Rökkur - 01.09.1924, Blaðsíða 74

70
frúarinnar. Jeg rakti slóð hennar
þangað, sem kún hófst. Og þá var eins
og jökulvatn rynni um æðar mjer. J?ví
spor hennar hurfu skyndilega og spor
úlfsins hófust. Engin önnur spor sá-
ust umhverfis í hvítum, mjúkum snjón-
um. Jeg neri augu mín og kleip sjálfan
mig og lagðist á knje í snjónum og
athugaði betur sporin. Slóð úlfsins hvarf
skyndilega fáum fetum frá þeim stað,
sem presturinn hafði staðið á, og þar
hófst slóð greifafrúarinnar.
„pykkur, fagurrauður hlóðdropi fjell
af vörum mínum niður í hvítan snjó-
inn. Jeg hafði bitið vör mína til blóðs.
Og jeg gat vart gráti varist.
„pá heyrði jeg skyndilega skruðning
inni í þykkninu. Jeg stóð grafkyr,
hreyfði hvorki legg eða lið. Jeg hálf-
lokaði augum mínum, svo snjóbirtan
glepti mig ekki og jeg sæi betur. Og
þá sá jeg hann. Stór, grár úlfur kom
beint á móti mjer, snuðrandi við jörð
annað veifið. Jeg miðaði byssu minni
hægt og varlega og dró upp hana
vinstra hlaups. Jeg ætlaði úlfinum