Helgarpósturinn - 14.06.1984, Side 12

Þórsmörk:
FERÐIST ÞANGAÐ
MEÐ VÖNU FÓLKI
Þórsmörkin er án efa sá ferða-
mannastaður á lcmdinu sem dreg-
ur hvað flesta til sín. Hinsvegar er
rétt að benda á að þangað ættu
menn ekki að fara á eigin farar-
tækjum, en leggja allt sitt í hendur
vönum mönnum. Ferðalag í Þórs-
mörk heppast best með sérieyfis-
höfum á BSÍ í Reykjavík, og ekki er
verra að kaupa sér miða hjá Útivist
eða Ferðafélagi íslands.
Og talandi umþessi tvö ágætu
ferðafélög, þá eru þau með á boð-
stólum geysifjölbreyttar ferðir um
land allt, stuttar og langar, og verð-
ið er hagstætt að svo miklu leyti
sem hægt er að tala um hagstætt
verð hér á landi.
Þórsmörk er einstakiega veður-
sæl gróðurvin, merkilegt hve gróð-
ursælt getur orðið í skjóli jöklcinna
eins og þarna í skjóli Mýrdalsjök-
uls. Náttúran er fjölskrúðug og
gjöful ferðamanninum. Hér skipt-
ast á fjalistindar, hamrcigil, dalir,
skógur og ár. Tveir skálar eru í
Þórsmörk, Ferðafélagsskáiinn í
Langadai og skáli Austurleiðar h.f. í
Húsadal. Minjar um mannabyggð
eru í Þórsmörkinni.
Mörkin er friðuð og á reyndar 60
ára friðunarafmæli í ár. Skógrækt
ríkisins á mikiar þakkir skildar fyr-
ir, því ella hefði Mörkin án efa orð-
ið eyðingu að bráð.
Vert er að benda ferðafólki á að
ganga um Þórsmörk ekki síður en
aðra staði, með hinni mestu virð-
ingu, ganga snyrtilega um að fara
varlega með eld. Einnig skal bent á
að Krossá getur verið viðsjárverð-
ur farartálmi og ekki nema á færi
vönustu manna að aka yfir hana.
Því miður hefur glannaskapur
kostað mannslíf þama, en það á að
vera algjör óþarfi að efla í tvísýnu.
Ef þið finnið gullkistu Þrasta:
GERIÐ FJÁRMÁLARÁÐHERRA
Eftir akstur um Eldhraun og
Mýrdalssand er komið til Víkur í
Mýrdal. Þeir í Vík hafa verið að
vakna blessunarlega í ferðamálun-
um, enda hefur Mýrdcdurinn upp á
margt óvenjulegt að bjóða.
Núna aiveg nýlega var opnuð
þjónustumiðstöðin Víkursel, gist-
ing í smáhýsum, sem áreiðanlega
mun freista margra. Ekki er það
verra að húsunum hefur verið
komið fyrir í sérkennilegu lands-
lagi í nánd við fuglalífið í klettum
VIÐVART
og fjörum og í nánd við þjónustu-
miðstöðina Víkurskála.
I næsta nágrenni eru margir
skoðunarstaðir og nægir þar að
benda á Kötlutanga, syðsta odda
landsins, Hjörleifshöfða, Dyrhóla-
ey. AJlir drangar og sker út af Dyr-
hólaey eru friðlýst svæði af Nátt-
úruvemdarráði. Áður fyrr var þetta
svæði talið syðsta landssvæði
landsins, en nú er það semsé
Kötlutangi, sem talinn er skarta
þessari upphefð.
Áfram er haldið að Skógum, og
þar er Skógafoss, sem sjálfsagt er
að skoða. Hann er 60 metra hár og
af mörgum talinn „best hannaði
foss landsins" eins og einn sér-
fróður maður tjáði okkur (hcinn er
reyndar húsagerðarmeistari). Skóg-
aráin á upptök sín í Fimmvörðu-
hálsi. Sagt er að Þrasi landnáms-
maður (sbr. sagnorðið þrasá) hafi
falið gullkistu sína undir fossinum.
Finni einhver ferðalangur kistu á
þessum slóðum er honum bent á
að gera fjármálaráðherra viðvart!
Vestmannaeyjar:
HUNDRAÐ
ÞÚSUND
FERÐAMENN Á ÁRI
Þeir í Vestmannaeyjum geta
með nokkurri vissu talið ferða-
mennina, sem til þeirra koma.
Annað hvort koma þeir með Flug-
leiðum, — nú eða þá Herjólfi. Hægt
er að reikna út með nokkurri ná-
kvæmni hversu margir farþegar
eru Eyjaskeggjar, og afgangurinn
eru ferðamenn og gestir í Eyjum.
Og í Eyjum er svo sannarlega
gott að dvelja. Á þessum stað er
jafnvel samkeppni um ferðamenn-
ina. Nýstofnuð er öflug ferðaskrif-
stofa sem þegar hefur eignað sér
drjúgan hlut, og Páll Helgason
gamalgróinn í ferðamannaþjón-
ustunni, heldur áfram einn á báti.
Vestmannaeyjar eru 15 hamra-
eyjar, snarbrattar í sjó fram, allar
til orðnar eftir neðansjávcireldgos.
Þær elstu eru raunar ungar jarð-
fræðilega séð, eða 10 þúsund ára
gamlar. Yngst er Surtsey, rétt lið-
lega tvítug að aldri.
12 HELGARPÓSTURINN.
Varla þarf að fara mörgum orð-
um um eldgosasögu Vestmanna-
eyja síðan. Þar varð eldgos í byggð
fyrir 11 árum og þriðjungur hús-
anna í bænum varð eldi, ösku og
gjalli að bráð.
Afleiðingar gossins eru sýnileg-
ar ferðamönnum í dag, enda nauð-
synlegt að varðveita eitthvað af því
sem þetta heimsfræga gos leiddi cif
sér fyrir íbúana.
En fleira er að sjá í Eyjum. Þarna
er fuglalíf fjölskrúðugra en víðast
hvar annars staðar, lundabyggðin
er eins og heimsborg yfir að líta.
í skoðunarferð með leiðsögu-
manni um Heimaey mun sagan
spretta fram í nánast hverju spori,
þar með talið Tyrkjaránið 1627. Þá
er sigling umhverfis Eyjamar ein-
hver hin ágætasta skemmtun og
eftirminnileg, ekki síst þegar blásið
er í trompettinn í „bláa hellinum"
þeirra Eyjamanna, sem mun vera
enn fegurri en sá sem ítalir státa af
á Kaprí.
í bænum sjálfum er margt að
skoða, m.a. byggðasafnið í Safna-
húsi bæjarins og hið merka sæ-
dýrasafn Friðriks Jessen. í byggða-
safninu er kanóna frá tímum
Tyrkjaránsins, og þcir eru 34 verk
eftir meistara Jóhannes Kjarval.
Matstaðir eru ágætir í Eyjum
og nýbyggt hótel. Sjoppur og
skyndibitastaðir eru margir, ein-
hver ferðalangur sem var þar ný-
iega sagðist hafa hætt að telja þá,
þegar hann var kominn í tólf...
Núna í ágústbyrjun er þjóðhátíð
Vestmannaeyja, og þarf varla að
minna á hana. Þangað flykkist fólk
hvarvetna af landinu, enda er sú
hátíð alltaf jafn mikið ævintýri.