Heimar - 01.02.1935, Blaðsíða 10

H E I M A R
alveg eins og ég hafði séð það í draumnum
eftir bendingu Eggerts sáluga.
Síðan þetta gerðist eru nú liðin mörg ár,
en Eggert hefir mig ekki dreymt siðan.
lír oðrum heimi.
Stainton Moses hét enskur prestur — og mið-
ill. Hann ritaði ósjálfiátt bókina „Spirit Teach-
ings“, sem er alþekt rit og enn í dag talin bezta
bók um fræðslu að handan í andlegum efnum,
sem á þann hátt hefir verið rituð.
Ég set hór stutt sýnishorn.
Líklegast vel ég það vegna þess að það lýtur
að því starfi, sem ég hefi með höndum.
Þið eruð blindir og fáfróðir hvernig þið farið
með þá, sem hafa brotið gegn lögum ykkar . . . .
í stað þess að halda þeim burtu frá slæmum
áhrifum...........látið þið þá í félagsskap manna
af sama tæi og þeir eru sjálfir, þar sem jafn vel
loftið sjáltt sem þeir draga andann i er fullt af
spillingu.........hvilík vítaverð skammsýni og
hugsunarleysi. Yið getum ekki komist inn í fanga-
stíur þær, sem glæpameun ykkar eru settir í.
Hir.ir góðu englar gráta af að hitta fyrir og móti
sér jafn mikla mannlega vonzku og andlega ill-
mensku vegna heimsku og fáfræði mannanna . . .
. . . þið ættuð að veita glæpamönnum ykkar þarf-
legt uppeldi og hegna þeim á sama hát.t og þeim
mun refsað hér hjá okkur. Refsað með því að
sýna þeim hvernig þeir geri sjálfum sér skaða og
tefji fyrir þrozka sjálfs sín með yfirtroðslum sín-
um. Þið ættuð að fara með þá þangað sem hin-
ir þrozkameiri meðal ykkar gætu haft áhrif á þá
til þess að hverfa frá villu síns vegar og taka
framförum í þekking og kunnáttu. Þangað, sem
hersveitir hinna heílögu gætu hjálpað og æðri
andar veitt aðstoð sina. í stað þess hópið þið
þessum mönnum saman..................Blindir, blind-
ir. Þið vitið ekki hvað þið gjörið..............þið
eigið eDn eftir að læra frumstæðustu orsakir hinnar
guðdómlegu mildi og samúðar...........þið hafið
sjálfir búið ykkur til guð, sem er í samræmi við
tilhneigingar ykkar. Þið hafið logið þeirri skrök-
sögu að hann sitji í sínu dýrðarhásæti án þess að
hirða um sköpunaiverk sitt ...... þið hafið búr
ið ykkur til ófreskju, sem hetir yndi af að skaða,
kvelja og drepa. Guð hvers ánægja sé að refsa
mönnum með grimmum, endalausum og óaftur-
kallanlegum hegningum. Guð — okkar góði, mildi
og ástriki Guð — honum ætti að vera það hugð-
næmt að hegna börnum sínum, sem syndga af
fáfiæði sinni. Viðbjóðsleg bábilja......Enginn
slíkur Guð er til. Enginn. Það er enginn staðu-
fyrir hanu hjá oss, enginn staður til nema í van-
þekkíngarmyrkum hugum mannanna.
Almáttugi faðir. Opinberaðu big þessum blindu
vegfarendum og láttu þá fá fræðslu um þig, Segðu
þeim að þá dreymi vonda drauma um þig og að
þeir þekki þig ekki og fái ekki þekt þig fyr en
þeir verpa burtu rangsnúnum hugmyndum sinum
um eðli þitt. og kærleika þinn ..... “
Þegar það er athugað að þetta er skrifað fyrir
60 árum verða menn að minsta kosti að kannast
við að það er allmikið „á undan tímanum“. Það
er lögð rík áhersla á að engin tiu hafi öll sann-
indi að geyma heldur allar nokkur. Til saman-
burðar um þenna hugsunarhfítt, og þann, sem
ríkti hér á landi um svjpað leyti skulu hór sett
nokkur orð ur ámínningarræðu þeirri, sem lesa á
fyrir þeim mönnurn, sem tekinn er eiður af og
sem löggjöfin telur rétt að þylja yfir mönnum
þann dag í dag, þó að sú ræða hafi að inníhalda
eitthverr viðbjóðslegasta guðlast, sem er unnt að
koma fyiir í fáum orðum. Svo ég færi orðum
mínum stað skal hér tekin ein klausan orðrótt:
„Sverji hann alt að einu rangan eið, þá hefur
hann hrundið frá sór guðs föðurs náð, varðveizlu
og blessun. Hann hefur þá afneitað heimsins
enduilausn og getur eigi flúið á hans naðir í
hörmungum þessa Iifs eða á degi dómsins. Hann
hefir og bygt sjálfum sér út úr samfélagi kristi—