Heimili og skóli - 01.02.1962, Blaðsíða 30

99
HEIMILI OG SKÓLI
urinnar: Hún gat hringt til skólastjóra
og kært drengina, eða beðið hann að
reyna að kippa þessu í lag. En hún gat
líka tekið málið í sínar hendur. Kærur
gátu borið vafasaman árangur.
Þetta var, skynsöm móðir, hún valdi
því góðan kost. Hún bauð þessum
bekkjarbræðrum sonarins í heimsókn.
Þeir voru ekki mjög margir, því að
deildin var fámenn. Hún bauð þeim
upp á súkkulaði og kökur. Ekki man
ég hvort það var í sambandi við af-
mæli sonarins, eða bara upp úr þurru,
en veizluna hélt hún. Einhverjir
drengjanna þáðu ekki boðið, en hinir
voru þó fleiri, sem brutu odd af of-
læti sínu og komu. Þessi tilraun móð-
urinnar heppnaðist prýðilega. Sveita-
drengurinn af Ströndum var nú tek-
inn sem fullgildur meðlimur í samfé-
lag bekkjarins og tók nú að una hag
sínum vel. Það þarf stundum að fara
krókaleiðir til að komast að hjarta
skóladrengjanna og sú leið getur jafn-
vel stundum legið í gegnum magann.
Ég held að íslenzkir foreldrar séu
yfirleitt bæði víðsýnir og frjálslyndir í
viðhorfi sínu til félaga barna sinna og
opni dyr sínar fyrir þeim. Þessum fé-
lagsskap verður þó að halda innan
skynsamlegra takmarka svo að ekki
verði honum haldið uppi á kostnað
námsins.
Það er óskaplega mikilvægt, að
börnin eignist góða félaga á barna-
skólaárunum og raunar miklu lengur.
Jafnvel þótt þessi vinátta nái af ýms-
um ástæðum ekki langt út yfir barna-
skólaárin, er hún samt dýrmæt fyrir
börnin. Hún frjóvgar líf þeirra og ger-
ir þau hamingjusöm. Það verður öllu
erfiðara um aðgerðir, þegar unglings-
árin taka við, og þó er börnunum
kannski aldrei nauðsynlegra að eiga
góða félaga en þá. Ef þau eignast ekki
góða félaga, er eins víst að þau velji
sér slæma félaga, því að félagalaus get-
ur enginn unglingur verið.
Það er talsvert algengt að börn og
jafnvel unglingar velji sér félaga, sem
eru mkilu yngri en þeir sjálfir. Þetta
kemur einkum af tvennu. Annað hvort
er slíkt bam seinþroska, eða það er
ráðríkt og hefur gaman af að drottna,
og er þá heppilegt að velja einhvern
sem lætur að stjórn.
Ég endurtek það, að það er óskap-
lega mikilvægt fyrir öll börn að eiga
einhvern félaga, og þó að hlutur ein-
birnisins sé yfirleitt mjög góður, ef
meðlætið verður bara ekki of mikið,
fara þau samt á mis við þau frjóvgandi
samskipti, sem jafnan eru á milli
systkina, en hinum öðrum félaga- og
vinalausu börnum er nauðsynlegt að
hjálpa, ef þess er kostur — og þar er
enn eitt verkefni, sem heimili og skól-
ar eiga að leysa með náinni samvinnu.
H. J. M.
í Ameríku er það að verða mjög algengt,
að piltar og stúlkur hafa valið sér maka þeg-
ar um 13—14 ára aldurinn, og svo kemur
giftingin um 17 ára aldurinn.
Fyrir skömmu átti sér stað eftirfarandi
samtal milli tveggja 18 ára eiginmanna:
„Veiztu það?“ sagði annar. „Konan mín á
von á sér bráðlega?"
„Nei, til hamingju!" sagði hinn. „Þetta er
stórkostlegt. Ég get líka sagt þér þær fréttir,
að við megum einnig fara að líta í kringuni
okkur eftir fæðingarlækni. Hvernig náðir þú
í þinn?“
„Barnalæknirinn minn benti mér á hann,“
svaraði hinn.