Heimili og skóli - 01.12.1954, Page 19

HEIMILI OG SKÓLI
127
TIL UMHUGSUNAR
Tveir kennarar tóku eitt sinn til
starfa, sinn í hvoru nágrannakaup-
túni. Báðir voru staðráðnir í því, að
það mætti koma að sem mestu gagni.
— Margt var að á báðum þessum stöð-
um. Ástand fræðslumálanna var álíka
bágborið í báðum kauptúnunum.
Hagur almennings var ekki glæsileg-
ur: Nokkur drykkjuskapur og ýmiss
konar slark á báðum stöðum, og
kirkjulífið dauft. Félagsskapur um
siðgæðismál enginn.og alla félagsmála-
forystu vantaði gersamlega á báðum
stöðunum. Hagsmunafélög, eins og
t. d. verkamannafélög og verzlunar-
félög, voru þar engin. Þorpslífið var
framúrskarandi fátæklegt. — Báðir
kennararnir sáu þetta og báðir vildu
þeir fegnir vinna að batnandi hag í
öllum greinum. En — hvernig skyldi
úr því bæta? Hvað gátu þeir gjört?
Það var vandamálið mikla. Markmið-
ið var þeim báðum ljóst, en hverjar
voru öruggustu og fljótvirkustu að-
ferðirnar til að ná þessu marki?
Annar kennarinn valdi þá leiðina
að slá sér út í pólitík. Hann myndaði
harðsnúinn flokk um sig, er krafðist
hlutdeildar í hreppstjórn í hlutfalli
við atkvæðamagn sitt á hverjum tíma.
Hann gjörðist og forgöngumaður í
verkalýðs- og verzlunarmálum kaup-
túnsins. Þannig skóp hann sér aðstöðu
til að geta ráðið nokkuru um fjármál
skóla síns. Honum tókst að knýja fram
byggingu nýtízkuskólahúss og íþrótta-
mannvirkja.
Oft urðu harðar deilur um kennar-
ann. Andstæðingar hans í opinberum
málum sóttu hart að honum og vildu
jafnvel bola honum frá starfi. En aðr-
ir vörðu hann. Fólkið greindist í harð-
snúna flokka, og samkomulag manna
á meðal versnaði til muna. Því miður
liðu sjálf kennslustörfin við félags-
málaafskipti kennarans. Hann var svo
og öðrum þeim mannfundum, sem
Friðrik sótti af áhuga og trúmennsku?
Það má segja um Friðrik: ,,Það syrtir
að, er sumir kveðja“.
Friðrik Hjartar var einn af þeim
mönnum, sem alltaf eru reiðubúnir
til að leggja hverju góðu máli lið, og
þó að hann sé nú enn fluttur til nýrra
heimkynna, vona ég að honum gefist
þar kostur á áframhaldandi þjónustu
við öll sín áhugamál. Og ef svo skyldi
fara, að í þeirri björtu byggð vantaði
liðtækan söngmann, mun ekki standa
á Friðrik að taka lagið. Ég ætla, að
lians karlmannlega bassarödd muni
sóma sér þar vel.
Ég mun alltaf minnast Friðriks
Hjartar sem eins Iiins skemmtilegasta
félaga, sem á leið minni hefur orðið.
Fg þakka honum að leiðarlokum fyrir
hugþekka og góða kynningu. Friðrik
Hjartar var kvæntur Þóru Jónsdóttur
frá Suðureyri, ágætri konu, og eiga
þau fimm mannvænleg börn.
H. J. M.