Freyja - 01.04.1910, Síða 11

X! I 8.
FREYJA
2-7
l-v'i, ]>vi hví sxykLr ] ú ras. a ró hai:s r-g ír.áské 'iieimilisfriSi?
(, tt þinn íj iir j,\í, aö nattú.an sjá i t.i1 i tk. niana og fordænii
l ’.í> el --- -tu.aus, <.g ];ví 1 on in fia ir.i íaramini sjá'.fitm, sem
j;ú ií att kkert tiilit taka 1 i 1. En ]>aö, aS g'ifting1 þín er ein-
ung.s J y lcjuleg, og að hinn maöurinu — þú gjörðir rétt aö
nefna ! ann ekki, barn mitt, — kynni aö nota það til að aðskilja
ykku:, cg að irétt n?aður jmi ]>etta gegn m þanu mann, v:t-
an ega afskiæn t, æti cl’l thraun til að lagfæra j)aö. kmrö of
sein-t; og.þess vegna er svo örö.gt að ítgja, hvaö bezt sé að
gj ia. Lát mig leita riða til vitrari rnaniis én'ég'ér. Leyf mér
aö fara meö leync'armál þitt til nianns i bárri stööu, góös og
göfugs iranns. Kcmdir- aftur- eða gef mér nafn þitt, cg vilji
I e.-si he'l-gi maður nokkuö.rm þrð segja. skaHu fá að vita u.n
það. Þangað til máttu fara í íriði cg vera rófeg. Guð blessi
þig og komi þér inn í víngarð sinn, dóttir mín.”
Róina vir sem önrcar manneskja, þegar hún stóð upp —
mánnes' ja, rem geng'ð 'heíir gegn um víst sjúkdómsstig, og er
á góðum-bata\ egi. Þaö var sem I lýj tmga 1 eföi ver'.ð lyft af
'sá ú tienriar.cg iiú \ár fénni'lct': urn *pcr.' Prestur'un var enn
að prédika o'g stú'.ikurnar enn að gcáta.jjegar Rcma fór út. En
hún v.'ssi að eins af því, eins og dreymdi bana óljósan draum.
Og ekki fyr cn 1:etl'ari no! kur hiingdi hetlidisk sínum rétt
f.aman í hana, vissi l.ún gjörla um sjálfa sig. Svo snögg cg
m■ d rleg \oru 'rimskiftin.
XII.
Xæsta ag fe'kk Róma svolátan i. bréf frá Rossi, sent til
systu.r Argelica: ■
, “3réf j itt, mín.ástkæra, færði mér bæði gleði- og sorgar-
fréttir. Sorg, sem ávalt grípur mig, þegar ég bugsa um fólkið
okikar; cg þess utan las ég f'leira á milli línanna. Ertu e.kki aö
g-jörai þér uþþ'gleöi til að spara mér áhyggjur cg það, aö koma
luim 'til þín, hvað sem það kostar? Einhvern tíma skaltu verða
glöð, þegar srrgaským líða hjá, ,pg hlæja eins og þú átt að þér.
Yertu einirrigis -þolinmóð. Við erum bæði ung enn þá.
“P>id-:l.u fyrir mér, að sfaff'mítt mishepnist ekki. Ég vinri
r.ótt og cag. Við höfunn mikirn' viðbúnað — svo mi'kinn. að
ekki verötir 'lrasagt; t fám crðum. En öllum kemtir saman ttm
að samtck séu nauðsynleg, og þau verðum við að hafa. Viö
höfum miðstöð og öllu er niðurraðað. Evrópa er ó eiuii bandi.