Í fótspor Meistarans - 01.06.1939, Blaðsíða 25
önnur af trúarbrögðum heimsins geta
frelsað eina einustu sál frá synd. Krist-
ur einn getur frelsað menn og kon-
ur frá synd og spillingu. Þetta er
þýðingarmikið atriði í hinni miklu
kristniboðshreyfingu. Við verðum að
flytja heiminum þennan fagnaðarboð-
skap. Vér getum ekki borið ástand
fólksins í eyðimörkum Afríku eða
frumskógum Indlands saman við á-
standið heima á ættjörð vorri, þar
sem menn hafa einkaréttindi og tæki-
færi. sem fólk út í heiðingjalöndun-
um hefir ekkert af að segja. Kristn-
ir menn eru í skuld við heiðingja-
heiminn. Hver sannur lærisveinn
Krists mundi hafa þessa tilfinningu,
jafnvel þó að Kristur hefði aldreí gefið
kristniboðskipun sína. Kristniboðs-
hvötin mundi eðlilega knýja hann til
framkvæmda tafarlaust.
Spurningunni um það, hvort heið-
inn maður þurfi í raun og veru
Krists við, getum vér auðveldlega
svarað með því að koma fram með
aðra spurningu: Þurfum uér hans við?
Kostgæfni vor í að segja öðrum frá
hinum frelsandi kærleika Krists fer
eftir því, hve glöggt vér sjáum vora
eigin þörf á náð hans.
Hugsið um þá göfuglyndu menn og
konur, sem hafa yfirgefið heimili, fjöl-
skyldu og vini, og líða þjáningar og
hættur í fjarlægum löndum, menn og
konur, sem hinn eini, alltsigrandi mátt-
ur knýr áfram, sem sé kærleikur Krists.
Hugsið um hina fórnfiisu viðleitni
þeirra að flytja fagnaðarerindið um
Guðs Son til annarra. Hugsið einnig
um þau kraftaverk, sem framkvæmd
eru; undur hinnar frelsandi náðar.
sem birtast í breyttu líferni og breytt-
um lyndiseinkennum fjölda margra
manna, alls staðar á hinum heims-
víðtæka kristniboðsakri. Hugsið um
þá menn og konur, sem fyrir fáum
árum síðan beygðu kné fýrir hjá-
guðum úr tré og steini af ótta fyrir
illum öndum, en sem nú eru frels-
uð frá þessari hræðilegu hjátrú, og
gleðja sig í hinni nýju trú sinni, hinu
dýrðlega frelsi Guðs baraa. Ættum
vér að óska þess, að þetta ágæta
starf verði stöðvað'? Nei, þúsund
sinnum nei. Ef vér viljum vera sann-
kristnir, trúir Meistara vorutn og
skipun hans, trúir mönnum og kon-
um sem eru verr sett en vér, þá
verðum vér að gefa, og halda áfram
að gefa, svo hægt sé að lyfta merki
fagnaðarerindisins hærra og hærra,
og vér megum ekki hætta fyrr en
merki sannleikans er hafið í sér-
hverju myrku heiðingjalandi.
W. E. Read.
FRÁ KRISTNIBOÐUM
VORUM.
Fraraii. af bls. 15.
Kveðja frá Sierra Leone.
S. Broberg kristniboði skrifar svo :
„Það er oss til mikillar uppörfunar
og gleði að sjá hvernig Drottinn er
með í starfinu. Fyrir hér um bil
tveimur árum síðan byrjuðum við á
að safna vinum saman á tjaldasam-
komur. Þær voru haldnar á ýmsum
stöðum í landinu. í upphafi voru
horfurnar alls ekki góðar, og inn-
lendu kristniboðarnir þrír, sem hafa
23