Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1941, Side 13

11
í bókhaldinu eru færð á kostnað hvers árs innheimtulaun af þeim
iðgjöldum, er þá innheimtast, einnig þeim hluta þeirra, er tilheyrir
fyrri árum. Þessu er breytt í töflu 5* þannig', að innheiihtulaunin eru
ialin til sama ars og iðgjöldin, sem þau eru reiknuð af. Ástæðurnar til
þess, að kostnaðurinn eru miklli lægri 1936 heldur hann hefur orðið
síðan, eru aðallega tvær, sem sé að innheimlulaun voru þá aðeins greidd
af persónugjöldum, og að skrifstofidialdið var þá aðeins í byrjun, skrif-
stofan opnuð 1. maí. Þar sem nokkur hluti iðgjalda fyrir siðustu árin
er enn óinnheimtur, en þó innheimtanlegur, eru enn eigi komin á reikn-
inga öll þau innheimtulaun, er tilheyra þessum árum. Hlutfallstölurnar,
kostnaður í % af álögðuin gjöldum, eru því eitthvað of lágar, að minnsla
kosli fyrir árin 1939 og 1940. Aftur á móti lækkar hlutfallstalan,
kostnaður í % af innheimtum iðgjöldum, eftir því sem meira innheimtist.
4. Innheimt iðgjöld.
Tafla 6’.* Innheimt iðgjöld, allt landið.
Ár
1930 . . .
1937 ...
1938 ...
1939 ...
1940 ...
1936—40
Innheimt
iðgjöld
pr. ’/a 1942
543 055
551 256
630 970
643 342
684 594
3 053 217
Innheimt
-r- kostnaður
521 587
501 073
573 622
593 048
630 944
2 820 274
Innli. i °/o
af ál. iðgj.
79,9
81.4
86,0
85,0
84,2
83.4
Innheimt
-í- kostn. i •/(i
af ál. iðgj.
76,7
74.0
78,2
78,4
774)
77,0
Þegar til þess kemur að meta getu sjóðsins til þess að veita örorku-
og' ellilífeyri, verða það ekki fyrst og fremst álögð iðgjöld, er máli skipta,
heldur innheimt iðgjöld að frádregnum kostnaði. Tafla 6 g'efur yfiriit
yl'ir innheimt iðgjöld. Eins og gelið er í næsta kalla hér á undan, má
gera ráð fyrir, að enn innheimtist eitthvað al' óinnheimtum iðgjöldum
áranna 1939 og 1940. Sú reynsla, sem fengin er, virðist benda til þess,
ttð innheimt iðgjöld að frádregnum kostnaði inuni varla komast upp í
meira en 80% af álögðum iðgjöldum.
B. Greiðslugeta sjóðsins.
Aðstaðan til jiess að segja fyrir um greiðslugetu sjóðsins er lítið betri
nú en hún var, þegar lög'in um hann voru sett. Að vísu hefur fengizt nokk-
ur reynsla um tilfallin iðgjöld, vanhöld og kostnað. Hins vegar vantar enn
almennar dánartöflur fyrir íslendinga, svo og fyrir öryrkja sérstaklega
og upplýsingar um örorkutíðni. Enn fremur vantar alveg upplýsingar
um, hvernig greiðslur einstaklinganna í sjóðinn breytast með aldri
þeirra. Það má til dæmis gera ráð fyrir, að ungling'ar á aldrinum 16
lil 20 ára greiði ekki nema persónugjöldin. Það er undir ýmsum atvik-
uni komið, á hvaða skeiði ævjnnar menn hafa mestar tekjur, og fer