Jólaklukkur - 01.12.1958, Blaðsíða 5

samkomuna. Við sækjum luktina og setjum
hana á borðið fremst í salnum. Þar verður
bjart, og birtu leggur út í herbergið, og þó
aðeins svo, að rétt er hægt að greina and-
litin.
Söngurinn hefst. Skóladrengirnir og starfs-
mennirnir hafa söngbækur, hinir raula
með það, sem þeir kunna utanbókar. Við
syngjum til skiptis á Amarisku og Gallinja.
Tveir Konsomenn byrja með bæn. Þeir rísa
á fætur, á meðan þeir biðja. Annar þeirra
er Barsja, og hann heldur hendinni fyrir
augunum, eins og hann skyggi fyrir Ijós, á
meðan hann biður. Aftur er sungið. Ung-
ur Bedengeltú-piltur, Gallsimó, byrjar víxl-
söng á Konsomáli. Slíkur söngur er algeng-
ari hjá öðrum þjóðflokkum, en er einnig
vel metinn hér. Forsöngvarinn syngur eins
og eina setningu og söfnuðurinn svarar.
Svo er talað um Drottinn. Það er indæl
stund. Engin prédikun, aðeins frjálslegt
rabb um það, sem öllum viðstöddum er
orðið kært efni.
í iok samkomunnar fá menn shumbura-
baunir sér til hressingar. Það er ágætis
matur, sérstaklega ef saltið hefur ekki verið
sparað í suðuna. Svo er ljósið tekið og menn
hreiðra um sig eftir beztu getu á steingólf-
inu og bekkjunum. Gömlu mennirinir eiga
forgangsrétt að bekkjunum. Þeir sem styzt
eiga heim fara auðvitað þangað, en margir
gista á stöðinni, því að samkomur halda
áfram næsta morgun. Það er líka gott að
fá að liggja á stöðinni. — Þar er friður. Þar
er Guð.
Felix Ólajsson.
^)öfrasötig-utL
Nú heldur Konso heilög jól,
þótt heiðni ríki i landi.
Þar Ijómar blessuð lífsins sól,
og lífsins starfar andi.
Þeir syngja Drottni dýrðarljóð
og dásamlegan friðaróð.
Þar kætast menn og kornung jóð
og kœrleiks tengjast bandi.
Þeim fæddist Ijúfa barnið blítt,
sem bœtir allan vanda
og allt hið gamla gjörir nýtt
og gefur helgan anda.
Þeir halda jól við jötu hans,
sem jafnt er Guð og sonur manns.
Þeir lœra óðinn englarans
og undir ndð hans standa.
Þeim berst nú fregnin fregna bezt,
sem flytur engill hæða
um jarðardala dýrstan gest,
sem dróttir heims um ræða.
Hann fæddist til að frelsa heim
og færa snauðum dýrstan seim.
Nú berast fregnir beztar þeim,
sem byrðar þyngstar mæða.
Nú heldur Konso heilög jól
og heiðni flýr úr landi.
Þar brosir lífsins blessuð sól
og brott flýr dauðans andi.
Nú hefst þar fögur friðaröld.
Nú fœr þar jólabarnið völd,
og þakkargjörðin þúsund föld,
er þeirra leysist vandi.
M. R.
JÓLAKLUKKUR
3