Vasakver : með almanaki fyrir árin 1939-1943 - 01.01.1942, Blaðsíða 82
82
Gefið gaum að vörtuveikinni. Á rófur og rætur annarra
káljurta koma óreglulegar vörtur eða æxli. Dregur þetta
mjög úr þroska jurtanna. Veikin er mjög smitandi og get-
ur sveppurinn, sem henni veldur, lifað í moldinni áram
saman. Þessi kvilli er algengur í Vestmannaeyjum og
hans hefir orðið vart í Mýrdal, Hveragerði, Eyrarbakka,
Reykjavík, Reykholti og víðar í Borgarfirði. Þar sem
landrými er nóg, er bezt að leggja sýktu garðana niður.
Að öðrum kosti má hafa sáðskipti, hætta að rækta kál-
jurtir, en rækta t. d. gulrætur eða kartöflur í staðinn.
Veikin berst einkum með jurtum og mold, en einnig t. d.
með búfjáráburði.
C. GRASLENDI.
Grasmaðkurinn veldur oft tjóni. Upprunaheimili hans er
venjulega í snarrótartoppum. Oft má hefta herferðir
maðkanna með því að grafa eða plægja skurði með lóð-
réttum börmum kring um maðkblettina.
D. SKRÚÐGARÐAR.
Blaðlýs og trjámaðkar leggjast á blöð ýmsra trjáa og
runna. Dana eiturduft eyðir ófögnuði þessum ágætlega.
Úðun með tóbakslegi (nikotin) gefst einnig vel. í þurru
frostlausu veðri í febr.—mars, er gott að úða lauftré og
runna með Oversideblöndu. Úðimin eyðir eggjum blað-
lúsa og birkifiðrilda.
TRJÁ- OG RUNNARÆKT.
Eftir Hákon Bjarnason.
Trjálundir ættu að rísa við hvert heimili. Unaður sá,
er þeir veita, og prýði sú, sem af þeim er, verður tæplega
ofmetið.
Trjálundir ættu aldrei að vera framan við húsin, en
öðru hvoru megin við þau eða jafnvel að húsabaki, þannig
að þeir skýli húsunum, en húsin eigi þeim.
Til þess að góðum árangri sé náð í trjárækt, þarf fernt:
1) Vel girt land. 2) Hraustar og harðgerðar trjáplöntur.
3) Nægan áburð að trjánum meðan þau eru að komast á
legg. 4) Góða hirðu og hreinlæti í garðinum.
Heppilegustu tegundirnar til ræktunar eru: