Jólaklukkur - 01.12.1941, Qupperneq 7

JÓLAKLUKKUR
5
Saeðið graer og* vex
Er ekki málefni Drottins komið í mola
í höndum mannanna á þessum blóðugu
hörmungatímum? Er ekki röddin, sem
boðar Guðs frið, kæfð í vígaglami, er
ekki orð kærleikans orðið að háði frammi
fyrir hatrinu? Hefir ekki maðurinn drekkt
hverri hugsjón og hverri skyldu sinni í
blóði?
Vér spurðum um málefni Drottins. Svar-
ið felst í spurningunni sjálfri. Málefni
Drottins er og verður hans málefni, en ekki
mannanna. Sæðið er hans. Vöxturinn er
hans. Uppskeran er hans.
Kristniboðið á við mikla erfiðleika að
stríða, mannlega séð, á vorum tímum. Sam-
bönd heimakirkna allra landa við trú-
boðsstöðvar sínar eru torveld eða slitin með
öllu. Þýzku trúboðsfélögin eru t. d. slitin
úr öllum beinum tengslum við starfsstöðv-
ar sínar og starfsmenn í heiðnum löndum.
Sama máli gegnir um danska, norska,
finnska og hollenzka kristniboðið. Um 2500
kristniboðar starfa nú í hinum fjarlægu
löndum án nokkurs styrks að heiman.
Brezkir og amerískir kristniboðsvinir minn-
ast þessara bræðra sinna og ljá þeim þann
fjárstyrk, sem þeir megna. Kirkjan er ein.
Kristi er ekki „skipt í sundur“. Málefni
hans sameinar þá, sem því vilja helgast.
Á trúboðsakrinum „faðmast fjarlægir
lýðir.“
Hið alþjóðlega trúboðsráð, sem hefir að-
setur í London, er svift möguleikum til þess
að hafa yfirsýn yfir kristniboðsstarfsemina
eins og nú standa sakir. En það er starfað
á akri Drottins meðal heiðinna þjóða. —
„Sæðið grær og vex.“ Undanfarin ár hafa
verið frjósöm og blessunarrík, tala krist-
inna manna vaxið til muna. Árið 1925 voru
um 8 milljón evangelisk-kristnir menn í
hinum heiðnu löndum. Tíu árum síðar voru
þeir 13 milljónir. Þessi aukning er, mann-
lega séð, fyrst og fremst að þakka starf-
semi hinna nýju kirkna í trúboðslöndunum.
Kirkjur Evrópu og Ameríku höfðu síð-
ustu árin fyrir stríð sent út færri kristni-
boða en áður og fjárstyrkur þeirra til
starfsins rýrnað. En hinar nýju kirkjur
láta ekki merkið falla. í Indlandi, Kína,
Japan, Afríku starfa kristnar kirkjur,
greinar á meiði hinnar almennu kristni,
sem lifa og starfa og vaxa nú þegar án
beins styrks frá móðurkirkjum Norður- og
Vesturálfunnar. Súrdeig fagnaðarerindis-
ins hefir borizt um allan heim. Það fer ekki
mikið fyrir því í milljónagrúanum. En fyr-
irheitin eru við það bundin. Ef Evrópu
skyldi blæða út og mannvirki hennar
standa eftir í eyddum, menningarsnauð-
um löndum eins og dauðir skuggar á tjaldi
fortíðarinnar, þá lifir samt í fjarlægum
landsálfum það ljós, sem Drottinn tendraði
á yzta odda þessarar álfu, þegar hann leiddi
Pál forðum yfir Hellusund, og barst þaðan
norður til íshafseyjarinnar á hinum nyrzta
hjara.
Kristniboðið hefir verið dýrlegasta hlut-
verk kristinnar kirkju í öllum löndum. Og
svo er enn, einnig á voru landi. Drottinn
Kristur kallar á áhuga þinn fyrir því hlut-
verki, á framlög þín, kærleika þinn, bæn
þína. Málefni Drottins er hans málefni.
En ef þú ert hans, þá á það málefni þig
og þína krafta. Sbj. E.