Helgarpósturinn - 11.09.1981, Blaðsíða 19

Föstudagur 11. september 1981
19
Sýningar Fjalakattarins að hefjast:
Ný sýningarvél og breytt
dagskrárfyrirkomulag
Fjalakötturinn hefur loksins
eftir öll þessi ár eignast sin eigin
sýningartæki. Þaö er sýningarvél
sem bæöi eetur svnt 16 mm og 35
mm kvikmyndir. Þar meö ættu
öll vandræöi varöandi hljóö og
myndgæöi aö vera úr sögunni.
Samfara þessu veröur önnur
nýbreytni hjá starfsemi Fjala-
kattarins, þ.e.a.s. breytt dag-
skrárfyrirkomulag og um leið
fleiri myndir. A þessu starfsári
Fjalakattarins verða sýndar eitt-
hvað um 50 kvikmyndir i staðinn
fyrir rúmlega '30 myndir. Aður
hefur Fjalakötturinn verið með
eina samfellda dagskrá frá
september til mai, en nú verður
annar háttur á. Sýndar verða átta
dagskrár, hver og ein dagskrá
verður sjálfstæð eining út af fyrir
sig. Hægt verður að kaupa sér
tvenns konar félagsskirteini,
annars vegar félagsskirteini fyrir
þá sem staðráðnir eru i þvi fyrir-
fram að sjá allt sem Fjalakött-
urinn hefur á boðstólum. Hins
vegar skirteini sem veitir hand-
hafanum rétt til að kaupa sig inn
á einstakar dagskrár.
Að seinustu verður sú breyting
á aö i stað útgáfu sýningarskrár
fyrir allan veturinn veröa gefin út
sérstök plaköt fyrir hvern
sýningarmánuð.
Sýningar Fjalakattarins
hefjast 20. sept. n.k. og stendur sú
dagskrá frá 20,—27. sept. t fyrstu
dagskránni verða sýndar myndir
héðan og þaöan. Þar er fyrst að
nefna myndina, Bhumika eftir
Shyam Benegal og Junoon eftir
sama leikstjóra. Þar næst kemur,
Tin tromman, leikstjóri er Volker
Sclöndorff. Svo, Jane Austin i
Manhattan, leikstjóri James
Ivory og að siðustu Ódýr Skitur,
gerð af Marg. Clacy, David Hay
og Ned Lander.
Heilsársskirteiniö kemur til
með að kosta 250 kr. og réttinda-
skirteinið um kr. 30.
Nánar verður fjallað um
myndir Fjalakattarins i næsta
Helgarpósti.
EG
Þursarnir snúa aftur
Ég var ein af þeim ljónheppnu
sem var boðið á tónleika Þursa-
flokksins, sl. laugardagskvöld I
Iðnó. Ekki var selt inn. Slik var
hófsemi listamannanna að þeir
mjög skemmtilegt fyrirbrigði.
Það segir sig sjálft að það er
ekki endalaust hægt að bjóða
áheyrendum uppá þetta sama.
Nokkur lög voruúrsöngleiknum

Popp
eftir Jóhönnu Þbrhallsdóttur

þáðu eigi laun fyrir vinnu sina.
Iðnó finnst mér með skemmti-
legri konsertsölum hér i bæ.
Húsið ervinalegtog býður uppá
notalega stemmningu. Það er
ákaflega erfitt að setja sig á
háan hest og fjölyrða um tón-
leikana þvi sitt sýnist hverjum.
—Að þessu sinni voru Þursarnir
með nýtt prógramm, að mestu
tiorfnirfráútsetningum sinum á
islensku þjóðlögunum sem var
Gretti og önnur aö mér fannst i
ætt við tölvutónlist með rokk-
ivafi og öfugt. Tómas er að
mestu hættur aö leika á bassa
sinn en leikur þess i stað á
synthesyser og setur það
skemmtilegan svip á leikinn.
Egill leikur á hljómborð og
syngur. Egill setur mikinn svip
á leik þeirra þar sem söngurinn
er yfirleitti'höndum hans. Egill
á sér ákaflega fallega rödd og
hefur gott vald á henni.
En það er eins og hann vanti
alla einlægni I söng sinn, sem
veldur þvi að hann veröur stifur
og tilgerðarlegur i söngnum.
Annað er upp á pallboröiðþegar
Tómas syngur Jón var kræfur
karl og hraustur. Jafnvel þótt
það lag sé sungið með tilgerð,
þá léttist mórallinn yfir sviðinu
þegar Tómas er settur i vig-
linuna. Hann er ekki að reyna að
vera einhver annar en hann er.
— Annars var undirleikur
félaganna pottþéttur og oft á
tiðum stórgóður, þótt ekki séu
nein sérstök lög ofarlega i huga
mér. Þaö var synd aðhafa ekki
prógramm, meö dagskrá og
textum, þvi' þótt textafram-
burður Egils sé til fyrirmyndar,
þá missir maður úr orð og orð,
og hinu gleymir maður fljótt. —
Ég hlakka til að heyra i
Þursunum aftur og vona svo
sannarlega að þeir eigi eftir að
halda þaráfram. Þó mættu þeir
skemmta sér meira sjálfir við
spilamennskuna og gera hana
liflegri.
Gloria i glæpaheimum
Stjörnubiö: Gloria.
Bandarisk. Argerð 1980.
Handrit og leikstjórn: John
Cassavetes. Aðaihlutverk:
Gena Rowlands, John Adames,
Buck Henry, Julie Carmen.
Jaðarmyndir John Cassa-
vetes, — myndir sem eru ein-
hvers staðar á mörkum eigin-
legs kvikmyndaiðnaðar og
neðanjarðarframleiðslu, — hafa
þvi miður ekki borist hingað til
ameriskum afþreyingarmynd-
um af ýmsu tagi. Trúlega er
hans þekktasta hlutverk eigin-
maðurinn i Rósemarys Baby
eftir Polanski. En með þvi að
taka að sér slik og þvilik
hlutverk aflar Cassavetes fjár
til að geta staðið einn og óháður
stóru kvikmyndafélögunum, —
gert sínar eigin myndir eftir
eigin handritum og eigin höfði.
Þessar myndir eru orðnar einn
Kvikmyndir
eftir Arna Þórarinsson
lands, svo mér sé kunnugt.
Kvikmyndahúsgestir kannast
sjálfsagt margir við nafn hans
og þekkja hann i sjón, —
grannan dökkan mann með
dálitið væminn svip og enga sér-
staka leikhæfileika, — úr
sérstæðasti þáttur ameriskrar
kvikmyndagerðar siðasta ára-
tug, — Faces, Husbands,
Shadows, og A Woman under
the Influence, sem ein mynda
Cassavetes hefur verið sýnd
hérlendis á fyrstu reykvisku
“POWERfUHY ENTERTAINING'
tuw>ArtiMk
Tough, violerrt and very exciting"
LYENTERTAINIf
“Compelfeig!"
“HIGHLY ENTERTAINiNG"
& Too engrossing to watch in comfort
“SHEER ENTERTAINMENT’
COWtffllA FICTúRES
PREííENTS
A JOHN CASSA'vTTES iXM
GENA
ROWLANDS
GLORIAm
RlfCKiiíNHY jUUECARlÆN
and iiitnxbxino IOHN AOAMES
Mumc B* BILLCONTl
Pialuced b» SAM SHAW
V/nt»n »ntl txroctoet ny ÍQHN CASSAVETCS
**
Gena Rowlands vemdar John
Adames i Gloria.
kvikmyndahátiðinni og vakti
þar hvað mesta athygli og
hrifningu. Siðar hafa komið
myndir eins og Minnie
and Moskovitz,
Killing of a Chinese
tnio
£
Sólarglæta
Gamla bió: Reikað um I sólinni
(En vandring i solen)
Sænsk. Argerð 1980. Handrit:
Bibi Edlund, eftir skáldsgöu
Stig Claesson. Leikstjóri: Hans
Dahlberg. Aðalhlutverk: Gösta
Ekman, Inger Liese Rypdal, Sif
Ruud, Irma Christensson,
Margaretha Krook.
Þetta er sænsk sólarlanda-
ferð. En hún er i öörum dúr en
gamanvisa Lasse Aaberg og
félaga sem skemmtu okkur I
Regnboganum i fyrravetur.
Þessi mynd er óöur hinnar þjóð-
legu sænsku tilvistarörvænt-
ingu, — „angsten”, — eins og
henni farnast á strönd Miðjarð-
arhafsins. Nánar tiltekiö strönd
Kýpur árið 1971. Þar er þá ófrið-
legt i stjórnmálum. En hvorki
eyjarskeggjar né túristar gefa
------______________2__
þessu ástandi staös og stundar
mikinn gaum.
Miðpunktur myndarinnar er
Sviinn Tore (Gösta Ekman)
sem fordrukkinn fer um borð I
vélina i Stokkhólmi og for-
drukkinn fer frá boröi á Kýpur
og fordrukkinn skandaliserar
loks með þvi að fara berrassað-
ur i sjóinn. Hann er þunglyndið
uppmálað, rauöeygður og tek-
inn. Við vitum i raun litið um
hann. Sjálfur kveöst hann vera
rithöfundur sem hefur veriö
hryggbrotinn af leikhúsgestum
og elskunni sinni. En hver sem
ástæðan og bakgrunnurinn er,
þá sér Tore ekki sólina, i bók-
staflegum skilningi, fyrir eigin
sorg og sinnuleysi. Hann er sett-
ur á þriggja manna vitlausra-
spitala, og smátt og smátt fer
hann að finna aftur tilganginn i
lifinu. Hann finnur hann i mann-
legum samskiptum af ýmsum
sortum, — hjá ferðafélögum
Inger Lise Rypdal og Gösta
Ekman eiga stutta sælustund f
mynd Gamla biós.
eins og Ellen, miðaldra
konu I kallaleit,
ellilifeyrisþegunum
£
Breska nýbylgju hljómsveitin
The Fall héldu sina fyrstu hljóm-
leika sl. miðvikudagskvöld á
Hótel Borg. Að sögn Asmundar
Jónssonar I Fálkanum voru þetta
velheppnaðir hljómleikar.
Hljómleikar The Fall:
„Með orginal sound”
— segir Ási í Fálkanum
The Fall sagði Asmundur vera
all nýstárleg hljómsveit, þar sem
leiðtoginn þ.e. söngvarinn réði
öllu i sambandi við prógrammið.
„Hann ákveður hvað skuli spilað
og hinir hljómsveitarmeðlimirnir
fá jafnvel ekkert að vita um það
fyrr en nokkrum minútum fyrir
hljómleikana”. Asmundur sagð-
ist búast við enn betri hljómleik-
um á laugardaginn þvi þá væru
The Fall búnir að átta sig enn bet-
ur á islenskum áhorfendum.
Hljómleikarnir á morgun verða i
Austurbæjarbiói og hefjast kl.
16.30. Miðinn kostar kr. 90 og fæst
i Fálkanum.
EG
Systkini halda tónleika
A morgun halda systkinin Guð-
rún Sigriður og Snorri Sigfús
Birgisson tónleika f Norræna hús-
inu kl. 16.30.
Guðrún hefur undanfarin fjögur
ár verið við tónlistarnám I Parfs.
Listapóstur spurði Guðrúnu hvort
hún væri búin að Ijúka námi?
„Nei, það er alltaf hægt aö
halda áfram. En ég stefni að þvi
að ljúka þessum áfanga sem ég er
i núna eftir 1—2 ár.”
— Hvernig er að vera náms-
maður i Paris?
„Það er spennandi. Þaö var I
fyrstu einna erfiðast að komast
inn i málið. En I Paris er mikið
um að vera og það er alltaf gam-
an að kynnast nýjum kúltúr”.
— Af hverju valdir þú flautuna
sem hljóðfæri?
„Mér fannst hún falleg. Þegar
ég var aö byrja aö læra var mér
ráðlagt aö læra á eitthvað annaö
praktiskara hljóðfæri, en ég varð
fljótt hrifnust af flautunni”.
— Nú eru þetta fyrstu tónleik-
arnir þinir hér á landi, hvernig
leggst það I þig?
„Bara vel. Það er alltaf ný
reynsla að flytja prógramm á
tónleikum”.
Þess má geta að á tónleikunum
flytja þau systkinin fimm stutt
verk eftir frönsku tónskáldin,
Sancan, Debussy, Ravel, Varése,
og Messiaen. Og á eftir hlé leika
þau verk eftir Schumann og Schu-
bert. E.G.
Guðrdn... hrífin af flautunni.
Framhaldið vantar
Algengustu vinnubrögð við
fréttaskrif á islenskum dag-
blööum, eru þau, að blaða-
maður/fréttamaöur lyftir sím-
tóli og hringir i einn eða tvo
aðila. Fréttamaöurinn birtir
siðan meira eða minna orörétt,
það sem viðmælendur hans hafa
sagt um tiltekið mál. — Búiö!
I flestum tilvikum, er frétta-
efni einfaldlega afgreitt á þenn-
an hátt og málið er þar með úr
sögunni. Fréttamaðurinn hefur
einvörðungu þénað sem prent-
vél eins, tveggja eða þriggja,
sem hafa komið erindi sinu á
framfæri við alménning. Þessi
stjórnarmeirihlutans leggja Ut
af umsögnum ráöamanna
borgarinnar og lýsa fyrirætlun-
um i sambandi við byggingu
leiguibúða. Málgagn/málgögn
fyrrverandiráöamanna borgar-
innar, blása út útúrsnúninga á
málflutningi borgarstjórnar-
fldckanna og segja aö nú eigi að
reka aldraða húseigendur Ut á
götuna svo að vegalaus almUg-
inn fái inni. Eftir nokkra daga
hverfur svo málið af dagblaös-
Siðunum og bráöum veröa
blaöamenn bUnir aö gleyma þvi
aö skotur er á húsnæði á höfuð-
borgarsvæöinu og að þeir sem
Fjöimiðíun'
eftir Gunnar Gunnarsson
aöferð er reyndar einkar hand-
hæg og hagkvæm fyrir þá aðila,
sem vilja saida samfélaginu
orösendingu — vilja fá efnibirt.
Og um vinnubrögð frétta-
mannsins er svo sem ekki nema
gott eitt að segja — þ.e.a.s. ef
aðferðin teygðist ekki út i enda-
leysu.
Fyrir nokkrum dögum rauk i
gangumræða um húsnæðisleysi
iReykjavik. Húsnæðismálin eru
reyndar stöðugt umræðuefni
meðal fólks. Menn velta stöðugt
fyrir sér verði á Ibúöum og
húsum og segja voöalegar sögur
af leiguokri. Svo hefur sú þróun
orðið, að æ fleiri vantar húsnæði
sem verður æ dýrara. Hvernig
taka blaöamennirnir á þessu
áriðandi og forvitnilega efni?
Siödegisblöðin birta rosa-
fregnir af helviti húseigenda:
Að þurfa að leigja frá sér og svo
er umgengni sumra leigjenda
fyrir neðan allt velsæmi.
Málgagn/málgögn borgar-
eru svo heppnir aö fá þak yfir
höfuðið, sæta ýmist afarkjörum
af hendi leigusala ellegar
neyðast til að greiða okurvexti
af bankalánum. Astandið er
óbreytt.
Nú er það satt og rétt, aömál-
gögn til hægri og vinstri birta
greinar og viötöl, leiðara og rit-
stjórnargreinar, sinum málstað
tilhjálpar. En hvar er hin sifellt
viðvarandi og vakandi
blaöamennska, sem sér þróun-
ina fyrir. Blaðamenn, eins og
aðrir, hljóta að geta fylgstmeö
málum og málaflokkum
álengdar, skrifaö fréttir og
undirbyggðar greinar og bent á
hvenær ófremdarástand er
orðið óþolandi — og hvers
vegna.
Hér um daginn varð uppi fót-
ur og fit vegna stöðu ullar-
iðnaðarins á Akureyri. Viðtölin
flæddu upp og niður
siður blaðanna, út
um útvarp og sjón-
UiIII
$