jóhönnu
Einarsdóttur, þekktum innfædd-
um Akurnesingi. Þau kynni hafa
áreiðanlega eflst við það, að við
byggðum okkur hús við Furu-
grundina á sama tíma og fluttum
inn árið 1975 og höfum búið þar
síðan við gott nágrenni. Ávallt í
kallfæri og áttum ófáar samræð-
ur á götunni og bar þar á góma
m.a. atvik og mannlíf á vestfirsk-
um ættarslóðum beggja í Djúpinu
og Dýrafirði.
Páll hefur verið félagi Kiwanis-
klúbbnum Þyrli frá árinu 1985. Of
langt mál væri að rekja hér þau
fjölmörgu störf, sem hann hefur
gegnt á þessum tíma í þágu kiw-
anismálefna á vegum klúbbsins
og hreyfingarinnar sem slíkrar,
svo sem nefnda- og embættis-
störf. Páll var forseti Þyrils
starfsárið 1992-93. Sýndi hann
ávallt dugnað og fórnfýsi í verk-
um sínum samfara nákvæmni og
reglufestu eins og slíkt fé-
lagsstarf krefst. Páli verður seint
fullþakkað það sem hann lagði á
sig, en við leiðarlokin eru honum
færðar ríkulegar þakkir fyrir
þetta allt.
Lífsstarf Páls var á Akranesi
og þar átti hann gott heimili og
fjölskyldu, en ekki duldist, að
rætur hans lágu vestur á fjörðum.
Hann tjáði sig á ótvíræðan hátt og
fór lítt í launakofa með hvað hann
meinti ef því var að skipta. Glað-
sinna og gamansamur, kunni að
njóta lífsins í góðum hópi. Sér-
staka rækt lagði hann við heima-
slóðir forfeðranna – sjógarpanna í
Hnífsdal. Ófáar ferðir farnar
þangað til að endurbæta minjar
og skipastól fyrri tíðar.
Fáir komast lífsgötuna á enda
án þess að á leið þeirra verði ýms-
ar hindranir og þeim fékk Páll
fljótt að kynnast. Hann var í
barnaskólanum í Hnífsdal árið
1953 er fárviðri feykti húsinu svo
það gjöreyðilagðist og nokkrir er
þar voru hlutu líkamstjón og aðrir
sluppu naumlega. Faðir Páls fórst
í sjóslysi á nýársdag 1959 frá
fimm börnum. Hermann, hafnar-
stjóri á Ísafirði, eldri bróðir hans,
féll frá á besta aldri. Auk fleiri
áfalla sem ekki verða rakin hér.
Áreiðanlega hefur þetta sett
sitt mark sitt á líf Páls en félagar
hans greindu það vart. Lífsgleði
hans og kjarkur var óbugaður.
Nú er Páll farinn á vit feðra
sinna og hans er sárt saknað af
mörgum. Hugur okkar félaga
hneigist nú til Jóhönnu, barna
þeirra og annarra aðstandenda.
Guðmundur Vésteinsson.
Að eiga góða nágranna er ekki
sjálfsagður hlutur, en mikið lán
þegar sú er raunin. Þar duttum
við fjölskyldan í Furugrund 16 í
lukkupottinn þegar við fluttum í
Furugrundina á Akranesi árið
1988 og fengum Palla Skúla og
fjölskyldu sem næstu nágranna.
Palli Skúla (fúll ská á móti eins og
við kölluðum hvor annan stund-
um) hafði ráð undir rifi hverju
þegar kom að því að laga þyrfti
eitthvað sem á bjátaði í húsinu
eða bílnum, öll verkfæri og verk-
vit til staðar hjá Palla, enda í
gamni sagt að ekki væri ástæða til
að eignast tæki eða tól, Palli
Skúla ætti allt sem til þyrfti til að
redda málum.
Svo rammt kvað að hæfileikum
Palla að eldri syni okkar fannst
það eðlilegast, þegar að fermingu
hans kom, að Palli Skúla myndi
sjá um það, „Palli Skúla getur
allt“ og þyrfti því ekki prest til að
sinna því verkefni.
Palli hafði mikið yndi af börn-
um og gaf sér jafnan góðan tíma
til að spjalla við þau, þannig var
með börnin okkar og er minnis-
stætt að hann nefndi yngri dóttur
okkar jafnan „drottninguna í
Furugrundinni“ í hvert sinni sem
hann hitti hana, alveg fram á full-
orðinsár. Eitt sinn er við fórum í
sumarbústað nefndi sonur okkar
að Palli skyldi koma í heimsókn,
leiðarvísirinn var sá að hann
skyldi keyra þar til hann sæi
hvítan bíl, þar værum við. Palli
sagðist hafa keyrt þangað en eng-
an hvítan bíl séð, en fékk þau svör
að hann hefði keyrt vitlausa leið,
þá var Palla skemmt.
Heima í huga Palla var æsku-
heimili hans í Hnífsdal, Pálshús.
Þar varði hann löngum stundum
hin síðari ár í að standsetja húsið
sem hann ólst upp í. Þar gat hann
einnig fylgst með „afa“ (togaran-
um Páli Pálsyni) koma inn með
afla til löndunar. Palli undi sér
hvergi betur en í Hnífsdal og var
hann þar langdvölum og dundaði
sér ásamt systursyni sínum, við
endurbætur á húsinu og endur-
smíði á bát afa síns „Stundvís“.
Ástæða er til að nefna sérstakt
áhugamál Palla, sem var berjat-
ínsla. Að tína ber í hans huga var
ekki bara að tína ber, það þurftu
að vera aðalbláber sem uxu fyrir
vestan, annað var bara drasl. Átti
ég því láni að fagna að fara nokkr-
um sinnum í Pálshús og fara til
berja með Palla, það voru gæða-
stundir sem eftir sitja í minning-
unni ásamt fræðslu um fjöll og
dali, fólk og búalið á hverjum bæ
og firði á leiðinni „heim í Hnífs-
dal“.
Far vel okkar kæri vin.
Að leiðarlokum sendum við
hjónin og börn Jóhönnu og börn-
um hennar og Palla, þeim Helgu,
Einari Árna og Elísabetu, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jón Pálmi og Katrín.
Við lát vinar rifjast upp minn-
ingar um fyrstu kynnin og sam-
verustundir. Þegar ég tók við sem
umdæmisstjóri Kiwanishreyfing-
arinnar á Íslandi og Færeyjum
árið 1995 var hluti af stjórninni
mér ókunnugur og var Páll einn
þeirra. Þarna tókst vinátta við
Kiwanisfélagana og maka þeirra
sem varir enn. Fljótt kom í ljós
hve ábyrgur og góður Kiwanis-
félagi hann var. Palli, eins og
hann var kallaður, gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum í Kiwanishreyf-
ingunni, var í Kiwanisklúbbnum
Þyrli á Akranesi og var m.a. for-
seti klúbbsins og hann var svæð-
isstjóri Eddusvæðis í umdæmis-
stjórninni.
Palli var mikið ljúfmenni, já-
kvæður, bóngóður, með skemmti-
legan húmor, og hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum.
Það var einstaklega gott að vinna
með honum, hann var alltaf tilbú-
inn að vinna að góðum málefnum
innan Kiwanishreyfingarinnar.
Palli var pípulagningameistari og
var mikill og góður fagmaður á
sínu sviði, féll aldrei verk úr
hendi, okkur vinum hans fannst
reyndar hann alltaf vera að vinna.
Þegar við hittumst í Kjósinni sl.
sumar sagðist hann hafa selt sum-
arbústaðinn og voru þau Jóhanna
á glæsilegum húsbíl og voru búin
að ferðast um landið, höfðu samt
dvalið mest á Vestfjörðum,
heimahögunum. Þau voru með
áætlun um að ferðast mikið næsta
sumar og njóta lífsins.
Vinahópurinn sem myndaðist
þarna í Umdæmisstjórninni 1995-
96 hefur síðan haft það fyrir sið að
hittast einu sinni á ári víðs vegar
um landið. Vináttan er mikils virði
og hópurinn samstiga. Við kveðj-
um vin okkar Pál Skúlason með
söknuði og sendum Jóhönnu og
fjölskyldu samúðarkveðjur og
þökkum gefandi og góða sam-
fylgd. Fyrir hönd vinahópsins
Umdæmisstjórn 1995-1996.
Stefán R. Jónsson.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. DESEMBER 2021
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls elskulegs eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURSVEINS HILMARS
ÞORSTEINSSONAR
sjómanns,
Bylgjubyggð 65, Ólafsfirði.
Fjölskyldan vill einnig færa öllum þeim sem komu að útför
Sigursveins þakkir og við óskum ykkur gleðilegra jóla.
Valgerður Sigurðardóttir
Gunnlaugur Sigursveinsson Gerður Ellertsdóttir
Þorsteinn Sigursveinsson
Freygerður Sigursveinsdóttir Hermann Herbertsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri faðir, sonur, bróðir
og frændi,
BJARKI BRAGASON,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
í New York miðvikudaginn 21. apríl sl.
Útför hans fór fram með nánustu
fjölskyldu og vinum fimmtudaginn 3. júní.
Vinir og vandamenn Bjarka ætla að hittast og minnast góðs
félaga í dag kl. 16 í kirkjugarði Hafnarfjarðar.
Dallilja Tess
Bragi Brynjólfsson
Kristvin Már Þórsson Maria Carina Zanoria
Brynja Björg Bragadóttir Valur Bjarni Valsson
Linda Bragadóttir Stefán Hrafnkelsson
Ívar Bragason Sigrún Helga Jóhannsdóttir
Fanney, Kristján Bragi, Helga, Hildur,
Stefán Atli, Freyja Bjarnveig og Brynhildur
Kærar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls okkar ástkæra,
SIGMUNDAR TÓMASSONAR,
Sóleyjarima 9,
Reykjavík.
Starfsfólki á deild annarrar hæðar suður
á hjúkrunarheimilinu Eir þökkum við fyrir alúð og umhyggju
í garð okkar allra.
Anna Sigríður Ólafsdóttir Jensen
Ólafur Sigmundsson
Margrét Sigmundsdóttir Árni Viðar Sveinsson
Tómas Jón Sigmundsson Inga Dóra Björnsdóttir
afabörn og langafabörn
Elskuleg systir, mágkona og frænka,
JÓHANNA JÓNSDÓTTIR
frá Bolungarvík,
lést laugardaginn 11. desember á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Við þökkum starfsfólki Sunnuhlíðar fyrir góða umönnun.
Jón Rafnar Jónsson Sigurbjörg Kristjánsdóttir
Bergþóra Jónsdóttir Einar Gíslason
Þórunn Jónína Jónsdóttir Sigurleifur Kristjánsson
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður og vinur, pabbi okkar,
tengdapabbi og afi,
HJÖRTUR ÁGÚST MAGNÚSSON,
húsasmíðameistari og kennari,
lést þriðjudaginn 14. desember. Útförin fer
fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn
28. desember klukkan 13.
Gestir eru hjartanlega velkomnir, en eru beðnir um að framvísa
neikvæðu gildu Covid-prófi. Streymt verður frá athöfninni á
https://livestream.com/luxor/jardarforhjartar. Hlekk á streymi
má einnig nálgast á www.mbl.is/andlat.
Sigurlín Jóna M. Sigurðardóttir
Inga Kolbrún Hjartardóttir Vilhjálmur Hallgrímsson
Sigurður Ágúst Hjartarson Ásdís Birta Gunnarsdóttir
afabörn