Helgarpósturinn - 22.04.1983, Blaðsíða 17

17
Ljej____________
,rjnn Föstudagur 22. apríl 1983
Hlemmur 5
öllum þeim fjölda, kannski einn
þúsundasta. Hlemmur er áning-
arstaður og eins og alltaf um slíka
staði er áningin lengri hjá litlum
hópi. Sá hópur á til að ráfa á milli
Hlemms og annarra staða í ná-
grenninu og miðborginnií1
Neyslan vex
Edda Ólafsdóttir í Útideildinni
segir að starfsmenn deildarinnar
séu málkunnugir hundruðum
unglinga. Fáir þeirra séu þannig
staddir, að ástæða sé til að hafa
áhyggjur af þeim. „En því er ekk-
ert að leynaj* sagði Edda, „að við
höfum þungar áhyggjur af á-
standinu í fíkniefnamálum hér.
Við teljum að neyslan fari vaxandi
og erum að reyna að finna leiðir út
úr vítahringnum. Við erum því
ekki með neinar patentlausnir,
okkar starfi er ætlað að vera fyrir-
byggjandi“
Sigtryggur sagðist álíta fólki
hollt að líta á staðreyndir málsins:
„Aðstaða fyrir unglinga á Reykja-
vikursvæðinu er mjög bágborin.
Fyrir þessa tuttugu þúsund ungl
inga eru fimm félagsmiðstöðvar í
Reykjavík, engin aðstaða í Hafn-
arfirði, félagsmiðstöð í Garðabæ,
engin aðstaða í Kópavogi þótt ver-
ið sé að byggja þar upp og engin á
Álftanesi. Og þar sem aðstaða er
fyrir hendi er hún að verulegu
leyti byggð á tilboðum. Komið
hingað og gerið þetta, krakkar. Á
Hlemmi og fleiri slíkum áninga-
stöðum af ýmsu tagi geta þessir
krakkar verið og gert það, sem
þau vilja sjálf.
Unglingar eru nefnilega af-
skiptir rétt eins og fatlaðir og
gamalt fólk. Unglingsárin eru
ekki orðin til mikils annars en að
bíða. Það er hugsað um börn, þau
eiga vísan samastað heima hjá sér
í flestum tilfellum, en unglingarn-
ir finna sig ekki eins vel. Þau eru
að bíða eftir því að verða fullorð-
in. Fyrir fimmtíu árum eða svo
var yngsta fólk á vinnumarkaði
hérlendis um tólf ára. Nú er
yngsta fólkið á vinnumarkaði
18-19 ára. Þetta hefur gerst með
lagasetningu, skólakérfi og svo
framvegis. Unglingar eru einfald-
lega ekki taldir með í dag. Og það
tekur þau sífellt lengri tíma að
finna sig í þessum heimi hinna
fullorðnu“
Rótin á heimiiunum
— Á Hlemmi, og þá væntanlega
fleiri stöðum, eru augljóslega ungl-
ingar, sem eiga í einhverskonar
erfiðleikum, sum margþættum.
Hvers konar erfiðleikar eru algeng-
astir?
„í langflestum tilfellum eru ein-
hverskonar erfiðleikar á heimilun-
um. Þau hafa engan áhuga á að vera
heima hjá sér á kvöldin, það kallar
bara á rifrildi og hávaða. Þá er
alveg eins gott að vera á Hlemmi.
Og samtöl á heimilinu snúast mest-
megnis um hagnýta hluti - hvenær á
að koma heim, hvenær á að vakna,
hvenær á að fara í skólann og svo
framvegis. Tilfinningaleg tengsl
milli fjölskyldumeðlima vantar oft.
Ég hef til dæmis tekið eftir því í
mínu starfi hjá Unglingaráðgjöf-
inni“, hélt Sigtryggur áfram, „að
oft á tíðum þarf ég að byrja á því að
koma á sambandi milli annarra
fjölskyldumeðlima innbyrðis".
— Heimiliserfiðleikar eins og
áfengisvandamál, áttu við?
„Það þarf ekki til. Og það þarf
ekki heldur til fjárhagsáhyggjur.
Aðalvandinn er tilfinningakuldinn,
tilfinningalegur vanþroski. Tækni-
væðingin í þjóðfélaginu kallar á
þetta, fólk þarf í rauninni ekki mik-
ið að hafa samskipti augliti til aug-
litis. Það er sjónvarp, útvarp, plötur
og video.... Ég held að það sé vert að
hafa af þessu miklar áhyggjur“.
Lært af Christiane F.
En það er fleira, sem er vert að
hafa áhyggjur af. í frásögn Gísla
Björnssonar hér að framaji, og í
sögunni af honum Sigga hér á
opnunni, er vikið að því uppátæki
að sprauta áfengi beint í æð. Ekki
þarf að hafa mörg orð um hversu
varasamt slíkt getur verið.
„Það fór að bera á þessu eftir sýn-
ingar á myndinni „Dýragarðsbörn-
SKRIFSTOFUVÉLAR H.F.
in“ í vetur“, sagði Gísli Björnsson í
samtali við blaðamann Helgar-
póstsins. „Við höfum líka dæmi um
að þau mylji töflur, jafnvel magnyl
eða sjóveikitöflur, og sprauti í sig.
Þau kalla þetta kokkteil. Auðvitað
er þetta stórvarasamt - ígerðarhætt-
an er aðeins ein hætta þessu sam-
fara“.
— Mér hefur skilist að það sé
ekki bara hass, sem þessir krakkar
sækjast í...
„Nei, ef lítið er um hass á markað-
inum hér þá vex notkun á töflum
allskonar og áfengi. Það var lítið
um hass í gangi upp úr áramótun-
um - þá var brotist inn í apótekin.
Það er nefnilega ekki allt fengið
með því að skrúfa fyrir innflutning-
inn á kannabisefnum, hassi og
marijuana. Fólk leitar í annað, ein-
hverskonar vímugjafa. Það verður
aldrei hægt að útiloka öll efni, sem
hægt er að nota til að komast í
vímu. Lím, þynni, gas og þesskonar
efni er ekki hægt að útiloka. Málið
snýst um að fá þau til að hætta, gera
sér hættuna ljósa“, sagði Gísli
Björnsson.
Eðlilegt fjölskyIdulíf
óþekkt
Sigurður Jónasson, uppeldisfull-
trúi Neyðarathvarfi unglinga í
Kópavogi, sem starfar í tengslum
við Unglingaheimili ríkisins, segist í
vetur hafa orðið var við mikla pillu-
neyslu meðal sinna skjólstæðinga,
sem flestir hafa verið viðloðandi
Hlemm. Áfengi væri þó mest í
gangi. En pillunotkun færi vaxandi
og einnig niður í aldursstiganum.
„Það var hörgull á hassi í vetur,
pillurnar fylltu í skarðið“, sagði
Sigurður í samtali við blaðamann
HP:
— Hvaðan koma þær - og hvers-
konar töflur eru þetta?
„Róandi lyf, örvandi, allt þar á
milli. Sjóveikipillur voru vinsælar
áður fyrr. Hvaðan þær koma er
ekki gott að segja, ég held að við-
loðandi þessa samkomustaði ungl-
inganna séu eldri menn, uppkomið
fólk, sem hefur einhvern aðgang að
töflum. Og þeir virðast fá að vera í
friði“.
Sigurður tók undir það, að ungl-
ingarnir sem leituðu i Neyðar-
athvarfið og aðrar slíkar stofnanir,
12 ára og eldri, ættu það sameigin-
legt að búa við einhverskonar
vandamál heima fyrir. „Oft er
stjúpi inni í myndinni og honum
semur kannski illa við krakkana.
Við höfum orðið varir við all mörg
dæmi um slíkt í vetur“.
— En hvaðan koma unglingar í
Neyðarathvarfið?
„Mestmegnis frá lögreglu og
Félagsmálastofnun. Þessum stað er
ætlað að vera skammtímavistun en
það hefur nú gengið upp og niður.
Við höfum verið að reyna að gera
einhverja hluti hér, greiða götu
krakkanna á einhvern hátt“.
— Er vandinn að stækka - fjölg-
ar þessum krökkum, sem lent hafa
á svo miklum villigötum að þau
þurfa að leita í neyðarathvarf fyrir
unglinga?
„Það sýnist mér, já. Allar stofnan-
ir eru fullar - Smáratún, Unglinga-
Framh. á síðu 23

Hverfisgötu 33 — Simi 20560 — Pósthólf 377
þurfa aldrei að
Gefðu þeim bara venjulegan pappír og frumrit að
fara eftir og á örskotsstundu færðu í hendur svo
fullkomin afrit að örðugt reynist að greina þau frá
fyrirmyndinni.
Þó U-BIX muni e.t.v. ekki slá í gegn í skemmtana-
iðnaðinum er leitun að vandaðri og hæfileikaríkari
eftirhermum. Æfingalaust líkja þær eftir öllu sem
kemur fyrir sjónir þeirra og malandi af ánægju \
vinna þær frá morgni til kvölds á'n þess að fara
nokkru sinni fram á launahækkun.
Er nokkur furða þó þessar dömur séu oftast
æviráðnar?
Láttu útlitið ekki blekkja þig. Þær líta út eins og
venjulegar Ijósritunarvélar, en þegar þú kveikir á
þeim kemur annað í Ijós.
U-BIX eftirhermurnar
- hressileg nýjung