Kristilegt skólablað - 01.09.1966, Síða 21

stöðvarinnar. Klukkan rúmlega
ótta að kvöldi þessa dags ótti
ég leið fram hjd skólanum. í
smöskoti fyrir framan fyrsta-
bekkjarstofuna sat einhver og
grét. Það var Kússía. Hann
rakti raunir sínar og spurði síð-
an, hvort engin von væri um
hjölp. Næsta morgun fékk hann
svolítið korn, og hann var einn
þeirra, sem fengu hjölp til skóla-
göngu.
Strax á fyrsta öri sýndi Kússia
góða nömshæfileika. Það, sem
gladdi okkur þó enn meira, var,
að hann fékk mikinn óhuga á
að læra kristinfræði og virtist
mjög hugsandi í þeim efnum.
Seinni hluta skólaórsins var
haldið skírnarnámskeið fimm
kvöld í viku. Kússía var með
þeim fyrstu, sem kcmu. Um vor-
ið var hann áscmt nokkrum
öðrum skírður. Veturinn eftir
sýndi Kússía enn mikinn áhuga
á náminu, og var ákveðið að
leyfa honum að flytjast upp í
þriðja bekk og sjá hvernig hon-
um gengi. Hann lagði hart að
sér og si'óð sig með prýði. Er
Kússía hafði lokið við fjórða
bekk, bað hann um að fá að
fara í bib^íuskóla. Haustið 1964
var hann og þrír aðrir sendir
íil norskrar kristniboðsstöðvar,
þar sem biblíuskóli er starfandi.
Einnig þar gekk honum mjög vel.
Er Kússía kcm heim, fékk hann
starf hja söínuðinum sem
kennari og prédikari í heima-
þorpi sínu.
Söfnuðurinn hafði haft starf
í Nagúllí í tvö ár, áður en
Kússía byrjaði þar. Er hann hóf
starf sitt í þorpinu, kom í Ijós,
að þorpsbúar voru mjög hrifnir
af því, að einn af þeirra eigin
ungu mönnum var fær um að
kenna. Var sjálfur faðir hans þar
fremstur í flokki. Þegar þeim
var sagt, að hugmyndin væri, að
Kússía byrjaði með dagskóla og
kenndi námsefni fyrsta bekkjar,
var því vel fekið. Yfir 50 nem-
endur sótiu skólann. Húsakynn-
in eru ekki önnur en allstór strá
kofi, og flestir nemendanna sitja
á steinum. Mér fannst hrífandi
að koma í heimsókn og sjá, hve
glaðir og ánægðir þeir voru.
Andlit Kússía Ijómaði, og var
ekki skiljanlegt, að pilturinn væri
svoiítið hreykinn? Á kvöldin
hafði hann skóla fyrir þá, sem
ekki gátu komið að degi til.
Nemendur kvöldskólans urðu
allfoí margir fyrir einn kennara,
eða rúmlega 100. Kússía var
hinn rólegasti, og undarlegt
vannst mér að sjá og heyra, hve
allt fór vel fram. Kofinn var lýst-
ur upp með tveim olíuluktum,
en ef vel átti að vera hefði þurft
fjóra eða fimm lampa. Á sunnu-
dagsmorgnum safnast fólk sam-
an í stóra kofann. Söngurinn
hljómar kröftuglega, og Kússía
ílytur þeim orð Guðs um náð og
miskunn í Jesú Kristi. Mcrgir
hafa þegar tekið við boðskapn-
um og snúið sér frá heiðn: og
öllu því illa, sem henni fyigir.
Nýít líf hefst, líf í samfélagi við
Krist, sem veitir þe:m öryggi í
lífi og dauða.
Saga Kússía er stuttur þáttur
í kristnisögu Konsóþjóðflokksins.
Þessi ungi maður er einn þeirra,
sem verið hafa og eru sínu
fólki til hjálpar og blessunar.
Við erum þakklát fyrir hvern
þann, sem sannreynt hefur cro-
in og flytur þau áfram til anri-
arra, orðin: „Því að svo elskaði
Guð heiminn, að hann gaf son
sinn eingetinn, til þess að hver,
sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilíft líf.
Þetía er hann Dinote, sem var e!zt-
ur þeirra 190 nemenda, er hófu nám
í skólanum haustið 1965. Hann er um
fertugt og á fyrir fjöltkyldu að sjá.
I september árið 1960 var haldið
þriggja daga mót á kristniboðsstöð-
inni. Þátttakendur voru bæði frá
Konsó og Gídole, sem er næsta
kristniboðsstöð við Konsó. 1200-1300
manns komu tii sunnudagsguðsþjón-
ustunnar.
Kristilegt skólablaÖ 21