Voröld - 15.02.1949, Side 15

utan úr heimi
Mir ivolle hleiwe was mir siu
Mið-Aíríku. Þar setti hami á
stoín: sjúkrahús í landi, sem
að mestu leyti var byggt
mannætum og viiiidýrum. En
einnig þar vann hann sér
fljótt frægð og frama. Sú
saga barst um frumskóginn,
uði ,jhvíti lyifjamaðurinn“
gæti drepið menn, skorið þá
upp og endurvakið þá alheila.
Hann vann' fljótt traust hinna
innfæddu, og sjúkrahús hans
dafnaði. Nú, 35 árum síðar,
hefur það á að skipa 40 bygg-
ingum, og' hefur 300 sjúkra-
rúm. Hefur hinn aldni heims-
spekingur nú að rnikiu ieyti
hætt læknisstörfum, en hann
stjórnar samt sjúkrahúsinu.
Um nætur situr hann í hinni
fábrotnu skrifstofu sinni og
vinnur að heimspeki'verkum
sínum.
Schweitzer trúir því enn, að
efnishyggjan muni leiða nú-
tímamenninguna til glötunar.
Síðasta verk hans kallast
„Lotning 'fyi'ir lífinu“ og er
það viðeigandi naifn á riti
manns, sem engri skepnu
gerir mein og' gætir þess, að
traðka ekki einu sinni á
smæstu blómum.
A vori komanda mun Al-
bert Schweitzer heimsækja
þann heim, serri hann snéri
baki við, í fyrsta sinn í fjöl-
mörg' ár. Það er ekki að é-
stæðulausu, að mikill áhugi
hefur vaknað fyrir bonum í
inörgum löndum, og verk 'hans
eru nú meira gefin út en
nokkru sinni.
-----------«.---------
Ameriskur tannlæknir gerði
það til hátíðabrigða, að úða
skozku viskíi upp í sjúklinga
sína í stað sótthreinsunar-
lyfja. Þessari nýbreytni var
prýðilega lekið.
Þessi furðulega setning, sem
er auðsýnilega hvorki þýzka
né hollenz'ka, þótt hún minni
helzt á þau mál, er einkunnar-
orð Lúxembúrgara — á þeirra
eigin máli, eða mállýzku. Orð-
in þýða eitthvað á þá leið, að
,,vér viljum vera áfram það,
sem vér erum,“ og gætu Is-
iendingar, sem einir allra
sjálfslæðra þjóða eru færri en
Lúxembúrgarar, vel telkið
undir þau orð. Þessar tvær
þjóðir eru langminnstar
þeirra þjóða, er taka þátt i al-
þjóða samstarfi sem fullgildir
aðilar, og er skömm að þjóð-
irnar skuli *ekki þekkjast bet-
ur. Lúxemibúrgarar vita senni-
lega ekki mikið um íslendinga,
en það er iíka fátt, sem ís-
lendingurinn veit um Lúxem-
búrg, nema helzt, að þar >er
merkileg útvarpsstöð.
Það er margt sameiginlegt
með þessum tveim dvergþjóð-
um, en fleira þó gerólíkt.
Smæð þjóðanna Ikemur fyrst
til hugar, íslendingar 135.000
— Lúxemlbúrgarar 300.000.
Smæð landanna er næst, en
þar ha!fa íslendingar stórum
betur, Lúxembúrg 2586 fer-
kílómetrar, ísland 101.000 fer-
kílómetrar. ísland er umfiotið
sjó á alla vegu og kemur
hvergi við önnur lönd, Lúxem-
búrg er ,,umflotið“ öðrum
löndum og nær hvergi að sjó.
Ekki er kunnugt um, að
Lúxembúrgarar eigi sér forn-
bókm*enntir, *en langa sögu
eiga þeir sér, rétt eins og ís-
lendingar. Á elleftu öld var
Lúxembúrg sjálfstætt greifa-
dæmi, en það sjáifstæði glat-
aðist í hendur erlendra kónga.
Landið var þó undir yfirráð-
um fleiri erlendra kónga en
ísland, það varð eign Búrg-
únda, Habsborgara, Spánar-
kónga, Frakkakónga, Þýzka-
landslkeisara, Hitlers,. og var
um skeið í konungs (eða
drottningar) sambandi við
Hoiland. Átla árum áður en
ísland fékk stjórnarskrá sína,
1866, varð Lúxembúrg sjálf-
stætt hertogadærui.
Island og Lúxembúrg hafa
það sameiginlegt, að vera
bernaðarlega mikil'væg Ev-
rópu, þótt Lúxembúrg hafi
verið það um aidaraðir og' þar
til virkin miklu voru eyðilögð
1867, en ísland hafi aðeins
nýlega komizt í þá erfiðu að-
Frh. á 25. síðu.

Karlotta stórhertogafrú af
Lúxembúrg.
VORÖLU
15