Ný kynslóð - 01.10.1941, Blaðsíða 9

Okt. ’41, Ný kynslóð
Gesturinn gekk hægum skrefum að borðinu, sett-
ist á stólinn, og sagði því næst:
— Ég heiti Halldór Guðjóinsson og átti heima í
HÓlahjáleigu, þegar við vorum unglingar.
— Já, alveg rétt, sagði kaupmaðurinn, þótt hann
myndi nú reyndar ekkert eftir honum.
— Pað eru nú mörg ár síðan, og það er ekki von
að þér munið eftir þessu, sagði gesturinn eins og af-
sakandi., líkt og hann hefði séð það á honum, að
hann kannaðist ekkert við hann, þrátt fyrir þessar
upplýsingar.
Svo varð ofurlítil þögn.
Hann kom þessum manni ekki fyrir sig. Hann
haf'ði þekkt marga, þegar hann var unglingur, sem
honum voru löngu gleymdir.
— Eg hef átt heima hér í borginni síðan ég flutt-
ist að austan, hélt gesturinn síðan áfram. — Ég
hef baslazt þetta svona einhvern veginn áfram með
guðs. hjálp •— já, lifað, ef maður á að kalla það líf.
Pað getur verið erfitt með heilsulausa konu og sjö
börn.
Aftur varð þögn.
— Ég leitaði yður uppi ti! að biðja yður stórr-
ar bónar. Mér datt svona í hug, að ef til vill mynd-
uð þér hjálpa mér, af því að við erum gamlir sveit-
ungar, þótt við höfum lítið þekkzt og engin kynní
haft hvor af öðrum síðari hluta ævinnar. Ég bið yður
að minnsta kosti að misvirða það ekki við mig, þótt ég
leiti til yðar kannske helzt til ókunnugur. Þetta er
hvort sem er mitt síðasta úrræði, sagði gesturinn

5