Fréttir - Eyjafréttir - 15.06.2023, Page 11

15. júní 2023 | | 11
sem hringdi beint í mömmu sína.
„Það var allavega kominn apríl
eða maí þegar við förum loks
heim. Snögglega breyttist þetta
og öll löndin í kringum okkur
voru farin að loka landamærunum
sínum og við urðum frekar hrædd
um að festast hérna. Við náðum
að borga einhverjum rútubílstjóra
til að keyra okkur til Vínarborgar
en nokkrum tímum áður en við
ætluðum að leggja af stað þá
var búið að aflýsa fluginu okkar
þaðan til Íslands” segir Lísa en
þá var pantað í næsta flug sem
var frá Búdapest. „Ungverjarnir
voru samt rosalega strangir með
lokununa á landinu þeirra en á
þessum tíma var frændi minn,
Þórir Ibsen, sendiherra Íslands
fyrir Slóvakíu og Ungverjaland.
Hann náði að redda okkur undan-
þágu til að fara beint á flugvöllinn
þar í landi. Við vorum ekki einu
sinni komin með undanþáguna
þegar við lögðum af stað” segir
Lísa en hún og samnemendur
hennar mættu við landamærin
um miðja nótt þar sem þau þurftu
að mynda einfalda röð í fylgd
hermanna með riffla sem mældu
hitann í þeim. Ef einhver hefði
verið með svo mikið sem kommu
yfir venjulegan líkamshita hefði
sá hinn sami verið synjað um
inngöngu í landið.
Engin krufning
Eitt af því sem dregur Íslendinga
í námið í Martin er verklega
kennslan sem boðin er upp á.
Strax á fyrsta ári fá nemendur að
kryfja lík í verklegri kennslu í
líffærafræði. Heil vika fer í krufn-
inguna sem endar á viðamiklu
prófi. „Helmingur árgansins náði
að fara í krufningu en svo lokaði
skólinn. Það var heldur engin
krufning á 2. ári vegna Covid.
Maður var spenntur fyrir anatómí-
unni því maður var búinn að heyra
hvað hún væri mikið verkleg.
Það læra líka margir best á að sjá
hlutina, en þetta hafðist. Maður
fann sér aðrar leiðir” segir Lísa.
Na zdravie!
„Þvílíka tungumálið. Ég er ekki
góð í slóvakísku” segir Lísa.
Nemendur fá kennslu í slóvakísku
fyrstu tvö námsárin, en þeim er
svo hent beint í djúpu laugina þar
sem þau þurfa að tala tungumálið
við sjúklinga á háskólasjúkrahús-
inu. Hún sé þó í handbolta úti og
segist hafa lært mikið af slóvakís-
ku félögum sínum þar. „Að
sjálfsögðu eru alltaf tungumála-
örðugleikar og það er algjört lottó
þegar maður lendir á sjúkling sem
talar ensku. Þú stekkur í djúpu
laugina en þú nærð að fljóta. Í
fyrstu tímunum á 3. ári þegar við
byrjum að fara inn á spítala þá
hugsar maður hvernig í fjandan-
um er maður að fara að komast í
gegnum þetta, en svo bara kemur
þetta eins og allt annað.” Að sögn
Lísu er „na zdravie” sem merkir
„skál” eitt það mikilvægasta að
kunna í tugumálinu.
Verkið lofar meistarann
„Við erum rosalega heppin í Eyj-
um með heilbrigðisstarfsmenn.
Allir þeir hjúkrunarfræðingar,
sjúkraliðar og læknar hafa verið
ekkert nema viljugir að hjálpa mér
að læra og gefa mér tækifæri til
þess að standa á eigin fótum. Ég
var nokkrar vikur á heilsugæsl-
unni í fyrrasumar og þar reyndi
ég að einbeita mér af því ef það
var kannski krakki með eyrna-
bólgu að fá þá að kíkja í eyrað
á honum. Þannig lærir maður.
Ég gat sagt þér öll einkenni af
eyrnabólgu, hitinn og hvað við
sjáum í blóðprufum og svoleiðis
en fyrir það hefði ég ekki getað
sagt þér hvað ég sé þegar kíkt er
í eyrað á barninu. Að næla sér í
eins mikla reynslu og maður getur
er lykillinn. Sérstaklega þegar
maður er svona heppinn að hafa
aðgang að svona litlu samfélagi,
sem Vestmannaeyjar eru, þá færðu
að sjá svo miklu meira og það er
einhvern veginn allt svo nánara”
segir Lísa sem við kveðjum hér
að sinni en hún þurfti að flýta sér
heim að horfa á mágkonu sína,
Ástu Björt Júlíusdóttur, spila gegn
Haukum í handbolta.
Lísa og Hallgrímur í Búdapest.
Handboltaliðið æfir einu sinni í viku og leikur sirka 4 leiki fyrir og aðra 4 leiki
eftir áramót. Lísa er fyrst frá vinstri.
Lísa í fullum skrúða.