Í fótspor Meistarans - 01.06.1939, Qupperneq 14

/>'
Myndirnar, taldar frá vinstri, sýna: 1. Lítil stúlka frá
kristnu heimili. Er hún ekki hrein og hugguleg? 2.
Minnismerki yfir hinum fyrstu píslarvottum. sem
brenndir voru í Uganda. 3. Kofinn, sem hinn voidugi
konungur Mteza og sonur hans, Mitianga, eru jarð-
aðir undir. Þegar Mteza var grafinn þarna var 500
mönnum fórnað fyrir framan þennan kofa.
4. Hamingjusamir skírðir meölimi.r í Mityana rétt eftir
að skírnarathöfnin fór fram. 5. Afríkanskur höfðingi
biður um kristniboða. A landsvæði hans er enginn
kristniboði innan 80 km. fjarlægðar. 6. Frá starfinu
fyrir hina sjúku í Vestur-Afríku.
Frá krisliniboðiim voram
Það er ekki mögulegt í blaði eins
og þessu, að flytja skýrslur, fréttir
og kveðjur frá öllum þeim kristni-
boðum. sem vér höfum sent út. En
eins og vér höfum gerl að undan-
anförnu, munum vér einnig í þessu
kristniboðsblaði láta lesendur vora fá
kveðju eða skýrslu frá einstöku manni
úr þeirra hóp. Frá öllum hlutum hins
heimsvíðtæka kristniboðssvæðis vors
koma frásagnir um ríkidegan fram-
gang og blessun. \ ér skulum byrja
með litlu samtali við Friðthjóf Mud-
erspach, kristniboða í Uganda. Hann
er nú heima í fríi, og vér notum
oss það til að biðja hann að segja
oss dálítið frá, hvernig gengur á
starfssvæði hans.
„Fyrir ellefu árum byrjaði starf vort
í Uganda. I mörg ár höfum vér að-
eins haft tvo hvíta starfsmenn þar.
og nú upp á síðkastið 3 4 kristni-
boða, en allt fyrir það höfum vér nú
33 hvíldardagsskóla með hér um bil
1000 meðlimum. Af þeim eru 400
skírðir og teknir inn í söfnuðinn.
I Uganda, eins og alls staðar ann-
ars staðar í Afríku, er það skólastarf
vort, sem veitir málefni Guðs mestan
framgang. A hinuin þremur kristni-
boðsstöðvum vorum höfum vér barna-
skóla ineð 11 útiskólum. Þar að auki
höfum vér kennaraskóla á einni stöð-
inni fyrir innlenda unga menn. Frá
þessum skóla höfuin vér smátt og
smátt fengið nokkra kennara. Nú
sem stendur höfum vér 31 innlend-
an kennara og trúboða, og trúan hóp
bóksala, sem breiða fagnaðarerindið
með bókum og ritum út um landið.“
„Eru þá hinir innlendu trúir. eða
falla þeir frá að nokkrum tíma liðn-
um?“ spyrjum vér kristniboðann.
„Þeir eru sannarlega mjög stað-
fastir þrátt fyrir það að margir þeirra
hafa orðið að líða mjög tnikið sakir
trúar sinnar. Þeir standa fast á grund-
velli Guðs orðs. Einn af innlendu
kennurunum okkar veitti fagnaðarer-
indinu viðtöku fyrir ári síðan. Hon-
um var varpað í fangelsi, og síðar
dæmdu yfirvöldin þar á staðnum
hann í hegningarvinnu í heilan mán-
uð til þ ess að fá hann til að kasta
trúnni. En ekkert hefír megnað að
12
13