Helgarpósturinn - 31.10.1980, Side 26

31 október 19m JiQlgarpásturinn—
viðtal: Jóhanna
Þórhallsdóttir
Ljósmynd:
Elin Ellertsdóttir
Skemmtileg
ráðstefna
var vinur minn
Gunnar Ormslev, sem einnig
hafði veriö ráöinn.
Um tima vorum viö 4 Islendingar
i hljómsveitinni um borð, þvi
seinna bættust þeir Jón Páll
og Þórarinn Ölafsson i hópinn
Eftir Gripsholm ævintýrið fór ég
aö spila meö sinfóniunni og aö
kenna i Tónlistarskólanum.
— Hvað þá um djassinn?
— Gunnar Reynir Sveinsson
var á þessu timabili meö verkiö
Samstæöur i smiöum og ég var
svo heppinn áb fá ' aö
spila meö i þvi verki. Siðan kom
hálfgert lágdeyöutimabil i djass-
inn, þartil fyrir tveimur árum aö
almennur áhugi virtist vakna
fyrir djassforminu, sem varö til
þess að ýmsar djassgrúppur
myndubust. Ein þeirra var
Musica Quatro sem Gunnar
Ormslev stofnaöi upphaflega til
aö taka boöi um tónleika i
Færeyjum. En auk Gunnars og
min voru þeir Helgi Kristjánsson
bassaleikari og Alfreð Alfreðsson
trommuleikari i kvartettinum.
Viö héldum þrenna tónleika i
Þórshöfn og var vel tekiö. Við
héldum siðan samstarfinu áfram
i 1 ár og spiluðum i skólum og
viðar en hljómsveitin leystist aö
lokum upp. Mig langaöi til aö
halda áfram, þannig að upp úr
þessu fékk ég til liðs viö mig
strákana úr Þursaflokknum,
Þórö Tómas og Asgeir.
Nóg að gera
Viö stofnubum kvartett sem
gengur undir nafninu Kvartett
Reynis Sigurössonar. Viö höfum
spilaö nokkuö mikið i Klúbbi eff
ess og höfum verið beðnir um aö
koma fram i skólum á næstunni.
Viö stöndum væntanlega við þaö
en höfum nú þegar spilað i
Verslunarskólanum og komið
fram á SATT kvöldi. Ég reikna
meö aö viö höldum samstarfinu
áfram.
— Hvernig músik spilið þiö?
— Við erum meö nokkuö breytt
prógramm, spilum bæöi
klassiska djasshöfunda einsog
Duke Ellington og nýrri höfunda,
t.d. Chick Corea og Keith Jarrett
og eiginlega allt þar á milli.
— Ég frétti aö þú starfaðir i
„Bigbandi” núna...?
— Já, þaö er nokkurs konar
áhugastarf, viö hittumst 1J
hljóöfæraleikarar afReykjavikur-
svæöinu einu sinni i viku og æfum
,.Big bands” útsetningar. Við höf-
um spilað á nokkrum stööum og
verðum t.d. i útvarpinu á annan i
jólum.
— Það versta er, að við erum
allir svo uppteknir vib önnur störf
að við eigum erfitt meö aö finna
tima til aö koma fram og spila
fyrir fólk. En áhuginn er þaö mik-
ill aö vibleggjum á okkur aö æfa á
laugardagsmorgnum.
— Það vildi svo skemmtilega
til aö ég fékk styrk til þess að fara
á-ráöstefnu i Stokkhólmi sumarið
’79 sem varhaldin fyrir tilstuðlan
tveggja sænskra djassleikara,
básúnuleikarans Eje Theiins,
sem hingað hefur komið ásamt
hljómsveit sinni, og pianó-
leikarans Jan Wallgrens.
Tilgangurinn var að gera úttekt á
stöðu djasstónlistar i Evrópu.
Þarna voru bæði djassleikarar,
kennararog skólastjórar, sem
höfðu áhuga fyrir djasskennslu i
sinum skólum. Djassáhugi hefur
undanfariö aukist, bæöi hér og
erlendis. Það má segja að meö
stofnun F.I.H. skólans, þá séum
við aö feta okkur skref i rétta átt,
þar sem djassdeild er við skól-
ann.
— Var þetta ekki skemmtileg
reynsla?
— Jú, námskeiðið stóö i eina
viku og fór fram i Tónlistar-
háskólanum I Stokkhólmi, sem
var lánabur endurgjaldslaust. Ég
má til með aö skjóta þvi hér inni
aö Pétur östlund starfar einmitl
að Pétur östlund er einmitt
kennari yið þann skóla. Þarna
t.d. norski bassaleikarinn Arild
Andersen, danski trommuleik-
arinn Alex Riel og landi hans
Palle Mikkelborg trompet leikari.
Einnig var þýski básúnuleikarinn
Albert Mangelsdorff. Frá
Bretlandi komu bæöi Kenny
Wheeler og söngkonan Norma
Winstone, svo nokkur dæmi séu
nefnd. Þaö var kennt alla daga og
nemendur gátu gengiö
milli kennsluherbergja og
fylgst meö. Einnig var mikið um
samspil og tónleikar voru á
djassklúbbum á kvöldin og
upptökur í gangi.
var allt tekið upp fyrir útvarps og
sjónvarp.
— Spilaðir þú eitthvaö?
— Já, þaö var mynduð hljóm-
sveitúr kennaraliöi námskeiösins
til aö flytja nokkur verk fyrir
sænska útvarpið. Þetta var
nokkurs konar stækkaö Big band.
Þaö vantaöi vibrafon — og
marimba — leikara. Ég held aö
Pétur östlund hafi bent þeim á
mig. PJér gafst þvi mjög
skemmtilegt tækifæri til að vinna
meö þessum mönnum.
— Hvaö er nú framundan?
— Ég held að sjálfsögðu áfram að
spila meö Sinfóniuhljómsveitinni
og við kennslu. Einnig vonast ég
til að geta haldið áfram aö elika
djassmúsik meö kvartettinum og
Big bandinu. Ég hef gaman af
þessu öllu saman og þaö er aðal-
atriðið.
— Þaö fyrsta sem ég man er aö
þaö var pianó heima. Móöir min
spilaöi pinulitiö og siöan fór ég aö
fikta lika, en þaö var meö litilli
alvöru. Ég fór i barnamúsikskóla
þeirra tima i Þjóöleikhúsinu, hjá
dr> Edelstein, ogþarvarégi
1—2 vetur. En þaö var ekki fyrr
en ég uppgötvaöi vinstri hendina
og gat spilað dægurlag meö
bassalinu, aö mér fannst ég
kunna eitthvaö.... Þaö var lagiö
Silver Dollar, ég held ég muni
he'rumbil hvernig ég spilaöi þaö
þá.
Og Reynir Sigurösson vibrafón-
leikari, sest viö pianóiö. Viö erum
stödd I „stúdióinu” hans við
Kaplaskjólsveginn og höfum
komiö okkur notalega fyrir inná
milli víbrafóna og trommusetts.
Veggirnir eru þaktir meö sleglum
af ýmsum gerðum og i baksýn er
pianóið. Reynir lýkur viö aö spila
og heldur siöa áfram:
— Svo fór ég i Laugarnes-
skólann sem var ákaflega góöur
skóli. Ingólfur Guöbrandsson var
tónmenntakennari þar. Hann
kenndi okkur aö hlusta á
klassiska tónlist og hvatti okkur
til þess að læra að leika á hljóð-
færi.
Beið i ár eftir
hljóðfæri
— Hvenær fékkstu áhuga fyrir
vibrafóni?
— Á unglingsárunum fór
maður ab hlusta á Benny Good-
man George Shearing og The
Modern Jazz Quartett. Þær
hljómsveitir státuöu allar af
góöum vibrafónleikurum. Mér
likaöi hljómurinn i vibrafóninum
og fór að spekúlera i þvi hvernig
ég gæti eignast einn slikan. Ég
frétti af náunga sem ætlaöi aö
selja vibrafóninn sinn, en hann
átti enga peninga fyrir nýjum. Ég
var svo áhugasamur aö ég segi
viö hann: „Heyrðu ég skal bara
borga þér vibrafóninn fyrir fram,
þú getur haft hann þangað til þú
færö þann nýja.” Ég bjóst viö
aö biöa kannski i einn mánuð, en
þaö leiðheiltár og ég haföi ekkert
hljóöfæri. Ég leysti þetta með
krossviðarplötu og litaglöðum
kartonpappir, sem ég klippti
niður I imyndaöar nótur og límdi
á plötuna. Siöan æföi ég skala á
fullu. Og loks þegar ég fékk hljóö-
færiö fannst mér ég vera kominn i
töluvert góöa æfingu. Þaö vildi
svo til aö sama kvöldiö átti ég aö
spila meb vini minum Guömundi
Hljómsveit Gunnars
Ormslevs ásamt
önnu Vilhjálms.
Hljómsveit
Andrésar Ingólfs
sonar, — ein af
m mörgu úrvals-
msveitum sem
nir hefur leikiö
Ingólfssyni á dansleik i
Framheimilinu. Eg var reyndar
harmónikuleikari i þeirri
hljómsveit en sleppti nikkunni aö
mestu þaö kvöldiö (Og reyndar
upp frá þessu) énlék á nýja vibra-
fóninn i staöinn. Þá vorum viö
reyndar komnir meö sömu hljóö-
færaskipan og the Modern Jazz
Quartettog þóttumstheldur betur
karlar i krapinu. Já, maöur var
nú kaldur i þá daga.
„Forfallatónmennta-
kennari”
— Varstu strax ákveðinn I aö
verða hljóðfæraleikari?
— A þeim tima var þetta mest
gert til gamans. Og maður reikn-
aði varla meö aö verða atvinnu-
maöur i músik. Ég hafði lokiö
landsprófi og hafið nám i renni-
smiöi sem ég entist ekki i. Ég
byrjaði lika i loftskeytaskólanum
ásamt Jóni Páli gitarleikara og
Hjörleifi Björnssyni bassaleik-
ara, en dvöl okkar i skólanum var
misjafnlega lögn, og góöur ásetn-
ingur um fast og öruggt starf varö
aö engu. Aö
minnsta kosti hjá
mér þegar mér
bauðst staöa i
hljómsveit á
Hótel KEA á
legt’
Akureyri, þar sem ég
dvaldi 1 eitt og hálft ár
i góðu yfirlæti.
Fórstu aldrei i neitt „alvar-
hljómlistarnám?
Jú, ég lærði á selló i
Tónlistarskólanum i Reykjavik i 4
ár og fór siðan i tónmenntakenn-
aradeildina og lauk þaöan prófi
1965.
— Og fórst siðan að kenna..?
— Já þá fór ég að kenna i Alfta-
mýrarskóla eins og þú mannst
kannski...
— Ó já, það man ég vel, en
hvernig fannst þér það?
— Mér fannst þaö ákaflega
skemmtilegt. Ég var nýorðinn
fjölskyldumaöur og þá þurfti ég
aö hafa fasta vinnu eins og gerist
og gengur. Ég kenndi þarna i 6 ár
og kunni ákaflega vel viö mig. Ég
hætti þegar mér bauðst föst staöa
i sinfóníunni. Ég haföi verið þar
lausamaður, spilaði þá á vibrafón
eða Xylófón en svo bauöst mér
föst staða. Þar sem ég var sjálf-
menntaður slagverksmaöur dreif
ég mig i eitt ár til Stokkhólms og
fór i einkatima til Björns Lilje-
quist, sem er fyrsti slagverks-
maöur i Stokkhólms
Filharmoniunni. Ég kunni vel viö
mig i Stokkhólmi og meö náminu
vann ég m.a. sem „forfalla-
tónmenntakennari” og extra
slagverksmaður i
Filharmoniunni. Auðvitað notaöi
ég tækifæriö til aö hlýöa á góöa
djass músik. En Svíar eiga mjög
góöa djassleikara, einsog
kunnugt er.
Danshljómsveit
áGripsholm
— Spilaöir þú ekkert i djass-
hljómsveitum þar?
— Ekki beint, en eftir að
náminu lauk, réði ég mig i
danshljómsveit á skemmtiferöa-
skipið Gripsholm i fjóra mánuöi.
Þaö er kannski skemmtilegt aö
Æfði tónskalann
í heilt ár á
krossviðarplötu
— rætt við Reyni Sigurðsson,
víbrafónleikara, sem nú starf-
rækir jazzkvartett með Þursum