Veiðimaðurinn - 01.11.1970, Blaðsíða 29

„Stangaveiðifélagið átti að fá vatnasvæðið allt
á leigu, eða réttara sagt til afnota, í 15 ár. Það
átti að byggja laxastiga í Lagarfoss, í Grímsárfoss
og í Selárfoss, í Vopnafirði, setja li/2 milljón
laxaseiða árlega í árnar, allt tímabilið, og skila
vatnasvæðinu fullræktuðu, við lok leigutímabils-
ins. Mótframlag ríkisins átti að vera 30 þúsund
krónur árlega, allt tímabilið, láta laxveiðiámar í
Vopnafirði til afnota endurgjaldslaust til klaks og
veiði fyrir félagið, en ríkið taka þær leigunámi,
fyrir þetta tímabil. Margt fleira var ætlað í þessu
samningsfrumvarpi, sem of langt yrði að nefna
hér.
Hitt skal aðeins sagt, að á síðustu stundu, þegar
þessir samningar lágu fyrir til undirritunar á Al-
þingi, þá voru þeir stöðvaðir af nýjum veiðimála-
stjóra, með þeirri röksemd, að hann þvrfti að
rannsaka málið fyrst. Við þá meðferð málsins dró
stangaveiðifélagið tilboð sitt til baka.“
Síðar í umræddu erindi stjórnar veiðifélagsins
til þingmanna eystra segir, að við þessi málalok,
hafi fiskiræktarfélagið hreinlega gefizt upp, og
var það formlega lagt niður 1949.
Enn hafði draumur Eiríks, bókavarðar, ekki náð
að rætast.
Tveir áratugir liðu, frá því að fiskiræktarfélag-
ið gafst upp við þá hugsjón sína að gera laxinum
greiðan veg upj) í stærsta vatnasvæði landsins.
Ekki lá málið þó í gleymsku allan þann tíma, því
að í ágústlok 1964 var stofnað Veiðifélag Fljóts-
dalshéraðs, af sömu aðilum, og í sama tilgangi,
og fyrra félagið. Ári síðar var gerð ný áætlun um
laxastiga í Lagarfoss; og á þessu hausti, nokkru
eftir samningsgerð Veiðifélagsins og S.V.F.R., var
aftur sleppt seiðum í ámar á Héraði, að þessu
sinni 150.000 sumaröldum seiðum, en svo segir um
skvldur leigutaka í Iið 3B nýgerðs samnings:
„Leigutaki sleppir árlega, í fyrsta sinn 1970, í
hið umsamda vatnahverfi 150 þúsund sumaröldum
laxaseiðum af góðum stofni, er hæfa þykir vatna-
hverfinu, og bergvatnsþverám þess, eða eftir nán-
ara samkomulagi samningsaðila. Heimilt er leigu-
taka að setja meira magn af seiðum fimm fyrstu
árin, er kemur til frádráttar seiðasleppingu seinni
755
Lagarfljót. Þar er fegurð mikil.
En hvað segir í samningnum um það atriði,
sem mestu fær ráðið um hagnýtingu svæðisins,
sjálfan stigann í Lagarfossi? Þetta er að sjálfsögðu
spurning, sem allir vilja fá svar við, sem láta sig
málið nokkru skipta, ekki sízt, þar sem ljóst er„
að virkjun Lagarfoss stendur fyrir dyrum.
í 3. grein A samningsins segir svo: „Veiðiréttar-
eigendur hafa loforð frá orkumálaráðherra um,
að gerður verði laxgengur fiskvegur í Lagarfossi,
og á byggingu hans að verða lokið 1971, og er
samningurinn gerður á þeim forsendum.
Eitt fyrsta verk Veiðifélags Fljótsdalshéraðs,
eftir stofnun þess, 1964, var að fá Sigurð Thorodd-
sen, verkfræðing, til þess að athuga aðstöðu við
Lagarfoss, og gera tillögur um gerð og legu nýs
laxastiga. I nóvember 1965 skilaði verkfræðistofa
Sigurðar tillögum, uppdráttum og greinargerð um
málið, ásamt kostnaðaráætlun, sem tekin var til
endurskoðunar, í júnímánuði, síðastliðnum. í
bréfi, sem Sigurður Thoroddsen ritaða Barða Frið-
rikssyni, við þetta tækifæri, bendir hann á, að með
hliðsjón af breyttum aðstæðum, verði að taka
málið upp að nýju, komi til virkjunar í Lagarfossi,
og þá að sjálfsögðu með hönnun hennar í huga.
Margir áhugamenn um laxrækt hafa látið hug-
ann reika til þess, sem Eiríkur Magnússon nefndi
í bréfi sínu, vorið 1877, „hið mesta laxvatn eitt
í Norðurálfunni“. Einn þeirra er Kjartan Sveins-
VEIÐIMAÐ'URINN
27