Freyja - 01.03.1909, Blaðsíða 12

FRETJA
xr. &
fés'
hamraði rneð þungum óreglu-legum siögum að hjarta hans svo
honum fannst hann. œtlaað kafna. En vélin hélt áfram:
r, David, þegar þú lest þetta munu myrkur grafarinnar
umkringja mig. í sorg minni heimsœkir mig margskonar
kvíði. Taktu bæn mína til hjarta, en með bvaða ráðum sem
þú fulln-ægir hen-ni, þá m’undu eftir að vera mildur við hjartans
stúlkuna mína. Á hverri nótt dreymir mrghana og á vængj-
um ódauðiegrar ástar sendi ég henni hjartans kveðju mína. Far
vel sonur minn. Dauðinn stendur fyrir dyrum, og slíti hann ekki
öll minninga bönd,. sem binda menn hér i tímanum vináttu
og kærleikans böndum, máttu reiða þigá vin og meðalgang-
ara á himnum, Guð veri með þér og hjálpi þér og styrki þig f
öllu sem þú gjörir, —öllu, sem ég gjörði illa eða fétháKgjört.
Málm-hreimurinn dó út og vélin þagnaði. Þeim fannst
ósýnileg vera, sem rétt áður hefði verið svo nálæg þeim líða
á brott með hljóðinu. Uti heyrðist hjólaskrölt á stein-steyptri
götunni. Róma dróg aö sér höndina, laut höfðinu meðan hún
þurkaði sér um augun, því næst stóð hún upp, lét á sig hatt
sinn og vetlinga og sagði svo:
„Hvenœr fékkstu þetta?“
,,Daginn sem þú komst hingað fyrst.
. ,Og þegar ég bað þig að koma heirn til mín hefir þú
verið að hugsa um bœn föður míns?“
,,Þá vissir þú þetta um baróninn en þagðir samt. Hví
gjörðir þú það?“
,,Af bví að þá hefðir þú engu trúað um hann. “
„En seinna?“ —,,Iiafði ég aðra ástæðu. “ —„Snerti
hún mig?“ —,,Jái“ —,,Og nú?“ —,,Og nú þegar við erum
að skiíja Varð ég að segja þér það. “ —„En hefðir þú vitað,
aðallanþennan tíma hefði hann veríð að reyna að nota Aðra
á móti þér?“ —,,Það hefði í engu breytt gjörðum mínum. “
Það var sem eldur brynni úr augum hennar, samt sagð
hún rólega og þó í grát klökkum bænarróm: ,,Komdu ti-
ín'n á morgun, David, láttu það ekki bregðast, því það fyrir-
gcefi ég aldrei, aldrei. En þú kemur, David. Þú kemur, þú
i einur!“ Að svo mœltu flýtti hún sér brott, eins
hún