Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.12.2006, Side 187

UM TURNA BABEL
ur“. Merkingin á „ruglingur“ er ruglingsleg, í minnsta lagi tvíræð. En
Voltaire gefur enn annað til kynna: Babel táknar ekki einungis rugling
samkvæmt tvöfaldri merkingu orðsins, heldur einnig nafn föðurins, nán-
ar tiltekið og meira almennt, nafn Guðs sem nafn föður. Borgin ber nafn
Guðs föðurins, og föður þeirrar borgar sem heitir ruglingur. Guð, Guð-
inn á að hafa merkt föðurnafni sínu samfélagslegt rými, þessa borg þar
sem menn skilja ekki lengur hverjir aðra. Og með sérnöfnum einum fá
menn ekki skilið hverjir aðra, og þegar sérnöfnum sleppir fá menn ekki
skilið hverjir aðra. Með því að gefa nafn sitt, með því að gefa öll nöfn,
væri faðirinn þannig upphaf málsins og það vald væri með réttu Guðs
föðurins. Og nafn Guðs föðurins væri nafnið á þessu upphafí mngnanna.
En það er einnig þessi Guð sem í svipan reiði sinnar (líkt og Guð Böh-
mes eða Hegels, sá sem stígur út úr sjálfum sér, markar sér dauðlegt hlut-
verk og býr þannig til söguna) ógildir tungumálagiftina, eða brenglar
hana að minnsta kosti, kemur á glundroða meðal sona sinna og eitrar
gjöfína (Gift-gift). Þetta er einnig upphaf tungumálanna, margbreytni
þjóðtungnanna, með öðrum orðum þess sem almennt kallast móðurmál.
Því af allri þessari sögu spretta ættir, kynslóðir og ættbogar: semískir. Að-
ur en Babel afbyggðist vann hinn mikli semíski kynstofn að því að festa í
sessi veldi sitt, sem hann ætlaði alheimsútbreiðslu, og tungu sína sem
hann reynir einnig að uppáleggja heiminum. Þessi fýrirætlan er beinn
undanfari afbyggingar turnsins. Eg vitna í tvær franskar þýðingar. Fyrri
þýðandinn heldur sig nokkuð langt frá því sem menn vilja kalla „bók-
stafsfýlgni“, með öðrum orðum frá hebreskri orðun þess að segja
„tunga“, en hinum síðari er meira í mun að virða (myndhverfa eða öllu
heldur nafnhverfa) bókstafsfýlgni og segir „vör“ vegna þess að í hebresku
táknar maður með „vör“ það sem við, með öðrum nafnhvörfum, köllum
„tungu“. Til að nefna hinn babelska rugling hlýtur maður þá að segja
margbreytileiki varanna en ekki tungnanna. Svo snúið sé aftur að fýrri
þýðandanum, Louis Segond, höfundi Segond-biblíunnar sem kom út ár-
ið 1910, þá skrifar hann eftirfarandi:
Þetta eru synir Sems, samkvæmt ættum þeirra, samkvæmt
tungum þeirra, samkvæmt löndum þeirra, samkvæmt þjóðum
þeirra. Slíkar eru ættir Nóasona, samkvæmt kynslóðum þeirra,
samkvæmt þjóðum þeirra. Og frá þeim eru þær þjóðir komnar
sem kvísluðust út um jörðina eftir flóðið. Öll jörðin hafði eitt
185