Læknaneminn - 01.07.1964, Síða 6

e
LÆKNANEMINN
cystur sem leynist hér og þar niðri
við sacrum og úti í nates.
5. Bezt er að binda ekki fyrir
neinar æðar, enda blæðir sjaldnast
þannig úr þessum sárum að þörf
sé á slíku. Blóðvætl stöðvast, þeg-
ar grisju er troðið í sárið og þrýst
á góða stund, en slagæðum, sem
2. mynd: Vírkanni í sinus pilonidalis
i greip.
spýta, má undantekningarlítið loka
með því að klípa þær með æða-
töng í nokkrar mínútur og taka
hana síðan varlega af. En sárið
verður að vera þurrt þegar það er
saumað og ef óhjákvæmilegt reyn-
ist þrátt fyrir allt að ligera, er
grannt plain-catgut, t.d. 000, nægi-
lega öflugt. Ástæðan er augljós
— corpora aliena eru óæskileg hér.
Af framansögðu leiðir að helzt ætti
ekki að sauma subcutis saman sér-
staklega, heldur loka sárinu frá
botni, t.d. með nylon-hnútasaum,
sem einnig leggur sárbarmana þétt
hvorn að öðrum. Síðan er hæfilega
stór og þykkur grisjupúði bund-
inn eða límdur yfir sárið og sjúkl-
ingurinn gjarnan hvattur til að
liggja að minnsta kosti öðru hvoru
á bakinu fyrstu dagana eftir að-
gerð.
6. Ef teljandi sýking gerir vart
við sig í sárinu eftir nokkra daga,
er heillavænlegast að horfast í
augu við þann bitra veruleik að
aðgerðin hefur ekki náð tilgangi
sínum. Þá er um tvennt að velja
— útskrifa sjúklinginn innan tíð-
ar með nýjan fistil eða yfirvofandi
recidiv eða hitt að taka þegar í
stað alla sauma, láta sárið opnast
og síðan fyllast upp frá botni. Það
tekur langan tíma en getur orðið
tímasparnaður miðað við marg-
endurteknar misheppnaðar að-
gerðir.
Smávægileg infection kringum
saumana sem kemur í ljós þegar
þeir eru teknir á 10. degi eða þar
um bil, þarf ekki að valda veruleg-
um usla. Hún hjaðnar oftast þeg-
ar saumarnir eru farnir.
7. Eftirlit með þessum sjúkling-
um er æskilegt fyrsta kastið, og
þegar hárvöxtur er mikill kringum
örið, er recidiv-hættan skiljanlega
mikil. Mest er hún áreiðanlega
fyrstu vikurnar meðan örhúðin er
veik fyrir, enda láta margir skurð-
læknar raka svæðið kringum örið
á 1—2 vikna fresti fyrst eftir að-
gerð og síðan æ sjaldnar, unz sýnt
þykir að húðin sé orðin nægilega
styrk. Háreyðingarsmyrsl hafa
reynzt haldlítil, og epilations-geisl-
anir, sem allmjög voru í tízku um
skeið, munu nú eiga fáa formæl-
endur. Sumum læknum, jafnvel
arftökum bartskeranna fornu,
kann að þykja óþarft að gera
konsultations-húsnæði sitt að rak-
arastofu. Einnig má vera að sjúkl-
ingum þyki snúningasamt að mæta
vikum og mánuðum saman til eft-