Helgarpósturinn - 29.08.1985, Síða 15

LISTAPi
„Omannleg
stœrd“
segir Jón Reykdal myndlistarmaöur
um plássið sem hann hefur fyrir
langstœrstu einkasýningu sína til
þessa.
,,Þetta er nœstum því ómannleg
stœrb, alveg hreint rosaleg, þœr
mynda minna sem virtust vera svo
œgilega miklar heima á vinnustofu
verda hérna að krœkiberjum í hel-
víti.“
Jón Reykdal myndlistarmaður
opnar sína langstærstu einkasýn-
ingu á laugardaginn. Hér á undan
varð honum hugsað til þeirra fimm
hundruð fermetra af plássi sem
hann hefur fyrir milli sextíu og sjö-
tíu myndir sem hann ætlar að sýna
fólki um og upp úr helginni.
Hann er hvað þekktastur fyrir
grafíkina sína, en nú bregður svo
við að ekkert svoleiðis verður að
sjá. Aðeins olíumálverk og þurrkrít-
armyndir: „Maður verður að geta
skipt um tempó í listinni. í grafíkinni
er þetta svo óskaplega hægfara að
endurnýjunin verður lítil. Olíumál-
verkið og þurrkrítin ganga miklu
hraðar fyrir sig. Þetta fer samt ekki
svo hratt hjá mér núorðið að það sé
hrátt; yfirlegan er þó nokkur, en þó
hvergi nándar eins og í grafíkinni þar
sem maður stendur uppi með átta
verk eftir allt árið.“
Sýningin stendur til fimmtánda
september. Landið er viðfangsefnið.
Jón segir þetta vera allt saman hug-
læg verk hjá sér núna. Hann segir
líka að þegar sér verði litið inn í sal-
inn þar sem hann segi þetta í síma
sjái hann svo greinilega hvað allt sé
morandi í fjöllum hjá sér. Þessar
myndir séu sínar hugmyndir um
landið sem hann hafi fengið á ferð-
um sínum á síðustu árum. Þetta séu
samt ekki þannig myndir að hægt sé
að rata eftir þeim. Það er öllu bland-
að saman á þeim, áhrifum héðan og
þaðan, allt saman afskaplega hug-
lægt.
Jón segir svo að sín bíði að rista
aftur í dúk að þessari sýningu niður
tekinni. Félagsskapurinn íslensk
grafík verði með samsýningu næsta
vor og þar verði hann með. Sig sé
farið að kitla í lófana að taka upp
þau gömlu miðaldavinnubrögð, sem
þar þurfi með.
-SER.
Jón Reykdal myndlistarmaður, heima (vinnustofunni sinni (vikunni:
þeim."
Þetta eru ekki þannig myndir að hægt sé að rata af
Smartmynd
„Éinskonar táningapopp, eða bara popptónlist," segir Ragnhildur Glsladóttir um múslkina sem hún hefur nýskrifað fyrir Stúd-
entaleikhúsið og nýjasta verkefni þess, rokksöngleikinn Ekkó eða Guðirnir ungu. Smartmynd.
„Pœlt í
plötu“
með lögunum sem Ragga Gísla var að
semja við rokksöngleikinn Ekkó eða
Guðirnir ungu.
Síðustu tvœr vikur hefur Ragga
Gísla verið að sémja tónlist fyrir
sviðsverk, en það hefur hún aldrei
gert áður. Stykkið er rokksöngleikur
og heitir Ekkó eða Guðirnir ungu
eftir Claes Andersson í þýðingu Ol-
afs Hauks Símonarsonar, en Stúd-
entaleikhúsið setur leikinn upp í til-
efni af ári œskunnar í leikstjórn
Andrésar Sigurvinssonar og œtlar
að fara víðreist með.
„Mér heyrast þetta vera einfaldar
grípandi melódíur, jafnt hraðar sem
hægar, einskonar táningapopp, eða
bara popptónlist; allavega var þetta
unnið mjög hratt, en þetta verða
víst ellefu lög, jú einmitt, það er ver-
ið að pæla í að gefa þau saman út á
plötu, en hvort það nú verður, er
allsendis óvíst," segir Ragnhildur og
bendir á að það verði þeir Gústi og
Dóri úr Með nöktum, ásamt Jóni úr
Oxzmá og Margréti svuntuþeysara
HELGARPÓSTURINN 15
sem leika muni þessi lög hennar á
sýningum, sem sagt ekki hún sjálf,
enda bíði hennar lokavinnsla plöt-
unnar sem hún er að senda frá sér
með manninum Jakobi Frímanni í
haust.
En þá er þess líka að geta að Ekkó
eða Guðirnir ungu fjalla um táning-
inn og umhverfi hans. Sagt er frá
samskiptum þeirra við hitt kynið,
foreldrana, skólann, vinina og allt
það, þið vitið. Umgjörð verksins er
klíkan og samskipti unglinganna
innan hennar. Ragga taldi þetta
verk ekki einasta vera hollt hugum
táninga heldur ekki síður þeirra
sem væru að ala þá upp, ergó: for-
eldranna. Jæja, sýningin fór af stað
í Tónabæ á þriðjudagskvöld, kom
við á Akranesi í gærkvöldi og menn
ættu svo bara að bera sig eftir því
hvenær hún á leið framhjá þeim.
Fara, sjá og heyra. Dilla sér.