Freyja - 01.11.1909, Side 12

«4
FREYJA
XII. 4
g'iftasig' með í kyrkjum, með allskonar kreddum, handabandi og
iiringaskiftum. Okkar gifting er andlegs eðlis,“ Nú varð löng
þögn, ljósið að utan lýsti herbergið upp við og við, og við það horfði
Kossi ástföngnum meðlíðunaraugum á hana. Svo skar hún lokk
úr hári sínu, batt um hann mjóum silkiborða og lét í vasa han6,
þerði svo af sér tárin með vasaklút sínum og stakk honum svo í
vasa hans.
Svo leið nóttin, undir morgun heyrðist traðk varðmannanna
og hún bað hann að fara meðan honum væri enn þá óhætt, á með-
an starði hún fast á hann eins og til að þrykkja mynd hans á með-
vitund sína og sagði svo lágt og seinlega: „ Adieu!“
„Ekki strax.“
„Þó enn sé dimt eru varðmennirnir allstaðar og öllum hliðum
lokað. Hvernig býstu við að sleppa?“
„Hermennirnir hefðu getað tekið mig ótal sinnum i nótt hefðu
þeir kærtsigum það.“
„En fólkið vaknar, ég bið þig því mín vegna að fara og fara
varlega. Adieu, vinur.“
„Róma, að ég tek þig ekki með mér, er meðfram af því að ég
þarfnast aðstoðar þinnar hör í Róm. Hugsaðu um fátæklingana
og vesalings saklausu fangana sem ég verð að yfirgefa, — um El-
ínu, þegar hún vaknar til meðvitundar um missi sinn. Einhver
þarf að fara til hennar og einhver verður að vera hér og kunn-
gjöra ráðleggingar mínar og fyrirskipanir mínar Það er hættu-
legt verk og enginn gjörir það sem ekki elskarmig,“
„Það er gott. áeg mér fyrir,“ sagði hún. Með það komu þau
sér saman um leynilegt fréttasamband sín á milli, að því búnu
sagði Rossi: „Fyrst ég verð að fara áður en við giftumokkur sam
kvæmtlögum, ættum við að fá blessun og samþykki kyrkiunnar."
Róma starði óttaslegin og undrandi á ástvin sinn.
„Guð veit hvað fyrir kann að koma þegar ég er farinn, Bar-
óninn getur losnað þegar minnst varir og neyttþig til að eiga sig
og þá væri þér andlegur styrkur í því að vita þigí augum guðs
og kyrkjunnar gifta mér, og mér huggun að því í útlegðinni.11
„Er það mögulegt?“
,,Já, þessi játning í viðurvist prests: ,Faðir, þetta er konan
mín, og faðir, þetta er maðurinn minn,‘ er alt sem útheimtist til
þess, Gagnslaust að vísu frá ríkisins sjónarmiði, en kristileg og
kyrkjuleg athöfn engu að síður og viðurkend af kyrhjunni.“
„Við höfum engan tíma, þú mátt ekki bíða.“