Heimili og skóli - 01.12.1954, Síða 6

114
HEIMILI OG SKÓLI
J. Ó. SÆMUNDSSON:
Séð og heyrt
i.
Fyrstu fjóra mánuði ársins 1954 var
ég á ferðalagi um Danmörk, Noreg
og Svíþjóð í orlofi kennslumálastjórn-
arinnar til að kynna mér skólamál
frænda vorra í þessum löndum. Ég
fór ekki víða um, en dvaldist nokkra
daga, jafnvel viku í hverjum skóla. í
einum skóla staldraði ég þó miklu
lengst, eða hálfan mánuð. Það var í
Karl-Jóhannsskóla i Gautaborg. Upp-
haflega var alls ekki ætlun mín að vera
þarna nema viku, en það skólalíf, sem
ég kynntist þar, var mér svo nýtt og
óþekkt, kennarinn, sem ég (því nær
eingöngu) dvaldist hjá, svo sérstæður,
að mér fannst ég ekki komast af með
skemmri tíma, til þess að ég gæti sagt,
að ég hefði tileinkað mér höfuðatriðin
i aðferð hans.
Þessi kennari, Max Glanzelius, er
ekki með öllu óþekktur hér á landi,
því að bæði hafa nokkrir ferðalangar
héðan heimsótt hann, og svo var hann
fenginn hingað vorið 1947 til að halda
hér námskeið á vegum S. í. B.
Því miður tók ég ekki þátt í því
námskeiði, og hafði því ekki kynnzt
Glanzeliusi, ekki séð hann, fyrr en ég
stóð andspænis honum i stofu nr. 31,
mánudagsmorguninn 29. marz sl.
Það leyndi sér ekki, að Glanzelius
er vanur að taka á móti þvílíkum gest-
um sem mér, er fyrirvaralaust beidd-
ist þess að fá að sitja inni í kennslu-
stund hjá honum, enda var ekkert því
til fyrirstöðu. Nemendur hans (32 11—
12 ára drengir) létu sér heldur ekkert
við bregða, enda eru þvílíkar truflanir
í kennslustundum þessa manns dagleg-
ir viðburðir. Það mátti því allt að því
segja, að þeim fyndist lítið til um gest-
komuna (í nokkrum öðrum skólum
þótti það stórviðburður, að fá heim-
sókn frá íslandi).
Glanzelius tók mér vingjarnlega, en
ræddi lítið við mig fyrst í stað, enda
kann hann ekki íslenzku, og ég ekki
sænsku. Ég varð því að nota dönskuna
(ogsvo einhverja ,,skandinavisku“), og
tókst það sæmilega, þegar frá leið.
Ég sat svo í tímum hans á hverjum
degi, og svo fór, að við töluðum mikið
saman. Eru mér mjög minnisstæðar
sumar samtals-stundimar, ekki síður
en kennslustundirnar. Glanzelius er
einn af þeim, sem stundar starf sitt af
logandi áhuga, fer hiklaust sínar eigin
götur, hvikar aldrei frá settu marki,
þegar hann einu sinni hefur gengið úr
skugga um, að það sé þess vert að
keppa að því. Hann hefur nú orðið
langa eigin-reynslu að baki sér, en
byggir starf sitt auk þess upp sem
fræðigrein, vísindagrein, reista á rann-
sóknum og tilraunastarfsemi kennara
og uppeldisfræðinga víðs vegar um
heiminn.