Helgarpósturinn - 07.05.1987, Side 3

FYRST OG FREMST
TVEIR hífaðir félagar sátu á
Fógetanum um helgina. Þeir voru
orðnir æstir eftir pólitískar deilur
og til að slá félagann lit af laginu
varð öðrum þeirra að orði: „Veistu
það að einu sinni var ég með
svona alskegg eins og þú. Svo leit
ég í spegil og sá hvað það var ljótt
að hafa skegg svo ég rakaði mig
hið snarasta!" Hinn lét sér ekki
bregða og svaraði: „Einu sinni var
ég með andlit eins og þú. Svo leit
ég í spegil og sá hvað það var
hrikalega ljótt. Þá lét ég mér vaxa
alskegg...!“
STJÓRNMÁLAMENN eru
mikið grinistafóður, hvar i heimi
sem er og virðast hitamálin harla
keimlík, hvað sem öllum landa-
mærum líður. Þessa teikningu
rákumst við á í erlendu dagblaði
og í lauslegri þýðingu er textinn
svona:
„Guð hjálpi mér! Ef pólitíkusar
þyrftu nú að segja af sér sökum
óheiðarleika, gætu flokkarnir ekki
lengur boðið fram vegna
manneklu."
FRAMSÓKNARKONUR
urðu að vonum glaðar þegar
kvenmaður bættist í þingflokkinn
í nýliðnum kosningum. Af þessu
tilefni var haldið samkvæmi, þar
sem Valgerður Sverrisdóltir var að
sjálfsögðu heiðursgestur. í þakkar-
ræðu sinni minntist þingmaðurinn
á viðtal, sem Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir átti við hana á
Bylgjunni um kynlíf minka. Kom
m.a. fram í útvarpsviðtalinu, að
högnarnir eru látnir æsa minka-
læðurnar hressilega upp, allt að
tveimur dögum áður en eðlun fer
loks fram. Tilvitnun í þessar sam-
ræður Valgerðar og Ástu varð til
þess, að Valborg Bentsdóttir setti
saman eftirfarandi vísu í fram-
sóknarsamkvæminu:
Hjá minkum er misjöfn geta
og makalíf í flóknum þáttum.
En Ásta og Valgerður eðlið meta,
einkanlega í grófum dráttum.
KRATAR voru rósrauðir í
framan fyrir kosningar — og gáfu
landsmönnum rauðar rósir nokkr-
um dögum áður en lýðurinn lauk
upp stóra dómi. Nokkuð ljóst
þykir að allar þær fjörutíu þúsund
rósir úr Niðurlöndum sem flokkur-
inn færði fólkinu, skiluðu sér ekki
í atkvæðum — og ku kratarnir nú
vera að vinna að því af hverju
ilmurinn virkaði ekki. HP heyrir
hluta ástæðunnar, reyntfar með
auknum þunga, dag frá degi.
Hingað hringir til okkar fólk, hálf
gremjulegt til raddarinnar og segir
rósirnar aldrei hafa sprungið út, í
mesta lagi haldið lit fram undir
síðdegi á föstudag, en þá lyppast
niður — og verið lítið augnayndi
um það leyti sem fólk var að
ákveða sig framan við panel-
umræður Ingva Hrafns og flokks-
formannanna hvað það ætti nú að
kjósa...
DÆMALAUST hvað ráðlegg-
ingar afgreiðslumanna í ýmsum
svokölluðum „sérhæfðum" versl-
unum getur verið háskalegur og
einkar ófaglegar. Kunningi HP var
fyrir nokkru heldur óhress með
útlitið á gluggapóstunum í stof-
unni hjá sér og vildi ólmur mála
upp á nýtt. Hann skeiðaði því út í
næstu málningarbúð (og áður en
lengra er haldið verður að taka
fram að þessi sögupersóna hefur
aldregi haft mikið vit á þeim ógur-
lega vökva, málningu). Hann
spurði fyrst afgreiðslumanninn í
búllunni hvort hann ætti ekki
handa sér eitthvert efni sem gæti
auðveldað honum að losna við
gamla lakkið á gluggapóstunum
svo það nýja klíndist betur á þá.
Búðarmaðurinn hélt það nú — og
slöngvaði hendi upp í næsta rekka
þar sem fyrir var salmíakstúba.
„Þetta er nú ebbnið laggsmar,"
sagði þessi málningarmaður — og
okkar maður keypti umsvifalaust.
Skrítið hinsvegar hvernig rúðurn-
ar í stofunni blöstu við sögu-
persónunni okkar daginn eftir að
hann var búinn að maka og ekki
bara maka, heldur þrykkja
salmíakinu inn í póstana. Vita-
skuld hafði „ebbnið" slest aðeins
út á rúðurnar, enda annað óvitað
en þær þyldu það, en nei nei. ..
Salmíakið hafði grafið sig inn í
glerið, gert rúðurnar móskulegar
og lítt færar til síns eðla hlutverks
að gefa útsýni. Okkar manni var
svo sagt nokkru seinna í annarri
og heldur almennilegri fagverslun,
að hann gæti helst náð uppruna-
legu útliti rúðanna með því að
þræla steinull á glerið, en það
væri að vísu langtímamarkmið,
reyndar hefði hann — þessi búðar-
maður — aldrei heyrt aðrar eins
ráðleggingar og sögupersóna
okkar fékk í búðinni sem hann
skeiðaði út í fyrst, illu heilli.
Og núna ullar okkar maður í
hvert sinn sem hann labbar fram-
hjá þeirri búllunni, með bólgna
fingur af steinullarnuddi. . .
SMARTSKOT
HELGARPÚSTURINN UMMÆLIVIKUNNAR
Kaldur er kvennalisti Það veit ekki neinn hvað þær vilja, „Gaman aö fylgjast með svona fyrirbœri
þær vita ekki hverju þær nenna. aftan frá.“
Raun er að reyna að skilja reynsluheim kvenna. EGILl ÓLAFSSON UM EUROVISION KEPPNINA i BRUSSEL i SAMTALI VIÐ DV 6. MAi 1987.
Niðri.
Heldurðu að halli á
Höllu?
Árni I. Magnússon faðir Höllu Margrétar
í Brussel
„Það er aldrei hallað á Höllu."
— Hvenær komu sönghæfileikarnir í Ijós hjá henni?
„Þeir komu fyrst í Ijóst þegar hún var þriggja ára gömul. Þá
söng hún feiknarlega skemmtilegan konsert upp allan Lauga-
veginn á Þorláksmessu. Það var lagið „Vanda la mera" sem síð-
ar var lauslega þýtt „blandaðu meira". Þetta söng hún upp allan
Laugaveginn á móti rokinu."
— Hefur hún alltaf verið skapgóð?
„Já, hún hefur alltaf verið mjög létt í skapi."
— Hvatti fjölskyldan hana til að fara í söngnám?
„Nei, það er ekki hægt að segja það. Það á hún alveg sjálf."
— Eru fleiri söngvarar innan fjölskyldunnar?
„Nei, það er ekki hægt að kalla það söngvara! Hins vegar
höfum við öll gaman af söng. Við hlustum mikið á tónlist og
faðir minn var til dæmis kirkjuorganisti í gamla daga. Hins veg-
ar er ekki hlustað mikið á dægurlög á heimilinu, heldur klassík."
— Hvað finnst þér um keppni eins og Eurovision?
„Æ, þarf ég nú að svara því? Ég hef aldrei verið neitt fyrir
Eurovisionkeppnina en hins vegar á hún eflaust rétt á sér."
— Ertu búinn að heyra öll lögin?
,Já, ég er búinn að því. Ég pikkaði út israel og Þýskaland."
— Finnst þér þátttaka Höllu Margrétar f þessari
keppni vera „alvarlegt hliðarspor" frá klassíkinni?
„Nei, það finnst mér ekki. Þetta lag er það mikil melódía að
það á ekki að saka hana."
— Heldurðu að hún verði framvegis stimpluð sem
„poppsöngkona" hér?
„Nei, það ætla ég að vona ekki. Þetta er ekki það mikið
popplag. Þetta er klassískt lag."
— Hvernig finnst foreldrum að sjá á eftir dóttur sinni
í „gin fjölmiðlanna"?
„Halla hefur nú gert svo margt um dagana að það er ekki
ástæða fyrir okkur að hafa áhyggjur af því."
— Heldurðu að svona mikil umfjöllun eigi eftir að
skaða hana?
„Nei, ég hef alltof mikla trú á Höllu til þess að ætla að hún
skaðist af að vera í sviðsljósinu."
Árni I. Magnússon prentmyndasmiður er faöir Höllu Margrétar Árna-
dóttur sem syngur lag Valgeirs Guðjónssonar „Hægt og hljótt" í
Söngvakeppni sjónvarpsstöðva á laugardagskvöldið. HP forvitnaðist
um hvaða augum faðirinn lítur keppnina og það tilstand sem henni
fylgir.
HELGARPÓSTURINN 3