Helgarpósturinn - 07.05.1987, Blaðsíða 14

Framtídarstarf er nokkud sem fólk vandar valiö á. Þaö skiptir enda ekki svo litlu máli viö hvaö er starfaö þegar stór hluti
lífsins fer í vinnu. Sumir velta vöngum yfir framtíöarstarfinu svo mánuöum eöa árum skiptir, byrja í námi og hœtta; finna aö
þeim líkar alls ekki eins vel og þeir höföu gert ráö fyrir og geta ekki hugsaö sér aö mennta sig til þess starfs sem þeir höföu
álitiö „draumastarfiö." Aörir viröast fœöast inn í ákveöiö starf og enn aörir feta í fótspor foreldra sinna og fara í sama starf og
annaö hvort þeirra. Hver veit til dœmis ekki um biskup Islands, herra Pétur Sigurgeirsson eöa pólitíkusana Steingrím
Hermannsson og Jón Baldvin Hannibalsson? Enda er sagt aö sjaldan falli epliö langt frá eikinni og því aö mörgu leyti eölilegt
aö hæfileikar beinist í líka átt eöa foreldrar hafi áhrif á börn sín. Þaö eru hins vegar fá börn sem feta í fótspor mœöra sinna,
enda eru þær yfirleitt svo lágt launaöar aö ekki þykir freistandi aö fara í sömu störf og þœr.
En er œskilegt aö foreldrar hafi áhrif á starfsval barna sinna? HP leitaöi til fjögurra aöila sem hafa fetaö í fótspor feöra sinna
og spuröi þau hvaö heföi valdiö því aö ,,vinnan hans pabba" varö fyrir valinu.
Jens Guðjónsson er landskunnur og rómaður gullsmiður, en færri vita máske að einkadóttir hans Hansina
fetaði í fótspor hans. Hér eru þau feðginin á gullsmíðastofunni.
■sai
Halldóra Sigurdórsdóttir ásamt Sigurdór Sigurdórssyni föður sfnum, sem hefur
starfað við blaðamennsku í fjölda ára, lengst af á Þjóðviljanum, en nú síðast
á DV.
eöa fólkiö sem fetar í fótspor feöra sinna
eftir Önnu Kristine Magnúsdóttur
myndir Jim Smart
Halldóra Sigurdórsdóttir
blaðamaður
UPPLÝSANDI AÐ EIGA
FÖÐUR í FRÉTTAMENNSKU
Halldóra Sigurdórsdóttir hefur
undanfarid ár starfad sem blada-
madur hjá Frjálsu framtaki h.f., en
hún er dóttir Sigurdórs Sigurdórs-
sonar bladamanns hjá DV, og ádur
Þjóövilja. Halldóra segist fyrst hafa
starfad við blaöamennsku sumariö
1984 eftir að hún lauk íslenskunámi
frá Háskóla Islands. Þá um haustiö
lagði hún leiö sína til Freiburg í
Þýskalandi þar sem hún las norrœn
frceöi, bókmenntir og þjóðfrœöi. Eft-
ir heimkomuna réöist hún til starfa
hjá Frjálsu framtaki:
„Það var reyndar tilviljun að ég
fór í blaðamannsstarfið," segir hún.
„Ætli ég hafi ekki fyrst fengið áhuga
á blaðamennsku í æsku, enda hefur
pabbi verið blaðamaður í tuttugu ár.
Auðvitað hafði það áhrif á mann að
alast upp við umræður um fjölmiðla
á heimilinu. Það er mjög upplýsandi
að eiga föður sem starfar við frétta-
mennsku og ég fylgdist því vel með
því sem var að gerast í þjóðfélag-
inu."
Hún segir að sér hafi aldrei fundist
starf föður síns valda ónæði á heim-
ilinu og telur engan vafa leika á að
hún hafi „smitast" af honum: „Ég
geri fastlega ráð fyrir að áhuga
minn á blaðamennsku megi rekja
beint til pabba. Hins vegar réði til-
viljun ein því að ég fór að starfa við
tímarit. Þegar ég kom heim frá námi
heimsótti ég vinkonu mína, Gull-
veigu Sæmundsdóttur ritstjóra á
Nýju lífi og þá kom í Ijós að það vant-
aði blaðamann við fyrirtækið. Hún
hvatti mig til að sækja um og það er
því henni að þakka að ég er í þessu
starfi nú."
Hvort hana hafi ekki heldur lang-
að til að vinna á dagblaði eins og
pabbi hennar svarar hún: „Nei og
reyndar ætlaði ég mér ekkert frekar
að starfa sem blaðamaður. Þegar ég
kom heim frá námi hafði ég jafnvel
hugsað mér að fara að vinna við
eitthvað sem tengdist mínu námi
eða væri á því sviði. Mér finnst
blaðamannsstarfið ekki „sjarmer-
andi" — öllu heldur líflegt. Það er
eins og ég átti von á og mér finnst
ekkert hafa komið mér á óvart í
14 HELGARPÓSTURINN