Ný kynslóð - 01.10.1941, Blaðsíða 27

Okt. ’41, Ný kynslóð
veraldargengi, virtu hann ekki viðlits. Betlarinn gekk
til hans.
— Komdu héðan, vinur, mælti hann. — Fyrirfólk-
ið mun fótumtroða þig og rífa utan af þér yfirhöfn-
ina mína. Hann tók konunginn við hond sér og leiddi
hann burtu. Hann gerði enga tilraun til þess að
veita minnsta viðnám. Viljaþrek han var með ollu
þrotið.
Pegar þeir komu á torgið mikia, bra vonarneista
fyrir í augum hans. Hann sá Narzis ráðgjaía sinn
standa á strætishorni. Hann hraðaði sér ti! hans og
hugðist að vefja hann örmurn.
— Narzis, Narzis, kæri gamli vinur, hrópaði hann
sigurglaður. — Það var hamingja mín að hitta þig.
Ráðgjafinn hugðist að leggja á flótta.
— Hvaða vesalingur er þetta? spurði hann skelfd-
ur og undrandi.
— Pú þekkir mig ekki? Pú þekkir mig ekki held-
ur? Er ég þá raunverufega alls ekki Maurus kon-
ungur?
— Nei, vissuiega ekki, svaraði ráðgjafinn. — En
þú stælir rödd hans hins vegar snilldarlega, ef þú
værir ekki svona hás. — Hann sló vingjarnlega á
öxl hans með gullsettum göngustaf sínum, sem kon-
ungurinn hafði fært honum að gjöf á fimmtugsaf-
mæli hans. Og ráðgjafinn gekk inn í höllina, glað-
ur í bragði.
Pjónarnir luku upp dyrum fyrir honum í auð-
mjúkri lotningu. Hann hraðaði sér á fund konungs-
ins, sem hann hugði að biði sín. Honum ti! mikill-
ar undrunar gekk Rogus til móts við hann skrýdd-
23