V. alþjóðamótið, Vestmannaeyjum - 28.05.1985, Page 28

1.
Skyldi ekki sagan af Taflfélagi Vest-
mannaeyja vera saga félagslífs í
dreifbýli, sagan af áhuga og dugn-
aöi brautryðjenda, sagan af erfiö-
leikum fámenns félagsskapar í
samfélagi þar sem vinnan gengur
fyrir öllu, þar sem atvinnusveiflurn-
ar reynast öllu félagslífi öröugar.
Lagt er upp í ferðina meö bjartsýn-
ina eina og dugnaöinn í vegarnesti,
en svo dofnar smám saman yfir og
að lokum lognast félagið út af. En
aftur er haldið af staö, sama sagan
gerist á ný og enn á ný. Þannig er
örugglega saga margra ágætra fél-
aga í hinum dreiföu byggöum ís-
lands.
2.
Taflfélag Vestmannaeyja er fyrst
stofnað síösumars áriö 1926. Stofn-
endur voru níu, en fljótlega bættust
fleiri í hópinn, þannig aö félags-
menn uröu tuttugu talsins þegar á
fyrsta fundi. Enn bættist viö, því aö
mikið líf var í félaginu og komst
fjöldi félagsmanna upp í 44 alls.
Samin voru vönduð lög fyrir félagið
og einnig reglur um innanfélags-
kappskákir. Þessar reglur eru all
fróölegar og vel þess viröi aö frá
þeim sé sagt, enda þótt þær hafi
sennilega ekki verið í gildi nema fá
ár.
En þetta eru áhugaverðustu atriðin
úr keppnisreglunum:
1. Félagsmönnum er skipt i þrjá
flokka eftir styrkleika, og í hverj-
um flokki er raðað í töluröö,
einnig eftir styrkleika. Nýir fél-
agar setjast í 3. fokkinn (sem er
lægsti flokkurinn) og neöstir þar
í röö, nema sérstaklega standi á
og stjórnin veiti samþykki þar til.
2. Vilji félagsmaöur færa sig upp
er honum heimilt aö skora á allt
aö sjötta manni fyrir ofan sig.
Veröi sá sem skorar fyrri til aö
vinna 3 skákir (jafntefli ekki tal-
in), skiptir hann um númer viö
þann sem hann skoraði á. Sam-
kvæmt þessu geta nr. 1, 2, 3, 4
og 5 í einum flokki skorað á
mann í næsta flokki fyrir ofan.
Vinni áskorandinn, flyst sá sem
á var skorað þó aöeins niöur í
neðsta sætiö í flokki sínum,
þannig aö mönnum fjölgar um
einn í þeim flokki.
Enginn er skyldur til aö taka
áskorun oftar en tvisvar á sama
almanaksári frá sama manni.
Innanfélagskappskákir hafa
engin áhirf á töluröðina.
Svipaöar reglur munu hafa verið í
gildi hjá öörum íslenskum skákfé-
lögum, og þær virðast hafa gefist
sæmilega. Má sjá af breyttri röö í
félagaskrá aö talsvert hefur veriö
um áskoranir og flutning manna,
jafnvel milli flokka.
Helstu frumkvöðlar aö stofnun tafl-
félagsins munu hafa verið þeir
Kristinn Ólafsson bæjarstjóri og
Ólafur Magnússon á Sólvangi.
Mikiö fjör var í félagsstarfinu fyrstu
árin, menn flytjast upp og niöur milli
flokka og stjórnir eru endurkjörnar,
nema hvaö Kristinn Ólafsson hverf-
ur á brott til Norðfjaröar en Jóhann
Gunnar bróöir hans tekur sæti
hans í stjórn.
Sem dæmi um starfsemina má
nefna símskák viö Reykjavík í
febrúar 1929. Reykvíkingar hlutu
41/2 vinning gegn 31/2, en tvær
skákir voru óútkljáðar. Símskákirn-
ar stóöu frá því klukkan rúmlega 8
á laugardagskvöldi til kl. 10 á
sunnudagsmorgni.
En um 1930 fer aö dofna yfir félag-
inu. Bar þar margt til, kreppan var
komin í algleyming, atvinnuástand
mjög erfitt og fátækt mikil. Hús-
næöismálin höföu ávallt veriö
þungur baggi á félaginu, stundum
svo aö menn tefldu kappskákir
heima hjá sér.
Á þessum árum kemur fram nýtt
spil, bridge, og nær fjótt miklum
vinsældum, margir skákmenn fóru
aö spila bridge. Um svipað leyti
koma fram ýmsir afreksmenn í
Frá fjöltefli W. Lombardys í Samkomuhúsinu i nóvember 1975. Á myndinni má þekkja f.v.
Sævar Halldórsson, Magnús H. Magnússon, fyrrv. bæjarstjóra og ráðherra.
26