Rökkur - 01.09.1924, Blaðsíða 46

42
„En þjer hljótið að vera þreyttur.
Yiljið þjer ekki leggja yður?“
Hann benti á fletið.
„Jeg vil heldur vera á fótum, ef yður
fellur það ekki miður“.
Sannleikurixm var sá, að jeg hirti lítt
um að sofa á þeirri stund; svo kynlegir
fundust mjer allir hættir gamla manns-
ins.
Hann kinkaði kolli og virtist ánægð-
ur. Svo umlaði hann við sjálfan sig:
„Hún reikar fram og aftur um mýrar-
flæmi heiðarinnar. En hún kemst það-
an aldrei. Nú reikar hún aftur um meðal
trjánna“.
Hver var hún, þessi kona, sem gamli
maðurinn mintist svo oft á, hugsaði jeg,
og í sömu svipan kiptist jeg við, því
gamli maðurinn sagði hátt: „Jeg skal
segja yður frá henni. Jeg ætla að segja
yður alla söguna, því þjer virðist eigi
vera í flokki þeirra, sem gera gabb að
slíku. Hver veit líka, nema þjer sjeuð
einn hinna fáu útvöldu, er mmiu sjá það,
sem öðrum er eilíflega hulið. 1 dag stóð
Miickenzáhler fyrir framan yður. Eng-