Vinnan og verkalýðurinn - 01.12.1955, Qupperneq 53

hefur mjólkurhringurinn þrjár Elsur,
sem eru svo líkar í útliti, að þær
geta, án þess almenningur taki eftir,
skipzt á um að bera þær þungu byrð-
ar, sem óhjákvæmilega hljóta að
hvila á svo frægri persónu.
Það mun ekki of hátt áætlað, að
30—40 milljónir manna hafi nú séð
Elsu í eigin persónu. Hún hefur verið
gerð heiðursborgarstjóri í 74 borgum
Bandaríkjanna og heiðursríkisstjóri í
5 fylkjum, en auk þess er hún hand-
hafi heiðursgráðu við fjölmarga æðri
skóla. Er nú svo komið, að hringur-
inn, sem áður var orðaður við okur,
hirðir árlega ca. 50 milljónir dollara
i hreinan ágóða af sölu mjólkurbús-
afurða, en jafnvel illgjörnustu menn
voga ekki lengur að halda því fram
að Elsu-mjólk sé of dýr.
Vandi fylgir vegsemd hverri, og
slík þjóðhetja sem Elsa, verður að
lifa eftir sérstökum siðfræðireglum,
sem eru a. m. k. eins strangar og væri
hún brezk prinsessa. Rithöfundurinn
Thomas Whiteside, sem leyst hefur
það ágæta verk af hendi, að skrá-
setja æviatriði Elsu í bókarformi,
hefur lýst í höfuðatriðum þeim
siðfræðilegu- og listrænu reglum,
sem dráttlistarmenn og söngtexta-
höfundar mjólkurhringsins verða að
fara eftir. Þar er t. d. skilmerkilega
fram tekið, að það sem höfundar
reglugerðarinnar, með auðsærri
blygðun nefna „mjólkur-deild Elsu“,
megi aðeins vera sýnilegt þegar kýr-
in er teiknuð í sínum eðlilegu stell-
ingum, þ. e. a. s. á fjórum fótum.
Þegar Elsa er sýnd standandi á aftur-
fótunum, eða í annarri „mannlegri“
stellingu, sem raunar er algengast á
niyndum af henni, verður júgrið allt-
af að vera hulið af fæti eða á annan
hátt, t. d. með svuntu. „Elsu má
aldrei teikna í prófíl. Listamennirnir
verða að gæta þess, að sýna augu
hennar aldrei aftarlega í höfðinu, þar
sem það myndi gefa henni einfeldnis-
legan svip, og valda áhrifum sem eru
Góðra manna
getið af bls. 211.
ur að uppruna. Af núlif-
andi mönnum er Rósin-
kranz einn af elztu
brautryðjendum ís-
lenzkra verkalýðssam-
taka. Hann leitaði ung-
ur af heimamiðum,
stundaði um hríð sjó-
mennsku og siglingar
við strendur framandi
landa og flutti svo með
sér heim til gamla
Fróns ferskan anda rót-
tækra skoðana inn í
verkalýðshreyfinguna.
Um langt skeið var
Rósinkranz ívarsson
þekktur meðal sjó-
manna í flestum veiði-
stöðvum landsins fyrir
frábæra sjómennsku
sína og félagslegt vakn-
ingarstarf og var mikið
dáður af öllum sem
kynntust honum per-
sónulega. Eins og að lík-
um lét stóð Rósinkranz
í stjórqmálabaráttunni
jafnan í fylkingarbrjósti
lengst til vinstri og var
því ekki neinn aufúsu-
gestur íhaldi og undan-
sláttarsinnum í verka-
lýðshreyfingunni, þar
sem hann fór. Snemma
hneygðist hugur hans
að þjóðlegum fræðum,
og mun hann hafa frá
ungdómsárum stundað
þau í hjáverkum. Og nú
á síðari árum hefur
hann gefið sig allan að
þeim. Þessum braut-
ryðjanda og fræðimanni
sendum vér hér með
innilegar þakkir og árn-
aðarkveðjur.
VINNAN og verkalýOurinn
215