Bræðrabandið - 01.06.1946, Blaðsíða 7

- 7 -
sé öáin fyrir rúmum aldarfjórðungi, talar líf hennar í hinum
mörgu athyglisverðu hókum, er hún hefur skrifað. Það er til-
gangur minn, að beina huga hinna ungu vina að bókum 'þessum,
svo að þeir mættu skilja, að höfundur þeirra var ekki harð-
ráð persóna, né fráhrindandi sérvitringur, heldur var hún
blíð, full samúðar' og átti yfir öllum þeim eiginleikum að
ráða, sem nafnið "móðir" krefst.
Það voru forréttinöi mín tveimur árum áður en E.G.
White öó, að dvelja étta mánuði á heinili hennar, Sem meðlim
meðal vor ag er eg hrifinn af að nefna hana blátt áfram hrif-
inn af að nefna hana systir White, en er eg vísa til bóka
hennar,frá ræðustólnum eða í ritmáli, nefni eg hana Ellen
Ganld White.
Eg hafði séð hana við og við á síðari árum æfi henn-
ar é opinberum samkomvim, ráðstefnum og kennaramótum. Eg
hlustaði á margar athyglisverðar ræður hennar. Hún var mál-
snjöll. Framburður hennar og áherslur vöktu sérstaka athygli
Framburður hennar bar vott um öjúphyggnar hugsanir. Hljóm-
mikil söngrööd hennar leið eins og klukknahljómur út yfir
mannfjöldann með hjartnæmri fræðslu og heilagri gleði.
Það var þó ekki fyrr en eg óvart varð einn á meðal
f jölskyldunnar, að eg kynntist raunverulega hin-um innilega,
samúðarríka anda, sem ríkti í hjarta þessarar algildu móður
í ísrael.
Eg var henni raunverulega ókunnur, þrátt fyrir þó
mér gæfist kostur á að vera þar sem gestur til að notfæra
mér hið umfangsmikla skjalasafn hennar, þar sem eg skrifaði
upp ákveðin efni. Samanborið við hana var eg ungur maður,
aðeins þrítugur og átti þrjú ung börn.
Þegar eg les í bókum hennar hvernig við eigum að um-
gangast tilfallandi gesti, rifjast upp fyrir mér hvers eg
verð aðnjótandi á heimili hennar. Eg get ekki annað sagt,
en að það sé raunhæft henni til handa, sem hún skrifar um
vorn elskaða Meistara. Það sem hann kenndi öðrum, iðkaði
hann sjálfur. Og meira en það, því að það sem hann kenndi,
það var hann. Orð hans greinöu ekki einungis frá lífsreynsl-
\am hans, helöur einnig lyndiseinkunn hans. Hann kenndi ekki
aðeins Sannleikann, heldur var harm sjálfur Sannleikurinn..
Það var þetta, sem gaf starfsemi hans kraft.
Aðeins eitt einkasamtal átti sér stað okkar í milli,
meðan eg dvaldi á heimili hennar, og af því man eg aðeins
BBIBHABANDI Ð