Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.10.2000, Blaðsíða 14

Klifur
„Ég var alinn upp við að
allir ættu að vera jafnir.“
- segir Helgi Seljan, framkvœmdastjóri Öryrkjabandalags íslands.
„Ég harma það skilningsleysi stjórnvalda þegar menn sitja á ríkiskassa, sem segja
má að hafiflotið át afá síðustu 2-3 árum og fjármálaráðherra erfarinn að kvarta
yfir því hvað afgangurinn sé mikill, afhverju í ósköpunum sé ekki hœgt að nota
eitthvað afþessum afgangi til að rétta kjör þeirra sem hafa það hvað lakast,“ segir
Helgi Seljan. Myndir/kmh.
~W~ ~Welgi Seljan, fram-
r~m kvœmdastjóri Ör-
Æ. Æ. yrkjabandalags ís-
lands, lœtur af störfum um
nœstu áramót eftir að hafa
starfað hjá bandalaginu í
rúm 13 ár. Af því tilefni
mœlti blaðamaður Klifurs
sér mót við Helga á dögun-
um og rœddi við hann um
stöðu örykja, framtíðina og
ýmislegt fleira.
Helgi hóf störf hjá Öryrkjabandalagi
Islands í desember árið 1987 og
starfaði þá sem félagsmálafulltrúi
ásamt því að koma á fót og ritstýra
fréttablaði bandalagsins. Helgi var
vel kunnugur málefnum fatlaðra þar
sem hann einbeitti sér sérstaklega að
þeim málaflokki er hann sat á þingi
fyrir Alþýðubandalagið frá 1971-
1987. Einnig átti hann þátt í að stof-
na nokkur aðildarfélög Öryrkja-
bandalagsins t.d. MG-félagið, Geð-
hjálp og Félag heilablóðfallsskað-
aðra. Hann tók við sem fram-
kvæmdastjóri ÖBÍ árið 1997.
Helgi segist ávallt hafa haft mik-
inn áhuga á málefnum fatlaðra.
Hann segir áhugann ekki síst hafa
vaknað er hann starfaði sem kennari
og síðar skólastjóri á Austurlandi.
„Þá kynntist maður vel þeim vanda-
málum sem fylgja ýmis konar fötl-
un, þó að það væri ekki mikið um
hana. Kennari eða skólastjóri, sem
hefur einhverja mannlega tilfinn-
ingu, getur auðvitað aldrei komist
hjá því að kynnast fötlunum af ýmsu
tagi. Ég vildi að ég hefði þá haft þá
vitneskju sem ég hef í dag um ýms-
ar fatlanir sem eru býsna duldar og
voru mönnum ansi ókunnar á þeim
tíma. Ég nefni bara lesblinduna,
sem var ansi óþekkt fyrirbæri þá,
sem maður hefði auðvitað brugðist
allt öðruvísi við varðandi nemendur
sína ef maður hefði haft góða þekk-
ingu á því og vitað hvemig átti að
bregðast við. Málefni fatlaðra
tengjast mér líka svolítið persónu-
lega vegna þess að ég eignaðist fatl-
aðan dótturson árið 1976, sem varð
ekki til þess að minnka áhuga minn
á þessum málaflokki.“
Að sögn Helga voru málefni
þroskaheftra á landsbyggðinni sér-
staklega í ólestri á þeim tíma er
hann starfaði sem kennari og skóla-
stjóri. „Það voru í raun engin úr-
ræði á landsbyggðinni fyrir þroska-
hefta, sem þá voru kallaðir vangefn-
ir, þannig að ég hafði ásamt góðu
fólki á Austurlandi forgöngu um að
stofna til Styrktarfélags vangefinna
á Austurlandi árið 1972. Félagið
einbeitti sér að því að koma á fót
heimili fyrir vangefna, sem hét Von-
arland, og ég er afskaplega ham-
ingjusamur yfir að hafa átt hlut þar
að.“
Skilningsleysi stjórnvalda
Aðspurður um hvað honum finnist
um stöðu öryrkja, nú þegar hann
lætur senn af störfum, segist Helgi
hafa viljað sjá hana í mun betra
horfi. „Það hafa mörg mál þokast
áfram á þessum tíma, en samt geng-
ið allt of hægt. Mér hefur fundist
14