Heimili og skóli - 01.04.1947, Blaðsíða 3

Heimili og skóli
TÍMARIT UM UPPELDISMÁL
6. árgangur. Marz—Aprx'l 2. hefti
Ég skal þarfur þrifa
þetta gestaherbergi,
eljan hvergi hlífa
sem heimsins góður borgari.
Einhver kemur eftir mig, sem hlýtur.
Bið ég honum blessunar,
þá bústaðar
minn nár í moldu nýtur.
Séra Björn i Sauðlauksdal.
Oft hefur mér komið í hug þessi
fagra siðspeki séra Björns Halldórsson-
ar ni't á seinni árum, þegar æ fleiri
keppast við að drekka í botn bikar
augnabliksins, eins og engin framtíð
væri til, hvað þá eilífðin sjálf. Hér er
ekki liugsað í árum, heldur öldum.
Hér eru ekki alheimt daglaun að kvöld
um. Hér talar maður, sem kann skil á
skyldunum við framtíðina og finnur
hið órofa samband, sem æ hlýtur að
vera milli þess, sem var, er og verður.
— Við lifum fyrir framtíðina. —
Hann lítur ekki á lífið eins og sölutorg,
þar sem hverjum og einum beri að
reyna að ná sínum hlut sem mestum og
með sem beztum kjörum, heldur eins
og mikla móðu, sem renni frá eilífð til
eilífðar og flytji með sér örlög og ham-
ingju kynslóðanna. Hann veit, að
mannlegt líf er undarlega saman slung-
ið af orsökum og afleiðingum, enda er
það svo. Enginn getur leikið sér að því
að syndga gegn lífinu, án þess að fá
sinn dóm. Syndir feðranna koma niður
á börnunum, og syndir æskuáranna
koma niður á manndóms- eða elliárun-
um. Hér skiptast á umbun og refsing,
eins og efni standa til, og ég held, að
þetta lögmál sé hvergi jafn miskunnar-
laust eins og í uppeldi og erfðum, því
að þar koma syndirnar niður á þeim,