Veiðimaðurinn - 01.09.1954, Qupperneq 20

Háskóli fyrir fiska.
EFTIR því sem leikni og lymska veiði-
mannanna eykst þurfa fiskarnir helzt
að hafa gengið í háskóla til þess að geta
varað sig á agninu. Þess vegna hefur nú
verið komið á fót sérstakri „háskóla-
deild" við klakstöðina miklu í bænum
Oden í Ameríku — og kennslukraftarnir
eru nokkrir hálærðir dýrasálfræðingar.
Mönnum er löngu orðið ljóst, að urrið-
ar, sem aldir eru upp af mönnum, verða
undarlega skammlífir, eftir að þeim hef-
ur verið sleppt úr klakstöðvunum í ár
og læki, og ætlunin með þessari óvenju-
legu tilraun í Oden er sú, að kenna
þeim að leika á veiðimanninn — og
lengja þannig eitthvað ævi sína, eftir að
þeir eru orðnir frjálsir.
Venjulegir urriðar eru oftast mestu
fantar við að eiga og erfitt að veiða
þá. En „tömdu“ urriðarnir eru miklu
einfaldari. Þeim dettur ekki í hug að
halda sig niðri við botninn, heldur eru
þeir að spóka sig uppi í vatnsborðinu og
leita sér að æti, og þeir þurfa heldur
ekki lengi að leita, en gallinn er sá, að
öllum til hamingju með þessar fram-
kvæmdir, og vonar að þær beri verð-
skuldaðan árangur í fyllingu tímans.
Jafnframt mættu þær verða einhverjum
öðrum mönnum hvatning til hliðstæðra
verka, þar sem enn bíða ónumin lönd
og ónotuð tækifæri.
Ritstj.
í hnossgætinu leynist oft oddhvass og
banvænn öngull.
í tjörnunum í Oden er „tömdu“ urr-
iðunum kennt að haga sér eins og frænd-
ur þeirra gera úti í náttúrunni. Til þess
að venja þá á að leita fæðunnar niður
við botninn er hún látin renna út í
vatnið gegnum löng rör, sem liggja nið-
ur á botninn. Áður var ætinu fleygt út
á yfirborðið. Og til þess að venja þá af
þeim ósið, að koma æðandi upp í vatns-
skorpuna, í von um að fá eitthvað í
svanginn, hvert sinn sem einhver geng-
ur eftir bakkanum, hafa dýrasálfræðing-
arnir strengt rafmagnað net uppi í yf-
irborðinu, svo fiskarnir fá í sig öflugan
rafmagnsstraum, ef þeir koma með ugg-
ana of nærri.
Til þess að ganga úr skugga um, hvort
fiskarnir hafa nokkuð lært í skólanum,
láta dýrasálfræðingarnir merkja þá áð-
ur en þeim er sleppt „út í lífið“ — og
sérstök ákvæði í veiðilöggjöf héraðsins
skylda veiðimennina til að skýra frá,
ef þeir fá merktan urriða.
Ef tilraunin skyldi leiða í ljós, að „há-
skólagengnu“ urriðarnir stæðust betur
tálsnörur lífsins en aðrir klakfiskar, verð-
ur þessi aðferð tekin upp víðar.
En ef veiðimennirnir í nágrenni Oden
verða ekki varir næstu árin, þá þurfa
þeir ekki að kenna það lélegum tækjum
eða lítilli kunnáttu, heldur menntun
urriðanna.
Það er eitt af helgustu boðorðum veiðimanns-
ins að láta sér aldrei mislíka, þó að hann veiði
ekki. Og veiðimanni, sem leiðist við ár eða vötn,
er hollast að hypja sig heim, því að óánægðir
menn hafa þar ekkert að gera.
Björn J. Blöndal — Hamin#judagar.
18
Veidimaðurinn