Stjörnur - 01.07.1953, Blaðsíða 5
Smásaga
* ★ + *
Ég elska þigl -
’V ir ðiixg'a.rf37-llst
Getið þið hugsað ykkur nokkuð
andstyggilegra en að hafa kven-
mann fyrir skrifstofustjóra í fyrir-
tæki, þar sem ég sit allan guðs-
langan daginn frá níu til fimm —
óbreytlur skrifstofuþræll — og
hjakka á ritvél, endalaust mánuð
eftir mánuð? Ég á við, þegar hlutað-
eigandi skrifstofustjóri býr yfir það
miklum gáfum, fegurð og yndis-
þokka, að á því sviði er hún alger-
lega einráð. Ég efast ekki um, að nú
getið þið gert ykkur í hugarlund
ástandið hjá okkur, vesalings skrif-
ötofumúsunum hjá Poulsen-fyrir-
tækinu.
Það var alveg nákvæmlega sama,
hve mikið við lögðum okkur fram
við að fá permanent-liðina í hárinu
til þess að bylgjast tælandi, eða
hversu rándýr ilmvötn við keyptum
af rýrum mánaðarlaunum — alltaf
skyldi skrifstofustjórinn skyggja á
okkur. Þau fáu skifti, sem einhver
karlvera skaut upp kollinum, urð-
Stjörnur
um við að engu, jafnskjótt og hann
rak glyrnurnar í ungfrú Gustring.
Ég var ekki búin að vera nema
mánuð á skrifstofunni, þegar ég
hafði gefið upp alla von um að
næla mér í aðdáanda, hvort heldur
væri innan eða utan skrifstofunnar.
Þið vitið nú, hvernig dagurinn
fer alltaf fyrir manni. Þarna hættir
maður klukkan fimm, hangir síðan
heim í stroffu í sporvagninum,
gleypir í sig blómkálshöfuð og tvær
pylsur, ef maður lætur sér þá ékki
nægja kaffi og smurða sneið. Að
þessari máltíð lokinni lekur maður
dauðuppgefin niður á dívaninn með
einhverja skruddu. Það er nú eitt-
hvað annað en maður nenni að
fara út. Hef blátt áfram ekki krafta
til þess. Auk þess hef ég alltaf held-
ur hallazt að forlagatrú. Sé mein-
ingin sú, að maður eigi að giftast,
nú, þá kemur það allt á sínum
tíma, hvort heldur maður hamast við
það eða ekki.
3