Helgarpósturinn - 15.04.1981, Síða 22

22
Miðvikudagur i5. apríi 1981 h&lqarpósturinn
— spjallað við Pétur W. Kristjánsson söngvara
„Mér finnst endurkoma litlu
plötunnar i fslenska hljömplötu-
útgáfu göö þróun. Þannig er betur
hægt að finna lit hvað gengur i Iið-
ið, þreifa sig áfram, í stað þess að
gera stóra plötu upp á von og
óvon. Enda eru margar litlar
plötur að koma nú á markaðinn.
Þetta gcfur lika ungum og
óþckktum hljómlistarmönnum
tækifæri til að koma sór á fram-
færi, —áhættan cr ckki það mik-
il."
Helgarpósturinn er kominn i
heimsókn til Péturs W.
Kristjánssonar söngvara i hljóm-
sveitinni Start, sem var aö scnda
frá sér litla plötu með lögunum
Seinna meir og Stina fina.
Start hefur verið til I nokkurn
tima, en það hefur litið borið á
henni....
Þungarokk
„Já, Start varð til i byrjun
siðasta árs. Þá hafði ég ekki verið
að spila i 3—4 mánuði eftir aö við
hættum meö Picasso. Og þeir
komu til mln, strákarnir sem
voru i Octopus áður, og buðu mér
i band. Nikki slóst siðan lika i
hópinn.NU,viðbyrjuðum á þvi að
gera nákvæmlega sama hlutinn
og öll þessi bönd hafa gert i gegn-
um árin, baja æfa vinsælustu og
bestu lögin, — þú veist: þetta er
takingur osfrv. En i haust fannst
okkur að viö þyrftum að koma
okkur niður á einhverja ákveðna
linu, — sem við filuðum allir. Og
fyrirvalinu varö þetta svokailáða
þungarokk. Siðan þá erum við
búnirað æfa helviti mikið, en i'tið
komið fram opinberlega. í
janUar ákváðum við svo aö gera
þessa plötu og höfum beðið með
alltþangaðtil hUn kæmi Ut. Ég lit
þannig á það, aö maöur verði aö
vera með eitthvað, plötu eða eitt
hvaö annað til þess að ná i gegn.
Ég meina, við höfum ekki haft frá
neinu að segja siðastliöið ár,
vegna þess að við vorum einsog
hvert annað kópieringaband. En
nU erum við farnir að semja
okkar eigið stöff, komnir með
okkar eigin linu og munum
standa og falla meö henni. Og
okkur finnst vera góður timi fyrir
kröftugt rock’n’roll raina, — sér-
staklega þar sem við viröumst
endanlega vera að losna viö
diskóið, sem næstum gekk af
stéttinni dauðri á timabili.”
Péin
— NU hafa nöfn flestra
hljómsveita sem þú hefur verið i
byrjað á bókstafnum pé, — af
hverju ekki þessi?
„Málið er það, að þetta hefur i
flestum tilfellum verið tilviljun,
þó að ég hafi oftast fundið upp
nöfnin, td. Pops, fyrsta bandið
sem ég var i. NU, siðan fór ég i
NáttUru, — og það er ekkert pé i
náttUra, en það var reyndar band
sem mér var bara boðið i. Siðan
kom Svanfriöur, og hún hét eftir
huggulegri þjónustupiu i
Glaumbæ. Svo þegar við vorum
að spekUlera i nafni á Pelikan, þá
fór ég bara í orðabók, og var
búinn að leita i marga marga
daga og að nafni sem gæti gengið
Utum allan heim, og.datt niður á
Pelikan og fannst það gott.
Eftir Pelikan, þá var ég aftur
að leita aö nafni og var að hlusta
á plötu með Pelikan og þar er lag
sem heitir Working to find a para-
dise. Það hafði verið mikið sund-
urlyndi og mikið gengið á þegar
ég hætti i Pelikan, og mér fannst
það passa, ég var að vinna að þvi
að finna eitthvað sjUkt, mina
tónlistarparadis. Þannig að það
varð Paradis. Siðan Póker, — við
vorum bUnir að æfa I mánuð og
ekkert nafn komið á bandið, en
besta lagið á prógramminu, að
minum dómi, var lag eftir Jóhann
Helgason, sem hét Póker. Og
afþví bandið var hugsaö sem
band á erlendan markað fyrst og
fremst, einsog náttUrulega öll
bönd, þá var aftur komið þetta
internasjónal spursmál, og Póker
leysti það. Siðan kom þetta
Picasso, það var nU bara eitt-
hvað... þá var það hinum i
bandinu sem fannst að nafnið yrði
að byrja á péi, og einhver, Smári
Valgeirs eöa einhver, kom meö
þetta nafr Þá var þetta komiö i
hausinn á fólki: verður það ekki
með þéi? Og það komu hundraö
manns til manns og spurðu: A
ekki hljómsveitin aö heita Parti?
og þar fram eftir götunum....
alveg Utí hött sko. Svo var þaö
ákveðið, þegar ég gekk í þetta
band sem ég er i nUna aö hafa
Viðtal: Páll Pálsson
ekkert pé... ég meina, fólk virtist
halda að þetta væri eitthvert egó i
mér, og ég filaði það engan veg-
,inn....”
Málfar poppara
— Málfar poppara er nokkuð
sérstakt..
,,Já, það er staðreynd að I
gegnum árin hefur bransinn talað
alveg sérstakt mál, mál sem
enginn utanaðkomandi skilur,
enda skiptir maður alveg um
málfar þegar maður er innanum
annað fólk. Það koma upp svona
10—20 orð á ári, og þetta eru oft-
ast orð sem ná yfir allt og notuð
jafnvel bæði i jákvæðri og
neikvæðri merkingu. Upphafs-
maðurinn að öllum þessum tals-
máta var Óli Laufdal, sem nU
rekur Hollywood, á árunum
uppUr ’65 f Glaumbæ. Hann var
með orð einsog Hlimbis og
Glimbis (Hljómar, Glaumbær).
Siðan þróaðist þetta áfram, og
uppUr ’70 vorum við alveg komnir
á kaf í þetta.
Við GUsti Harðar rótari vorum
og erum auövitað ennþá, með
fullt af svona orðum og Axel
Einars var lika helviti grimmur i
þessu. Hann kom t.d. með ,,tii
deildar” sem var mjög vinsæll
frasi og notaður yfir allt, menn
voru i hinum og þessumdeildum
osfrv. Annars er erfitt að gera sér
nákvæma grein fyrir þessu, td.
hvaða áhrif þetta hefur haft á
islenskt mál. Mörg orð sem við
höfum byrjaö með virðast vera
komin alveg inni málið, td. að
fíla, og að pæla, einsog það er
notað i dag. Ég gæti vel trUað þvi,
að ef maður fengi i hendurnar
lista með segjum 50 nýyrðum af
þessu tagi, að þá væri hægt að
rekja 20—30 þeirra beint til popp-
bransans.
Fleiri dæmi? Ég veit ekki hvort
þaö hefur eitthvað uppá sig og svo
er maður bUinn að gleyma svo
mörgum orðum sem hafa gengið.
Enda koma þau og fara, og
maður pælir litið i þeim. Mikið af
þessu kemurlika spontant, þegar
viö erum að ræða saman og er
svona hluti af þessum sérstaka
hUmor sem rikir meöal poppara.
En hafi einhverjir mikinn áhuga
á þessum oröum, má benda á
dálkinn ívar orðspaka sem Smári
Valgeirs var með i Vikunni á sinum
tima, þarsem þau voru tritin fyr-
ir.”
Hljómsveitarandinn
— Ertu ekkert orðinn þreyttur
á hljómsveitabransanum.
,,Ja, til að byrja með þá var
pabbi (Kristján Kristjánsson, KK
— innskot pp) i þessu i 15 ár, og
mig langaði alltaf að bösta hann
og er nU reyndar bUinn að þvi. En
ég varhættur eftir tæp 14 ár, og
ætlaði að snUa mér að þvi að
verða fjölskyldumaður, — en svo
var mér boðið I þetta band og ég
stdðst ekki freistinguna. Rokkið
og bransinn, — það eru viss sjUk-
heit sem fylgja þessum bransa,
að fara og spila, æfa, og það sem
mér finnst einna mestu máli
skipta, hUmorinn. Það er ofsalega
góður hUmor i þessu bandi... ég
meina, við erum að keyra um
landið, við höfum mikið um að
tala, það er góður andi... og það
er eiginlega aðalatriðiö, — þessi
hljómsveitarandi, sem er mjög
sérstakur. Ef þetta væri farið að
vera venjulegt og einsog starf
sem maður væri bara að inna af
hendi af eintómri skyldurækni, þá
myndi ég ekki nenna að standa i
þessu.”
— Hugsarðu ennþá um það að
meika það erlendis?
„Nei, ekki lengur, — það er i
rauninni ekki farið að skipta
neinu máli eftir að maður er
orðinn fjölskyldumaöur. Aður
fyrr var það málið. Og ef maður
hefði ekki hugsaö þaö þannig, þá
hefði energiið ekki verið eins
mikið. Takmarkið var alltaf að
meika það erlendis og allt þaö, og
fyrir bragðið vann maður miklu
betur að hlutunum. En nUna
skiptir það engu máli....”
Myndir: Jim Smart
Að lokum: Tvær sögur
„Lagið In the summartime með
hljómsveitinni Mungo Jerry er
eittaf minum uppáhaldslögum af
sérstökum ástæðum. Það kom Ut
’70ogég heyrðiþaðifyrsta skipti,
þegar við vorum á leiðinni til
Akureyrar og það er i einni teygju
nálægt Hvammstanga að ég heyri
það kynnt i Utvarpinu. NU,
siðan... við filuðum lagið vel,
þetta er hresst lag og við spil-
uðum það og svona.. en seinna um
sumarið er ég að fara norður og á
nákvæmlega sama stað, I sömu
beygju, heyri ég það aftur, —
bara á sama stað: „Og hérna
koma Mungo Jerry með In the
summartime”. Mér þótti það hel-
víti merkilegt. — En svo 6 árum
siðar erum við að keyra þarna og
ég segi svona við strákana rétt
áður en við komum i beygjuna:
Hei, strákar, alltaf þegar ég hef
keyrt þessa beygju, þá hefur lagið
In the summertime komið I Ut-
varpinu — Og við keyrum.... „Og
hérna koma Mungo Jerry með
lagið In the summartime” ... og
ég gargaði bara... pældiði ...Ut-
frikað../^
„Það var þannig að við vorum I
Pelikan árið ’75 og það var,
einsog vill verða hjá þessum
böndum, oft ansi mikið fjör i
mannskapnum... Við vorum á
Blönduósi og þetta var þegar
strikið var mikið iðkaö. NU, og
bandið hljóp alsbert gegnum
bæinn... Og HUnvetningar, eða
allir á Blönduósi allavega, sko
Pelikan var ógeðslegasta band
sem til var i heiminum. Og það
var ákveðið, ábyggilega á hrepp-
stjórnarfundum og sýslufundum,
að Pelikan fengi aldrei að spila
aftur þarna. Siðan, ári seinna, er
Paradis að spila i HUnaveri og
billinn okkar bilar rétt áðuren við
komum að Blönduósi. Ballið var
að byrja og viö urðum náttUr*
lega meö einhverjum ráðum aö
komast á staðinn. En það var tal-
stöð i bilnum og bilst jórinn kallar
upp lögregluna og lögreglan
kemur að sækja okkur. Svo á
leiðinni fara þeir aö tala um
„þessar hljómsveitir”, og einn
segir: „Það er nU alltilagi að
skutla ykkur strákar minir, en
það var hér hljómsveit i fyrra sko
sem kemur aldrei hingaö inni
sýsluna aftur, — hljómsveitin
Pelikan”. Þá vissi hann náttUr-
lega ekki að þeir sem sátu við
hliðina á honum voru þrir Ur
hljómsveitinni Pelikan...”