Jólaklukkur - 01.12.1941, Qupperneq 18

JÓLAKLUKKÚR
Í6
Frá séra
Jóhanni
Hannessyni.
Rétt um það, er blaðið var fullprentað,
barst bréf frá séra Jóhanni kristniboða,
dags. 5. ág. Eru þær fréttir helztar, að þeim
hjónum hefur verið falið að starfa í Sinhva-
sýslu, en það er, segir séra Jóhann, „að
mörgu leyti eitt verkmesta og erfiðasta
„prestakall", sem nokkur kristniboði hefur
hér, mátulega stórt til að skipta því í
tvennt. Eru þar 15 söfnuðir, auk allmargra
smáflokka. Það er sagt, að það taki 3 vikur
að heimsækja söfnuðina, þó aðeins sé stað-
ið við einn dag á hverjum stað Landið er
fagurt mjög, fremur fjöllótt, með ógrynni
af kolum og málmum í jörðu, en fólkið er
fátækt og ekki sérlega hreinlegt að sagt er.
Nú er ómögulegt að ferðast nema í burðar-
stól eða fótgangandi, og vegna þess hvað
allt er orðið dýrt, tekur maður seinni kost-
inn, ef heilsan leyfir.“
Segir Jóhann dýrtíð mikla um þessar
mundir, vegna óvenjumikilla sumarþurrka.
„En við,“ segir hann, „höfum ekki þurft að
hafa verulegar áhyggjur af fjárhag norska
kristniboðsfélagsins þetta árið. Konungur
Noregs og ríkisstjórn í London hafa veitt
ríflegan styrk þetta árið og Ameríkumenn
hafa hjálpað allmikið. Á Madagaskar hafa
hinir innlendu menn tekið að sér alla fjár-
hagslega ábyrgð kristniboðsins, nema laun
kristniboðanna. Því verr eru þeir mjög ein-
angraðir, miklu verr settir en vér, en ann-
ars líður þeim vel."
Kristindómur án Krists.
Eitt sinn sneri gamall og fátækur svertingi sér
til prestsins í einum ríkasta söfnuðinurii í New
York og bað um upptöku. Presturinn starði á
manninn, eins og ofbyði honum dirfska hans, en
þó fannst honum óviðeigandi að segja það blátt
áfram, að hann væri ekki hæfur í þennan fína
söfnuð. í stað þess bað hann svertingjann að fara
nú heim til sín og taka þetta til yfirvegunar í bœn.
— Stuttu síðar kom svertinginn aftur. „Jæja,
Massa,“ sagði hann, „ég hefi nú athugað þetta í bæn
frammi fyrir Drottni og spurt hann hvað ég eigi að
gera. Og Drottinn sagði: Sjálfur hefi ég reynt í 20
ár að komast inn í þenna söfnuð, en ekki tekizt það.
Reyndu þess vegna ekki til þess, en fylg þú mér.“
Hverju prestur svaraði hermir sagan ekki. En í
Opinberunarbókinni er sagt frá öðrum söfnuði, sem
hélt að hann væri ríkur og þarfnaðist einskis. Og
orð Drottins kom til hans á þessa leið: „Þú ert
vesalingur og aumingi og fátækur og blindur og
nakinn. — Sjá, ég stend við dyrnar og kný á. Ef
einhver heyrir raust mína og lýkur upp dyrunum,
þá mun ég fara inn til hans.“
„Velkominn vertu, vor Immanúel;
ástgjöf sú ertu, allt sem bætir vel
böl, er hjörtu hrjáir, haldin eymd og synd,
hvíld, er þreyta þjáir, þyrstum svalalind.
Jesú góði, þökk sé þér,
þig að bróður eigum vér,
þitt oss blóðið lífgjöf lér,
ljóminn Guðs og mynd.“
Prentsmiðjan Edda h.f. - Reykjavík 1941.