Skaginn - 01.12.1944, Blaðsíða 13

klettum og draugalegum hellisskútum,
tærum uppsprettum, og bergvatnsá
rennur um Gjána og myndar foss, sem
hægt er að ganga á bak við. En allir,
sem gera það, eiga á hættu að koma
blautir frá fossinum aftur, því að úðinn
er svo mikill. í Fossá er Háifoss, einn af
hæstu fossum íslands. í henni er einnig
Hjálparfoss. Hann er mjög fallegur. Á
fossbrúninni er dálítill hólmi. Hann er
mjög sérkennilegur. Þar er birkihrísla
í svolitlum grasigrónum hvammi. Þar
eru hraungöng og stuðlaberg. Neðan
við fossinn, austan megin árinnar, er
dálítill grasbali, eins og vin í eyðimörk.
í klettunum þar fyrir ofan er hellir.
Þangað verður að klifra, og svo verður
nærri því að skríða á fjórum fótum inn,
en þar er hægt að standa uppréttur, þeg-
ar kemur inn fyrir hellismunnann. En
dimmt er þar inni, svo að ekki er gott
að sjá, hvernig umhorfs er.
Búrfellháls er skógi vaxinn og mjög
fagur. Þar rennur Þjórsá með miklum
straumþunga. Þar er Tröllkonuhlaup,
þar sem tröllkonurnar, sem bjuggu í
Búrfelli og Bjólfelli stukku yfir, þegar
þær þurftu að hitta hvor aðra. Þeim
fannst erfitt að stökkva yfir ána, svo að
þær settu steina út í ána og gengu svo
yfir. Þessir steinar standa ennþá upp úr.
Skammt þar fyrir neðan er Þjófafoss.
Þar hefur þjófum verið drekkt einhvern-
tíma. Hann er skeifulaga, öskumórauð-
ur, vatnsmikill og draugalegur.
Þjórsárdalur er hrikalegur, sorgleg
sönnun þess, hvernig landið hefur blás-
ið upp, þó er hann yndislega fagur.
Þeir, sem koma í Þjórsárdalinn, munu
aldrei gleyma honum aftur, og flesta eða
alla mun langa til að koma þar aftur,
sjá allt og skoða betur.
Auður.
íílara litla
Það var aðfangadagur jóla, snjónum
kingdi niður.
Klara litla ráfaði um göturnar frá ein-
um búðarglugganum til annars, og margt
hafði hún séð fallegt, en það tjáði ekki
að hugsa um það, hún bjóst ekki við
að fá mikið í jólagjöf í þetta skipti, að-
eins högg og skammir frá stjúpu sinni,
nema ef einhver af drykkjukunningjum
hennar væri hjá henni.
Stjúpa Klöru var reglulegur drykkju-
ræfill. Hún svallaði fram á nætur og
nennti ekki að vinna, en sendi Klöru
út til að sníkja mat, og hún sagði, að ef
enginn vildi gefa henni mat, þá ætti
hún bara að stela honum. Þetta fannst
Klöru hryllilegt að hugsa um, hvað þá
heldur að framkvæma það. En það þýddi
ekkert fyrir hana að svíkjast undan, af
því að þá barði stjúpa hennar hana, og
þá varð hún líka að fara svöng í rúmið,
en henni fannst það næstum tilvinn-
andi, heldur en að stela. Ekki átti hún
heldur almennileg föt til að fara í, að-
eins útslitna garma, sem hinir og þessir
gáfu henni, af því- að þeir kenndu í
brjósti um hana. Vesalings Klara, hún
átti sannarlega bágt.
Nú var hún alveg að krókna úr kulda,
og jólin voru að koma. Hún hafði alls
staðar verið rekin á dyr, þar sem hún
kom og bað um mat. Hún gat ekki feng-
SKAGINN
13