Helgarpósturinn - 24.01.1985, Blaðsíða 24

NÆRMYND
Siguröur Helgason ' er
fæddur á frídegi verkalýðs-
ins árið 1946, frumburður
hjónanna Sigríðar Sigurðar-
dóttur og Helga J. Sueinssonar
fulltrúa hjá LÍÚ. Ættir sínar rekur
hann ekki út fyrir bæjarmörk
Reykjavíkur fyrr en í fjórða lið, en
nafnið ber hann eftir afa sínum í
'móðurlegg, Sigurði Sigurðssyni
skipstjóra á togaranum Geir RE,
miklum aflamanni á sinni tíð, en
hann er nú látinn fyrir nokkrum
árum.
Systkini Sigurðar eru fjögur og
vekur athygli að af þessum barna-
hópi Sigríðar og Helga eru þrjú
menntuð í viðskiptafræðum. Auk
Sigurðar sjálfs eru það þeir Sveinn
Gunnar og Helgi Sœmundur, en
önnur eru Ágústa hjúkrunarfræð-
ingur og Jóhann sem er doktor í
jarðfræði.
Æskuheimili Sigurðar var við
Hagamelinn, nánar tiltekið í þar-
næsta húsi við barnaskóla hverfis-
Iinn nýráðni forstjóri Flug-
leiða er hæglætismaður.
Þessa rólyndis hans varð
vart strax í frumbernsku. Mamma
hans minnist stráksa: „Hann var
afskaplega þægt barn, hlédrægt
og feimið. Hann á nú rólegt fóik
' að, en sjálfur var hann og er enn-
þá, rólegastur allra í ættinni." Und-
ir þessa lýsingu af Sigurði taka
æskufélagar hans. Magnús Gunn-
arsson, framkvæmdastjóri VSÍ,
var samferða honum í barnaskóla
og lætur tvö orð nægja um per-
sónueinkenni hans frá þessum
tíma: „Yfirmáta hógvær." Örn
Ottesen Hauksson, fjármála-
stjóri Nóa-Síríuss, var einnig með
Sigurði í Melaskólanum: „Hann
var lítið sem ekkert gefinn fyrir
það að ærslast eins og stráka var
nú annars siður á þessum árum.
Strákapör voru honum ekki að
skapi, hvað þá þátttaka í hverfa-
bardögum. Hann var meinlaus,
þægur og prúður, gat átt það til að
glettast iítiliega, en það var heldur
ekkert meira. Hinsvegar var hann
mjög trúr öllum sínum vinurn." |
Nei, ærslin áttu ekki við hann
og aðrar íþróttir almennt alls ekki.
„Og svo hefur alltaf verið með
hann Sigga,“ segir Magnús Gunn-
arsson, „ég hef ekki kynnst virkari
antisportista," bætir hann við. Það
var kannski einna helst skák sem
vakti spenning með honum sem
stráklingi, jú, og dúfur. Ásamt
Erni Ottesen og bræðrum sínum
tók hann sig tii einn sunnudaginn
og reisti forláta dúfnakofa í garð-
inum heima hjá sér, nágrönnum til
lítillar hrifningar. Og svo bar hann
út Vísi.
Örn segir: „Hann var bara svo
miklu meira inni við en við hinir
strákarnir. Sjálfsagt réði þar mestu
hvað hann fékk fljótt mikla
ábyrgðartilfinningu gagnvart
heimanámi sínu. Hann virtist vilja
ná vissri fullkomnun á því sviði
strax sem strákur, og lagði því,
ákaflega hart að sér við að skila
öllu til kennarans sem best úr
garði gerðu. Og ef hann skildi ekki
eitthvað í fyrstu yfirferð greip
hann bara til þrjóskunnar. Ég held
að hann hafi aldrei verið neitt gef-
inn fyrir að gefast upp i baráttunni
við sjálfan sig.“
Það kom lika fljótt í ljós að
Sigurður uppskar í sam-
ræmi við sáninguna, hvað
barnaskólanámi viðvék. Hann
fékk jafnan hæstu tölustafina i
bekknum þegar einkunnabókum
var útdeilt á vorin. Og fyrst tölur
eru nefndar: Ef eitthvað var eftir-
læti hans sem stráks þá voru það
tölur í reikningsbókum. Sá áhugi
hefur síður en svo rénað með ár-
unum, þvert á móti eflst, en beinist
nú fremur að linuritum en reikn-
ingsbókum eins og gefur að skilja.
Þar þykir hann séní.
Á sumrin tók hann rútuna ein-
samall austur í Suðursveit til
Ragnars bónda Sigurðssonar í
Gamla-Garði, sem þar býr nú ein-
búi: „Jú, ég man vel eftir gutta.
Hann var nú frekar rólegur, fannst
mér, og hugsi, en ef því var að
skipta þrælduglegur og röskur að
taka til hendinni. Ég held að hann
hafi heillast af Suðursveitinni,
landslaginu, náttúrunni. Eitt
haustið kom hann að máli við mig
og sagðist ekki geta hugsað sér að
fara aftur vestur á mölina, hvort
ég vildi nú ekki vera svo góður að
leyfa sér að vera alveg yfir vetur-
inn, hann skyldi bara sækja hérna
næsta skóla og haga sér vel.“ Þetta
segir Ragnar sem annaðist Sigurð
í fimm sumur, ailt fram að ferm-
ingaraldri.
Unglingsárin liðu. Alltaf var Sig-
urður jafn rólyndur, hógvær og
námsglaður. Mamma hans minn-
ist þess hvað hann fór lítið út að
skemmta sér. „Það er varla hægt
að hugsa sér heimakærari ungling
en Sigurður var.“ Vinir hans segj-
ast líka hafa átt erfitt með að draga
hann með sér út á lífið. „Hann virt-
ist eiga nóg með sjálfan sig og var
ekkert gefinn fyrir það að horfa í
kringum sig á hitt kynið, eins og
okkur hinum strákunum þótti
mest í varið," segir Örn Ottesen og
leiðir síðan hugann að því þegar
þeir voru að útskrifast úr Versló
tuttugu ára gamlir: „Dimitteringin
í Verslunarskólanum heitir Peysu-
fatadagur, eins og menn kannski
vita. Og svei mér þá ef það var
bara ekki í fyrsta skipti þá, sem ég
sá Sigga leiða stelpu!" Annar fé-
lagi Sigurðar frá þessum árum seg-
ir Sigurð einfaldlega hafa verið
praktískan í kvennamálum. Jafn
mikili námshestur og hann var
hafi gert sér ljósa grein fyrir hvað
stelpufans gæti auðveldlega gert
úti um lærdóminn: „Það lýsir
Sigga dálítið vel að hann hóf ekki
búskap fyrr en hann var algjör-
lega orðinn fullnuma í fræðunum,
nefnilega í rekstrarhagfræði!"
Versió, já. Hann var
þar fyrst og fremst
til að læra. I félags-
lífinu var hann aftur á móti „mjög
til hliðar", eins og Örn Ottesen
orðar það. „Yfirmáta hógvær,“
endurtekur Magnús Gunnarsson
en bætir við í þetta skipti: „Hann
var svo sem með í því sem við hin
vorum að gera, en hann átti þar
aldrei neitt frumkvæði. Aldrei for-
ystusauðurinn, nema þá náttúr-
lega í einkunnum." Þar blómstraði
Sigurður sem endranær og „kúr-
istinn", eins og hann var þá af sum-
um nefndur, skildi við Verslunar-
skólann með tvenn verðlaun upp
á sparivasann. Þar komu tölur
nærri. Hann varð langhæstur í
stærðfræði og hampaði þar að
auki bókfærslubikar skólans.
„Siggi fór í gegnum viðskipta-
fræðideild Háskólans rétt eins og
hann hafði farið um Verslunar-
skólann, af rósemi og nákvæmni,"
segir Magnús Gunnarsson, sem
enn var honum samferða á náms-
brautinni. „Hann var ómetanleg
hjálparhella okkur skussunum
sem stunduðum ekki námið sem
skyldi. Það var alltaf hægt að leita
í smiðju hans, ef eitthvað vantaði í
sambandi við námið. Og hann
leysti úr öllum gátum manns, enda
var hann þá jafnan búinn að liggja
yfir efninu lengi og vel. Ég held að
ég geti fullyrt að einkunnakúrfa
þessa árgangs viðskiptafræði-
nema sem við Siggi tilheyrðum
hefði orðið töluvert og eflaust
miklu tilkomuminni ef þessa
talnameistara hefði ekki notið við.
Hann bókstaflega lærði fyrir
bekkinn."
Sigurður útskrifaðist úr við-
skiptafræðideild Háskóla ís-
lands vorið 1971 með ein-
hverja hæstu einkunn sem nokkur
viðskiptafræðingur getur státað af
á lslandi. Hann var dúx ársins. Það
Sigurður Helgason
eftir Sigmund Erni Rúnarsson teikning Elín Edda
Sigurður Helgason yngri tekur við starfi forstjóra
Flugleiða fyrsta júní í sumar. Það var látið svo heita í
fréttatilkynningu frá fyrirtækinu þegar næsti forstjóri
þess var fyrst nefndur, að „samstaða“ hafi verið um
ráðningu hans á meðal stjórnarmanna þess. f Nær-
myndinni sem hér á eftir verður dregin upp af júní-
ornum kemur annað í ljós, svo og hitt hver hann eigin-
lega er, þessi huldumaður sem næsta ekkert hefur borið
á til þessa; maðurinn sem á að stjórna stærsta einka-
fyrirtæki Islands næstu árin.
24 HELGARPÓSTURINN