Lindin - 02.05.1956, Blaðsíða 3

o o
Kennið baminu að ganga. Færið barnið í vaðstígvél. En
gleymið ekki að merkja stígvélin. Sendið barnið í fjallgöngu á
Skarðsheiðina. Sérstaka reynslu hefur hann Bjössi í þeim efnum.
Notið hans aðferð. Látið J)urrt kex í bakpoka, áður en lagt er af
stað. Ef barnið vill ekki ganga, skuluð tér lokka það af stað með
tyggibúmíi eða segja: "Út, út," eða "Ferstikla, Ferstikla."
bá fer bamið strax að ganga.
Kennið barninu að þvó sér. Taki# stóra balann. Látið í
hann svo lítinn bát.Færið barnið í gallabuxur og kastið því svo
í balann. C3-erið þetta á hverjum morgni kl. 8,30 og hverju kveldi
kl. 9. Mun barnið þá læra aþ vaða í buxunum, en J;að er fyrsta
sporið í Já átt að ]pvo sér. Þegar barnið er orðið 12 ára, skuluð
þér fá því sápu, greiðu, tannbursta og tannkrem með tyggigúmí-
bragði. Sápan ætti helzt að hafa súkkulaðibragð. Þá mun bam-
ið læra að maka sápu kringum munninn og tyggja tannkremið. Sýnið
barninu mikla þolinmæði.
Kennið barninu að tala. Flestir foreldrar byrja allt of seint
á þessu, að drengir, sem komnir eru í Vatnaskóg, kunna ekki
einu sinni að blóta eða klaga^ Fákunnátta í tali hefur mjög
alvarlegar afleiðingar. Drengirnir geta ekki einu sinni talað, m
meðan þeir borða eða meðan þeir eru að sofna. Allir hraustir
drengir þurfa að tala mikið, bæði í svefni og vöku. Byrjið á því
léttasta. Látið barnið t.d. segja: "Ka-gó, ka-gó", eða "Sul-tu,
sul-tu." Eftir stuttan tíma getur barnið talað um allt milli
hinins og jarðar, allt frá spiladós upp í efstu koju.
Kennið barninu að búa um rúm. Látið barnið aldrei sofa í efstu
koju, því að þá er ekki hægt að sjá, hvort bamið býr um sig. For-
eldrar mega aldrei búa um irúm fyrir börnin, ekki einu sinni þó að
Þau séu veik. Ef barnið býr ekki um sig, skal gefa því punkt. Þá
lærir barnið strax þessa dyggð.