Stjörnur - 01.07.1953, Blaðsíða 42

Hann beið ekki eftir að fá til baka, þótt seðillinn gilti helmingi meira
en bifreiðastjórinn hafði krafizt.
Hann næstum hljóp upp steinhellurnar að aðaldyrunum. Ur bif-
reiðinni hafði hann veitt eftirtekt hóp manna ulan við dyrnar. Honum
varð það strax ljóst, að þetta voru blaðamenn.
Guð minn góður. Hvað átti allt þetta að þýða?
Einn blaðamannanna kom á móti honum, og spurði, hvort hann
vissi nokkuð um það, sem gerzt hefði.
Bob anzaði honum ekki, en opnaði dyrnar og gekk inn í forstof-
una.
Þar stóð hin trygga þjónustustúlka, Agnes.
„Hvað er hér um að vera?“ spurði hann. „Er nokkuð að konunni
minni? Hvar er hún?“
Gamla konan snökti og starði óttaslegnilm augum á hann.
„Frúin er uppi á lofti . . . .“ sagði djúp karlmannsrödd rétt í þeim
svifum. „Það er ekkert að henni.“
Bob sneri sér við og kom auga á hávaxinn, dökkhærðan mann, sem
stóð og horfði á hann rólegu en stingandi augnaráði, eins og hann
væri að brjóta heilann um, hvort Bob lægi á einhverjum vissum
leyndardómum, sem honum væri ekkert á móti skapi að komast eftir.
Þessi maður var leynilögreglumaðurinn, Reynolds lautinant. Hon-
um var óþarfi að kynna sig. Bob bar þegar í stað kennsl á hann eftir
ótal myndum, sem höfðu birzt af honum í ýmsum tímaritum og
blöðum.
„Þekkið þér hann?“
Reynolds hafði tekið ábreiðuna ofan af líki af karlmanni, sem lá
á gólfinu í setustofunni.
En Bob þekkti ekki þann látna.
Honum fannst ískaldan straum leggja niður eftir bakinu. Hann
var dauðhræddur. ARt þetta var honum hulin ráðgáta.
„Það lítur helzt út fyrir, að konan yðar hafi myrt hann,“ heyrði
hann leynilögreglumanninn segja, eins og úr fjarska.
Chris drepið mann?
Chris morðingi?
-Hvaða vitleysa!
40
Stjörnur