Freyja - 01.11.1909, Blaðsíða 21

»4
FREYJA
93
,,Kæri vinur. Ég hefi ákveöiS a5 deyja innan fárra kl.
stunda. Þaö er íremur einkennilegt eöa er ekki svo? En
livernig mœtir frihyggjandinn danða sínum? Með brosi og svo
öðrubrosi. Hann iítur brosandi álífið.sem hann er að kveðja,og
við það koma írara margar þægiiegar endurminningar urn stríð,
sigisr og tap, —endurminningar um ást og vináttu,— allar
þessar endurminningar feiast í löngu ánœgjubrosi. Öðrubrosi
er beint að framtíðinni, framtíð, sem er endalaus svefn, svefn,
sem þekkir hvorki drauma. eða’andvarpanir.
Enginn maður getur dáið farsœlii en fríhyggjandinn, því
hans aðal lífsspeki er farsœid. Hahn treystir manninum í stað
guðs,hann.dýrkarh'ið góða ogfagra ístað þess dularfulla og yfir-
náttárlega.’Fýrir faaiuEgilda öfi náttúrunnhr^það sama og hinir
opinberuðu einvalds guðir fyrir alrhénÁtírúajbtí}gö. . ;Jnnaö er
uppgötvun ýísindanna, hitt tiibúningur-"hjj.átrúa.r. qg fáfræði. aö
nefna .guð n'áítúruali', e.ins qg nú tíðkast svo mjög, ejr alveg eins
heimskulegf og aðmefna rq.ssneSka cz’arinn rafmagn eða Engla
konung segulailri , ,Gnð,‘.‘þýðir stjórnari. þ.e., þersóna. svo eí
.vfgipdin hafa sanreað að engin slíW perSóna sé til,. hví þá að
skáka nafnitla, yfir.á náttúruöfl tilverunnar?
, . En s’vo ég víki ,áftur. að sjálf'utré mér, et.ég í þann veginn
,að hœtta að vera-tii, Ég k,veð þig því og þa.kka þér fyrir þcer
mörgu gleði sturidir sem viS 'ftöfuTrí hsjft saman, treystandi
því að ég sé genginri, ep ekki ‘gleýmður,;-...
, . Bróðuri’égájlþinn .
, : PÁI.I. JÓNSSO>'. “
Ath. — Vér sem þektum'Pál fyrir lengri fíma, gefum
honum nú orðið í síðasta sinni,- Hver.su sem skoðanir hans
kunna að mœlast fyrir, hafa þafer saráa- ritt á s’ér og annara
manna skoðanir í frjálsu landi. Vér prédikum þœr ekki, en
álítum hins vegar að heimsþ.eki hans sé. í nánu samrœmi við
iífið eins ög það kemur mjög mörgum. fyrir sjónir. Það evu
of oft atgerfismennirnir sem deýja. þegar samkepnin eða bar-
áttan fyrir tilverunni reynist þeiirs um megn—borgar sig ekki.
Inniieg hluttekning fylgir burtfarna drengnum inn í hið ó-
þekta hinumegin fráritst. Freyju og vafalaust mörgum öðrum.