Heimili og skóli - 01.06.1949, Page 24

68
HEIMILI OG SKÓLI
oft einlægar og hve ánægjulegt var að
svara þeim. Það voru yndislegar stund-
ir. Ekki sízt, þegar svo vel tókst til, að
börnin hrukku upp, er hringt var og
urðu hissa, að kennslustundin skyldi
vera búin. Á þeim stundum sukku þau
í samtalsefnið og íhugun þess og gengu
svo þögul og liljóð út á ganginn. Efnið
hafði snert þau. Slíkum stundum
gleymir enginn kennari, m. a. vegna
þess, að hann hefur sterka trú á því, að
börnin gleymi þeim ekki heldur.
Ég minnist þess úr litla skólanum
mínum á Flateyri, hve yndislegt það
var að starfa með börnunum að slík-
um málum, hve vel við skreyttum leik-
finrissalinn fyrir jólin, meðan engin
kirkja var þar, svo að guðsþjónusturn-
ar, sem átti að halda þar um jólin, yrðu
sem hátíðlegastar, og hve sæl þau voru
við slíkan undirbúning, ekki sízt vegna
þess, að við höfðum sjálf sérstakar guð-
ræknissamkomur fyrir fullu húsi, þar
sem þau sungu sálmana en ég, eða ann-
ar, spilaði á orgelið og las lesturinn
eða talaði. Og þetta var ekki aðeins á
jólunum, að við gerðum þetta, heldur
margoft á skólaárinu, á sunnu- og há-
tíðisdögum. Ég hef nú orð ýmissa af
þessum gömlu nemendum mínum
fyrir mér, sem nú eru fyrir löngu full-
orðið fólk, feður og mæður, að margar
af þessum stundum séu þeim hugstæð-
astar allra, og enn hitnar mér um
hjartaræturnar er ég minnist þeirra,
sagði ein móðir nýlega við mig.
Ég þori því óhræddur að ráðleggja
hverjum kennara, sem hug hefur á
slíku og líkt er ástatt um og mig, starf-
ar í þýttbýli, þar sem hvorki er kirkja
né prestur, að taka upp húlestra ein-
stöku sinnum, þar sem börn syngja, en
hann les. Það mundi gleðja börn og
foreldra, og ég spái honum húsfylli og
ánægju.
Þá minnist ég og með mikilli ánægju
hinna sérstöku guðræknisstunda, er
við tókum upp í Barnaskóla Akureyr-
ar fyrir tæpum tug ára. Við höfum
liaft þær einu sinni í viku, á mánu-
dagsmorgna. Börnin skipa sér í raðir á
ganga skólans, er þau hafa tekið af sér
yfirhafnir, hver bekkjaröðin við aðra.
Síðan er sunginn sálmur, eða aðeins 1
eða 2 vers, og les þá kennari einhver
ritningarorð, eða fer með bæn og
síðast Faðirvorið, og svo er aftur sung-
ið. Þetta tekur venjulega aðeins nokkr-
ar mínútur. Og svo er gengið til starfa.
En sá hátíðar- og hljóði blær, sem hvíl-
ir yfir þessari stund, hæfir vel hinum
fyrsta starfsmorgni vikunnar, enda
felum vér oft í bænum vorum viku-
starfið og velfarnað þess, á þessari
hljóðu morgunstund, svo að börnin fá
að heyra, hvers við kennarar óskum
heitast, og hverjum við treystum bezt
til að hjálpa okkur. Ég hugsa, að þess-
ar guðræknisstundir verði aldrei niður
lagðar í Barnaskóla Akureyrar, og ég
vildi ráðleggja fleiri barnaskólum að
taka þær upp, en gæta þess að hafa þær
stuttar og vel undirbúnar. Því þótt
aldrei sé hægt að fullyrða neitt um
beinan árangur af slíku, þá er það trúa
mín, að svo einlæg tilraun til að kalla
hinn góða anda inn í skólastarfið, sé
mikils virði, bæði fyrir börnin og
kennarana, og að hún hafi blessun í
för með sér. Og alveg tel ég sjálfsagt,
þar sem því verður við komið, að börn-
in syngi sálmavers á hverjum morgni.
('Framhald).