Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2016, Side 6

6 Siglfirðingablaðið
Vestmannaeying. Hvað veldur veit
ég ekki en kannski er ástæðan sú að
þegar við fluttum til Eyja komum við
í samfélag sem var líkt og samfélagið
á Sigló og ég fann mig strax. Hluti af
þessu er kannski líka að ég hef alltaf
verið að dunda við að yrkja og hef búið
til ófáa Eyjatexta eins og við köllum þá
og svo ég grobbi mig svolítið þá er ég
höfundur tveggja þjóðhátíðartexta.
Hvernig á annað að vera en að ég sé
mikill Eyjamaður?
Ég fór frá Sigló vegna atvinnuleysis
og átti, eins og sagt er á góðri íslensku,
ekki bót fyrir boruna á mér þegar ég
flutti. Vestmannaeyjar buðu upp á
tækifæri sem við gripum, unnum
mikið og komum undir okkur fótunum
og eignuðumst gott líf. Hvernig er
hægt annað en elska þessa eyju sem
bauð upp á þetta? En maður gleymir
ekki uppruna sínum og Siglufjörður á
sinn stað í hjarta mínu. Því vil ég láta
svona í lokin fylgja með texta sem
ég gerði við lag Leós Ólasonar, þess
mæta tónlistarmanns og Siglfirðings.
Þetta lag og texti er á plötu
sem ég gaf út í vetur með tólf
lögum eftir ýmsa höfunda sem
öll eru með textum eftir mig.
Svo mörg voru þau orð.
Mig langar að geta þess að platan
heitir Nornanótt og er enn sem komið
er aðeins til sölu í Eyjum. Ég ætla mér
að koma henni á Sigló með vorinu, en
hægt er að fá hana hjá mér. Síminn
er 892-7741. Og svona í trúnaði að
lokum - það er aldrei leiðinlegt að
heyra í Siglfirðingi!
Ég ætla svo að láta tvö stutt ljóð
fljóta með.
Síldarminni
Sig Tröllaskagi teygir svo traustur út í Dumbshaf
í tíbrá morgunsólar sést í ofurlítinn fjörð.
Ókunnugir ætla að þar ekkert geti dafnað
en öðrum finnst þeir líti þar einn besta stað á jörð.
Fjallahringur fagur með fannborgir um vetur
og fuglasöng að vori sem veitir mönnum hvíld.
Annasamt á sumrunum og ys og þys í bænum
og úti fyrir ströndinni var svartur sjór af síld.
Getur nokkur gleymt því sem gengið hefur plönin
og gist hefur í Skálinni um bjarta sumarnótt.
Labbað upp á Gimbraklett og litið yfir bæinn
og læðst hefur á braggaloft til yngismeyjar hljótt.
Ennþá kúrir bærinn sig inn á milli fjalla
og ennþá vakir þráin í huga sérhvers manns.
Það er alveg sama hvar Siglfirðingur sefur
silfurtær er fjörðurinn ætíð í draumum hans.
Í þessum þrönga firði var Íslands æðasláttur
auð sinn hefur þjóðin þangað sótt.
Getur nokkur gleymt því sem gengið hefur plönin
og gist hefur í Skálinni um nótt.
Sumarnótt
Dögg í grasi grænu
glóandi silfurtár.
Húmsins dularhamur
hlýr sem að ástarþrár.
Bleikrauður himinboginn
býður oss góða nótt.
Og tálbláir dropar titrandi falla
með trega svo undurhljótt.
Ríkidæmi Snorra
Tilgangurinn og meðalið
Stríðandi menn
eru að stinga hvorn annan
og slátra með hugsjónaglóð.
Þeir berjast af ást
fyrir boðskapinn sanna
og brytja hvern annan af móð.
Já þeir drepa hvern annan af dýrðlegri
köllun við
að draumurinn fagri rætist
og mannkynið hljóti frið.
Að lokum ein limra sem ég orti
um sjálfan mig þegar ég fór að fá
ellilífeyri.
Áður ég dansaði fimum á fótum
og flekaði stelpur úr Hofsós og
Fljótum.
En nú er allt breytt
ég aldrei fer neitt.
Og tóri á tryggingabótum.
Kveðja til allra Siglfirðinga.
Snorri Jónsson.