Heimar - 01.02.1935, Blaðsíða 6
hilia, þar sem á standa ýmisleg glös, rakvél,
tannburstar o. fl. Þegar hann kom inn í her-
bergi þetta sá hann jafnskjótt livaðan hávað-
ínn hafðí heyrst og kallaði á okkhr. Kom þá
í ljós að glamrið sem ég heyrði kom af því að
hillan hafði losnað af nöglum þeim, sern hún
var krækt á og hafði „dottið“ ofari á þvoita-
skálina þannig að bakið snéri upp. Glösin og
annað, sem á henni var hafði vitaulegá. allt oli-
ið burtu. Flest glösin og dóiið lág t þvótta
skálinni (af því glerhljóðið) ett tveir stamþar
með tannburstum lágu á gólfinu. Em flaska
með ilmvatni lág á miðstöðvarofninum þó nokk-
Enda þótt maður vilji
gera ráð fyrir að hiLlan
hafl getað iosnað hjálpar-
laust af krókunum (sem
áð minu viti ekki var
mögulegt) þá hefði hún
alls ekki getað lagst eins
og hún gerði, því t.il, þesS
verður að nota stillingu
og mikla nákvæmni. Og
þó að við gerum ráð fyrir
að þetta hefði getað gerst
af einhverri alveg sér-
stakri tilviljun þá er eftir
að skýra það „dularfyllsta"
Það er að joðglasið datt
ekki heldur„beið i loftinu"
eftir að hillan væri kom-
in í mátulega lágréttar
stellingar svo það færi
ekki á gólfið; og gæti lagst á hiliunni eins og
myndin sýnir.
Menn þekkja svipuð atvik oe | etta um
hina svonefndu „hrekkja-anda “ fyrirbrigði
(Poltergeist). En bér var þó ekki um slikt
að ræða heldur aðeins um velviíd. Því joð-
glasið mátti sízt brotna og hefðs ‘ kemt gólf-
dúkinn hefði farið úr því á gólfið því það var
sterkt jóð 4 þvi. Einnig var svo áð hin glö--
in brotnuðú ekki og að eins • nu verðlaus
glerstampur. —
nð frá, ofan á einhverju fati og var heil. En það-
sem merkilegast var og óskiljanlegast, var; það-
að ofana. baki hillunnar lág joðglas (með joði
í) svo nett að ekkert mátti koma við svo það
ylti ékki til annararhvorrar hliðar.
Þessar rnyndir, sem ég lét taka, sýna bet-
utv en langar skýringar hvernig til hagaði á
undan og eftir
Fyni myndin sýnir hvernig hilfan var að
sjá áður um daginn áður en hún „datt“ eins
og við heimafólkið gátum í félagi bezt munað,
og ö.tlum . ,bar saman um jóðglasið. Én síðari
lúýnþiri sýnír hverriig umhórfs var-á eftir.
Konnn mín (sem er skygii) sá í her-
berginu áður um dagiiui niami, 'éem hafði
drukknáð hér ekki 'alls fyrir iöngii. Serihi-
leÉúst ‘þyk.ir mér sú vkýnng áð haiiii 'hafi' viij-
að gerá vart við sig. 'Urn alvég sama léýti
og harm drukknaði heyiðu þrír'í húsínu barin
mÖrg líögg án þess að unnt' væri að sjá að
nokkur nramdeg hönd kæmi þar að. Var m.
a. strax fa'rið til dyra, en eng'ínn vár nálægur.
látiiin' tnaður geti gért'vait við
Ilv'eriiig