Lindin - 02.05.1956, Blaðsíða 12

hann í míkrafóninn; "Pífl, asnar, er þetta að standa rétt. Standið
rétt, standið rétt." Þegar kyrrð komst á öskraði hann;
Áfram gakk einn, tveir, 1,2. 1,2. 1,2." Svona gengu her-
mennimir góða st\ind, en þegar Smith öskraði: "Staðar nem." var
Brandur búinn að rjúfa samhandið, en taldi sjálfur áfram; "1,2.
1,2. 1,2. 1,2. 1,1/2, 1^3/4, 2 heilir 21/2, 3.
Úti á vellinum stóð Smith öskugrár af vonzku. Hvað hafði
hlaupið í hermennina í dag. Þeir gegndu ekki nema endrum og eins.
Og stundum gerðu þeir alveg þveröfugt við það, sem hann sagði þeim.
Staðar nem, öskraði Smith, en í staðinn fóru hermennirnir að hlaupa.
"Staðar nem,"öskraði hann aftur, en hermennirnir hlupu áfram.
Ef þið stoppið ekki, fáið ]3ið engan hádegisverð. Nú stopp-
uðu þeir loksins.
"Standið rétt", kallaði Smith, en hermennirnir fleygðu sér
á magann.
Hvað gat þetta verið aldrei höfðu strákarnir hagað sér svona
fyrr. En hvaða hávaði var þetta. Það var þó ekki einhver annar
farinn að gefa fyrirskipanir. Hverskonar ósvífni var Joetta.
"Stingið riflunum í vasann," heyrði hann kallað með rödd, sem
hann sjálfur þekkti varla frá sinni eigin.
Hvers konar ósvífni. Sá skal fá fyrir ferðina. Uinkringið skúr
inn. Umkringið skúrinn. tta leið hafði Brandur gefið Smith samhand.
og skipanirnar hljómuðu -um allan völlinn. Umkringið skúrinn.
Hermennirnir um kringdu skúrinn á augabragði og hægt og hægt
hálguðust þeir hann frá öllum hliðum.
Brandi fór nú ekki að verða um sel. Hvemig ætlaði þetta að
enda. "Takið hann fastan, sem er inni í skúrnum, " öskraði Smith.
Brandur leit út hermennirnir voru rétt komnir að dyrunum. Hann
flýtti sér að skipta yfir og ný skipun hljómaði um völlinn;