Freyja - 01.05.1906, Blaðsíða 17

VIII. io.
FREYJA
241
(Framhald frá bls. 232)
áframhaldandi almættisverk og aö þau séu þáttur í þeirri almœtt-
isverkakeðju sem á sínum tíma hafi sömu skyldur að inna af hendi
og þér. Reynið aö láta þær endurminningar sem þau taka meö
sér úr foreldrahúsunum verða þannig, að þau geti byggt á sama
nða svipuðum grundvelli framtíðarheimili sín.
Ekkert er alfullkomið. Reynið ekki að telja börnum yðar trú
um að heimilin geti ekki verið betri en hjá yður, hversu góð sem
þau eru, né heldur að þekking yðar sé svo fullkomin að þar sé
ekki hægt við að bæta. Lífið er skóli frá vöggunni til grafarinnar,
þar sem ávalt er nóg til að læra. Ein kynslóð á að taka annari
fram að mannkostum, viti, þekkingu og framkvœmdum. Það er
hin eðlilega rás hlutanna. En það má hindra og tefja fyrir þessu
með því að telja sér og öðrum trú um, að maður sjálfur, eða
sú kynslóð sem maður sjálfur tilheyrir hafi fundið allan sannleik—
náð allri fullkomnun.
Það er ekki allt nógu gott fyrir þig sem afi eða amma hafði,
gjörði eða kunni. Þau lærðu án efa margt sem afi þeirra ogamma
kunnu ekki, skyldu margt Sem þau skyldu ekki og sáu margt sem
þau sáu ekki. Það er og þín skylda gagnvart börnum þínum og
samtíð þinni að stuðla til þess af öllum mætti að börnin þín taki
þér fram — í öllu góðu.
Ein af stærstu dygðum mannanna er skyldurœkni. Hafi þér
ekki verið kennd hún, þá reyndu að temja þér hana gagnvart sjálf-
um þér og öðrum. Það er oft þungt að ganga skyldunnar braut,
en það hefir oftast þann kost í för með sér, að vera fullnœgjandi.
Og farsælt er það heimili sem á skyldurœkinn húsföður og skyldu-
rœkna húsmóður. [Framhald næst.]
Þeir sem liafa hugsað meira um aðra en sjálfa sig, hafa mestu góðu
til vegar komið í heiminum. Minning þeirra lilir þó nöfn þeirra séu ei
í marmara höggin.
Nöfn þeiri'a manna sem krossfestir hafa verið í heiminum hafa oft
verið skráð á marmaratöflur löngu eftir að nöfn þeirra, sem krossfestu
þá, vdru gleymd.